Paulette Dubost

Les Savates du Bon Dieu

Frankrijk 2000. Drama van Jean-Claude Brisseau. Met o.a. Stanislas Merhar, Raphaële Godin, Emile Abossolo M'Bo, Coralie Revel en Paulette Dubost.

Augustin, roi du kung-fu

Frankrijk 1999. Komedie van Anne Fontaine. Met o.a. Jean-Chrétien Sibertin-Blanc, Maggie Cheung, Darry Cowl, Bernard Campan en Paulette Dubost.

Un chantage en or

Frankrijk 1997. Komedie van Hugues De Laugardière en Hugues de Lauguardière. Met o.a. Françoise Fabian, Julie Debazac, Grégori Derangère, François-Eric Gendron en Paulette Dubost.

Nini

Frankrijk 1997. Komedie van Myriam Touzé. Met o.a. Laura Saglio, Diane Dassigny, Annick Blancheteau, Jacques Boudet en Paulette Dubost.

Nanou ou Gaëlle...

Frankrijk 1997. Komedie van Christine François. Met o.a. Paulette Dubost, Yves Afonso, Magali Pillard-Godenne, Blandine Lenoir en Manuel Le Lièvre.

La belle vie !

Frankrijk 1997. Komedie van Gérard Marx. Met o.a. Jean Yanne, Danielle Evenou, Paulette Dubost, Christian Rauth en Vanessa Devraine.

Le Roi de Paris

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1995. Drama van Dominique Maillet. Met o.a. Philippe Noiret, Jacques Roman, Manuel Blanc, Michel Aumont en Paulette Dubost.

Deze film is zoiets als turkish-delight voor toneelliefhebbers en hoofdrol Noiret krijgt de kans te laten zien dat hij voordat hij bij de film terecht kwam, een uitstekend toneelspeler was. Victor Derval (Noiret) is de hoofdrol in het theaterstuk uit de titel dat rond 1930 een hit in Parijs is. Hij is een onmogelijke vent, die lak heeft aan de teksten van zijn auteur Romain Coste (Roman) en constant het dialoog aanpast op zijn stemmingen. Op de laatste avond nadat het stuk voor de laatste keer heeft gedraaid, ontmoet hij na de voorstelling in de mist een jonge Hongaarse, Lisa Lanska, die hij een rolletje bezorgt bij een (vroege) geluidsfilm, waarin hij zelf zit. Kort daarop vraagt hij Lisa zijn priv[KA1]esecretaresse te worden en bij hem in te trekken. Zijn opstandige zoon en would-be schrijver Paul (Blanc) is gelijk weg van haar en zo vergaat het iedereen behalve de verbitterde Coste. Lisa keert ook echter het tij, terwijl Paul verscheurd wordt door een tweestrijd of hij zijn vader zal vermoorden of hem zal toejuichen, en zijn liefde voor de literatuur. Het scenario is van Jacques Fieschi, Jerôme Tonnerre, Bernard Minoret en regisseur Maillet. Het camerawerk is van Bernard Lutic. Voor voornoemde liefhebbers, een heerlijke film.

Les mamies

Frankrijk 1992. Komedie van Annick Lanoë. Met o.a. Danielle Darrieux, Sophie Desmarets, Paulette Dubost, Jackie Sardou en Marthe Villalonga.

De twaalf-jarige Gallon woont bij zijn grootmoeder Darrieux en zijn moeder Kriegel. Deze laatste is zo ingenomen met haar aanstaande, tweede huwelijk, dat ze geen aandacht heeft voor de jongen. Wanneer moeder op zakenreis is, loopt de jongen weg. Darrieux wil haar kleinzoon terugvinden en roept de hulp in van enkele oude vriendinnen. Ontwapenend spel van zeven oudere actrices redt de film van de totale ondergang. Het scenario hangt met haken en ogen aan elkaar en heeft weinig opwindends, maar Darrieux en haar trawanten zorgen voor leuke dialogen en situaties. Lano[KA3]e, Claude Besson, Claire Alexandrakis en Chantal Pelletier schreven het scenario, dat (gelukkig) veel plaats laat voor improvisatie. Fotografie van Olivier Gueneau.

Les cinq dernières minutes : Sous les feux de la rampe

Frankrijk 1992. Misdaad van Daniel Losset. Met o.a. Pierre Santini, Jacques Martin, Pierre Hoden, Fabienne Perineau en Paulette Dubost.

Het is een donderdag als alle andere in het Théâtre de l'Empire. Jacques Martin en zijn ploeg bereiden de uitzending van Dimanche Martin voor van volgende zondag. Eensklaps wordt achter de coulissen het lijk gevonden van een meisje dat haar debuut als zangeres moest maken in het programma. Gelijktijdig wordt een volgende misdaad aangekondigd. Commissaris Santini leidt het onderzoek. De eerste zaak voor Santini die in deze aflevering de fakkel overnam van Jacques Debary. Vooral interessant als kijkje achter de schermen van een populair Frans programma met presentator/acteur Martin in een onverwachte rol. Het scenario van Colette Djidou en Jean-Jacques Kahn zit goed in elkaar, maar had wel iets origineler mogen zijn in ontwikkeling. Jean-Claude Saillier stond achter de camera.

Le jour des Rois

Frankrijk 1991. Drama van Marie-Claude Treilhou. Met o.a. Paulette Dubost, Danielle Darrieux, Micheline Presle, Robert Lamoureux en Michel Galabru.

Drie zusters en twee echtgenoten, allen op zekere leeftijd, vieren Driekoningen rond een Chinese maaltijd, gevolgd door het traditionele driekoningenbrood. Dat is alles wat betreft het thema van deze film, die psychologische en gedragsobservaties bevat en waarin een scherpe blik niet ontbreekt, terwijl er evenmin concessies worden gedaan. Maar ondanks alles stelt de filmer zich welwillend op ten opzichte van wat met een uit de tijd geraakte term de 'ouderdom' heet. Geen realisme en geen vertedering. Er zit niets anders op dan ze te nemen zoals ze zijn met hun manies, de sleur in hun gewoonten die voor altijd vastligt, hun tics en de typische karaktertrekken van het merendeel van de mensen op die leeftijd. Een zeer genuanceerde film met opvallende acteerprestaties. Scenario van Noël Simsolo en de regisseuse. Camerawerk van Jean-Bernard Menoud en Pascale Granel.

Milou en mai

Frankrijk​/​​Italië 1990. Komedie van Louis Malle. Met o.a. Michel Piccoli, Miou-Miou, Michel Duchaussoy, Bruno Carette en Paulette Dubost.

Louis Malle maakte na een weinig geslaagd uitstapje naar Hollywood een schitterende comeback met Au revoir les enfants. Zijn volgende 'Franse' film, Milou en mai, een eerbetoon aan Jean Renoir, schetst het portret van een oudere verweesde man, tegen de achtergrond van de studentenopstanden in '68. Demonstraties, bezettingen en stakingen ontregelen het land. Malle en zijn makkers van de Nouvelle Vague verklaren op het Filmfestival van Cannes de cinema morsdood. De film zou opnieuw geboren moeten worden. Bijna twintig jaar en - zoals gezegd - een Amerikaans avontuur later blikt de regisseur terug op die tijd in Milou en Mai.

Le Paria

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​België​/​​Duitsland 1990. Actiefilm van Denys de La Patellière. Met o.a. Charles Aznavour, Ottavia Piccolo, Judy Winter, Jean Topart en Hans Clarin.

Iedereen denkt dat Julien Mauriès, veroordeeld na een samenzwering binnen zijn familie en politieke en financieële kringen, dood is. Hij werd bij verstek veroordeeld en nauwelijks 24 uur na de verjaring is hij terug. Vanzelfsprekend komt hij enige rekeningen vereffenen. Er is niet op de middelen bezuinigd in deze internationale co-produktie waarin alle cliché's uit het genre, zowel op het gebied van het scenario als van de dialogen, terug te vinden zijn. Een slappe regie. In wezen een spektakelstuk, gemonteerd rond de hoofdrolspeler, die tenminste wel alles wat hij in zich heeft eruit haalt.

Du plonb dans la tête

Frankrijk 1990. Misdaad van Roger Dallier en Albert Simonin. Met o.a. André Valmy, Viviane Romance, Dora Doll en Paulette Dubost.

De direkteur van een grote juwelierszaak vervoert een ketting, die is gemaakt van robijnen, en wordt het slachtoffer van een aanslag in een hotel. Commissaris Moret gaat de zaak maar weer eens onderzoeken. In alle opzichten tamelijk oubollig.

La mort aux truffes

Frankrijk 1989. Misdaad van Maurice Frydland. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Jacques Fabbri, Paulette Dubost en Françoise Bertin.

Tite is 's morgens vroeg op pad gegaan om truffels te zoeken en ontdekt het lijk van de jonge dienstmaagd van de dorpsherberg. Commissaris Cabrol reist af naar een wel heel erg zwijgzaam dorp. Een klassieke policier met niet meer pretenties dan het bieden van ontspanning. Geslaagd dankzij het overtuigende spel en de fraaie beelden uit een vergeten uithoek van de Lubéron.

La Comédie du Travail

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Moullet, Antonietta Pizzorno en Hassan Ezzedine. Met o.a. Roland Blanche, Sabine Haudepin, Henri Deus, Antonietta Pizzorno en Jean Abeille.

Het geromantiseerde verhaal dient slechts om een potsierlijke, absurde en komische allegorie te schetsen van de maatschappij waarin gewerkt wordt. Hierin de man die graag veel werkt om succesvol te zijn maar tot niets komt, de vrijwillige en gelukkige werkloze die desondanks prompt aangenomen wordt, de directeur van het arbeidsbureau wiens voornaamste zorg het is nooit te zorgen voor werk voor de werkzoekenden, de directeur van de bank die er een absolute regel van maakt elk verzoek om een lening te weigeren, etc. etc. Als dit de realiteit is, zou dat een ramp zijn oftewel Kafka op bezoek bij koning Ubu. Verbeeld op bovengenoemde wijze is het onweerstaanbaar!

Julien Fontanes, magistrat : Mélanie sans adieu

Frankrijk 1988. Misdaad van Daniel Moosmann. Met o.a. Jacques Morel, Myriam Boyer, Pierre Maguelon, Victor Garrivier en Sheila O'Connor.

Een film gebaseerd op de serie Julien Fontanes, magistrat over het drama dat een ogenschijnlijk krankzinnige vrouw meemaakt. Puike verfilming aan de hand van het scenario van specialist Jean Cosmos, zelfs al heeft de ongebruikelijke regisseur Moosman net als vele anderen zijn persoonlijkheid bij de ingang van de studio moeten achterlaten, toen hij voor de televisie ging werken.

Cent francs l'amour

Frankrijk 1986. Komedie van Jacques Richard. Met o.a. Richard Bohringer, Valérie Steffen, Sabine Delouvrier, Dominique Pinon en Maryse Déol.

Om voor een expositie het noodzakelijke kapitaal bij elkaar te krijgen moet een hongerige fotograaf op de avances van een rijke homoseksuele vriend ingaan. Maar hij vindt uiteindelijk een andere oplossing: optreden in een 'life-show' met de blonde Otie op wie hij verliefd wordt. Het eigenlijke thema van de film is interessant: zich prostitueren om in leven te blijven. Maar hierop wordt oppervlakkig ingegaan en meermalen met een al te grote inschikkelijkheid. Het spel is erg onevenwichtig en de muziek en de liedjes stinken evenzeer.

La Femme ivoire

Frankrijk 1984. Drama van Dominique Cheminal. Met o.a. Lucas Belvaux, Dora Doll, Sylvie Granotier, Roland Blanche en Céline Valérie.

Het verhaal speelt zich af in het Hotel des Voyageurs dat ergens midden in de Haute Savoie in Frankrijk staat. Het gaat over de uitzichtloze liefde tussen de 'ivoren vrouw', geheel in het wit gekleed, en de jonge Maurice die uiteindelijk een einde maakt aan zijn leven. Om hen heen zien we vreemde personages die net zo besluiteloos zijn als de hoofdpersonen. Dit is een voorbeeld van een lange film die bedoeld is als een poëtisch, droomachtig en verschrikkelijk romantisch werk in de trant van MARIANNE DE MA JEUNESSE of DOULOUREUSE ARCADIE. Een dergelijke film blijft moeilijk te verwezenlijken en deze poging is niet geslaagd.

Le Retour des Bidasses en folie

Frankrijk 1982. Komedie van Michel Vocoret. Met o.a. Les Charlots, Luis Rego, Paulette Dubost, Jacques Jouanneau en Roger Carel.

Verscheidene krachttoeren van soldaten gedurende de Duitse bezetting. Hartverscheurend. De films in deze reeks, geregisseerd door Claude Zizi, waren al niet zo geniaal maar deze is uitgebroed door zwakkeren van geest ten behoeve van hun hopeloze soortgenoten.

La Vie continue

Frankrijk 1981. Drama van Moshé Mizrahi. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Cassel, Michel Aumont, Paulette Dubost en Pierre Dux.

Een vrouw wordt op haar vijftigste weduwe en moet het verwerven van nieuwe zelfstandigheid en een baan combineren met de zorg voor kinderen. Ze wordt verliefd op een man die getrouwd blijkt te zijn. Er is op geen onderdeel van deze film iets aan te merken, behalve dat alles al zo veel vaker is vertoond. De voorspelbaarheid van Mizrahi's eigen scenario maakt de acteerprestaties vleugellam, behalve van Dux als oude joodse kleermaker.

Le dernier métro

Frankrijk 1980. Oorlogsfilm van François Truffaut. Met o.a. Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Jean Poiret, Heinz Bennent en Andréa Ferréol.

Catherine Deneuve is de onbetwiste ster van deze 'kroniek van het theater tijdens de oorlog, gezien door de ogen van een kind' (zoals Truffaut zijn film zelf noemde). Als echtgenote van een ondergedoken, joodse theaterdirecteur (Bennent) probeert Deneuve de 'troupe' bij elkaar te houden en het lopende toneelproject tot een goed einde te brengen. Truffaut vond Deneuve zonder meer fantastisch: 'een gepassioneerde actrice die nu haar echte kunnen kon tonen'. En 'de kei' Gérard Depardieu (Deneuve's minnaar in Le dernier metro) werd meteen gecontracteerd als hoofdrolspeler van Truffauts volgende film, La femme d'à côté (1981).

Escalier de fous

Frankrijk 1980. Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Fabien Chambart, Paulette Dubost en Sylvain Rougerie.

Een nauwkeurige verfilming van de roman van Georges Coulonges. Geen enerverende avonturen maar het dagelijkse bestaan van een stel dat een doof kind adopteert, dat met veel tederheid wordt omgeven en zo van de eenzaamheid wordt verlost. Een onverwachtse Leroy die het intieme leven van zijn doodgewone maar zeer boeiende personages, die bovendien veel optimistischer zijn dan in zijn bioscoopfilms, laat zien. De vanzelfsprekende gevoeligheid van de acteurs past wonderlijk goed bij een dergelijk thema.

On a volé la cuisse de Jupiter

Frankrijk 1979. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Annie Girardot, Philippe Noiret, Francis Perrin, Catherine Alric en Roger Carel.

De politiecommissaris en de geschiedenisleraar uit TENDRE POULET zijn getrouwd en brengen hun huwelijksreis door in Griekenland. Ze ontmoeten een jonge archeoloog die een gedeelte van een antiek beeld heeft gevonden, dat echter gestolen wordt. Deze achtervolgingskomedie speelt zich af tegen fraaie landschappen, maar blijft binnen al te bekende formules. Op de laconieke Noiret na putten de andere acteurs zich uit in vermoeiende uitbundigheid.

La gueule de l'autre

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Bernadette Lafont, Curd Jürgens en Andréa Parisy.

Uit angst voor een terrorist laat een politicus zich tijdens de verkiezingscampagne vervangen door een op hem lijkend familielid. De plaatsvervanger, die acteur is, pakt alles op zijn eigen manier aan, en met succes. Tenslotte zal de vervanger de identiteit van de ander aannemen. De satirische elementen worden al te voorzichtig aangepakt waardoor de uitwerking van dit kansrijke gegeven vrijblijvend vriendelijk wordt. De personages blijven schetsmatig, op de dubbelrol van Serrault na, die door gebrek aan tegenspel ook teleurstelt.

Tendre poulet

Frankrijk 1977. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Annie Girardot, Philippe Noiret, Catherine Alric, Paulette Dubost en Roger Dumas.

Jaren na een korte affaire, tijdens hun studie aan de Sorbonne, komen Lise (Girardot) en Antoine (Noiret) elkaar weer tegen. Hij is docent Grieks, zij politieinspecteur. Maar dat vertelt ze hem liever niet. Tijdens een etentje wordt zij weggeroepen voor een moordzaak in het parlement. Het wordt nog knap lastig om Antoine om de tuin te leiden in deze lichtvoetige film die het midden houdt tussen romantische komedie en whodunit. Twee leuke acteurs in een bewerking van de roman Le frelon, die weinig verrassingen te bieden heeft

Juliette et Juliette

Frankrijk 1973. Remo Forlani. Met o.a. Annie Girardot, Marlène Jobert, Pierre Richard, Dominique Briand en Alfred Adam.

Een wedstrijd van een damesblad brengt een journaliste en een warenhuisverkoopster met elkaar in contact. Ondanks de verschillen sluiten ze vriendschap en beginnen na beider ontslag een protestactie. De schrijver Forlani had een kansrijk uitgangspunt dat hij met een slordig scenario en middelmatige regie om zeep bracht. De actrices doen moedeloos hun best. De aardigste rol is van Richard als echtgenoot van Juliette II, een amateur-bokser.

Viva Maria!

Frankrijk​/​​Italië 1965. Avonturenfilm van Louis Malle. Met o.a. Brigitte Bardot, Jeanne Moreau, George Hamilton, Claudio Brook en Gregor von Rezzori.

Een fonkelende avonturenkomedie met het meest sexy sterduo van de jaren '60, Bardot en Moreau als de twee Maria's die zich sterk maken voor de revolutie in een fictief Midden-Amerikaans land. Maria II (Bardot), dochter van een Ierse revolutionair, voegt zich na de dood van haar vader bij een rondtrekkend circus, waar ze met Maria I (Moreau) een succesvolle vaudeville-act opvoert en per ongeluk de striptease ontdekt. Minpuntje van Viva Maria! is dat de mannelijke tegenspelers geen partij vormen voor Bardot en Moreau. Houten klaas Hamilton als vurige rebel en object van Moreau's liefde is een regelrechte ramp. Scenario van Malle en Jean-Claude Carrière.

Un milliard dans un billard

Italië​/​​Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1965. Misdaad van Nicolas Gessner. Met o.a. Claude Rich, Jean Seberg, Elsa Martinelli, Pierre Vernier en Elisabeth Flickenschildt.

Deze vermakelijke politiefilm speelt zich af in Genève. Namaak-inbrekers belazeren de echte inbrekers; de gestolen juwelen worden teruggevonden en verkocht, terwijl de politie in het duister tast en het gestolen goed gedijt. In het magere verhaaltje wordt flink de draak gestoken met de politie. Een groot aantal sympathieke personages kunnen het hoge tempo van de film goed bijhouden.

Le Dimanche de la vie

Frankrijk 1965. Komedie van Jean Herman. Met o.a. Danielle Darrieux, Françoise Arnoul, Jean-Pierre Moulin, Jean Rochefort en Olivier Hussenot.

Een provinciaal echtpaar kan zich dank zij een erfenis in Parijs installeren, waar de vrouw die helderziende is, een succesvolle waarzegster wordt, aan de vooravond van WOII. Een satirische roman van Raymond Queneau werd aangegrepen om een filmstijl uit de jaren '30 te reconstrueren. De regisseur is daar alleen plichtmatig in geslaagd: hij heeft geen eigen originaliteit kunnen opbrengen, maar de spiritualiteit en het stijlgevoel van de acteurs maken veel goed.

La chance et l'amour

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Bertrand Tavernier, Eric Schlumberger, Charles Bitsch en Claude Berri. Met o.a. Michel Auclair, Bernard Blier, Iran Eory, Bob Morel en Gérard Tichy.

Een episodenfilm, waarmee een kwartet van jonge regisseurs hun bioscoopdebuut maakte. I (Tavernier): Een killer is door zijn opdrachtgever met vals geld betaald, maar wreekt zich tijdens het pokeren. II (Schlumberger): Een jong stel lijkt halfbroer en halfzuster te zijn, maar niet alleen de vader, maar [KA1]o[KA1]ok de moeder heeft destijds een slippertje gemaakt. III (Bitsch): Een journalist wint onder pseudoniem de loterij van zijn eigen krant, maar kan de prijs niet incasseren zonder zich bloot te geven. IV (Berri): Smoesjes van soldaten over hun nalatigheid komen uit, maar het Duitse leger dient zich aan vóór de disciplinaire straf. Het kort bestek geeft de debutanten niet veel kans om hun talent te etaleren - zeker niet als schrijvers - maar het spel van Blier en Piccoli tillen de episodes van Tavernier en Bitsch boven de beperkingen uit.

L'age ingrat

Frankrijk 1964. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Fernandel, Marie Dubois, Frank Fernandel en Henri Rellys.

De dochter van de humeurige Normandi[KA3]er Emile Malhouin (Gabin) en de zoon van de uitbundige Proven[KA10]caal Adolphe Lartigue (Fernandel) worden verliefd op elkaar, maar de beide vaders zien elkaar helemaal niet zitten. De reünie na dertig jaar van de beide steracteurs werd door henzelf geproduceerd, maar ze blijven zo in hun bekende imago gevangen dat er in hun conflicten geen enkele verrassing zit. Het scenario is van regisseur Grangier, Claude Sautet en Pascal Jardin. Het camerawerk is van Robert Le Febvre.

Une Fille à la dérive

Frankrijk 1963. Drama van Paule Delsol. Met o.a. Jacqueline Vandal, Jean-François Calvé, Pierre Barouh, Paulette Dubost en Anne-Marie Coffinet.

Een rusteloze jonge vrouw zonder talent maar met ambitie zwerft door Frankrijk en heeft kortstondige avontuurtjes, niet in staat tot de vastigheid van een werkkring of een permanente relatie. Dit regiedebuut van de romanci[KA2]ere Delsol is een sobere observatie zonder psychologische duiding, sentimentaliteit of moralisme (wat de titel zou doen vermoeden). De objectieve constatering zet tot nadenken aan en resulteert in een ongewone vrouwenfilm, waarin soms zwak geacteerd wordt en die wat al te fraai gefotografeerd is, maar die méér kwaliteit heeft dan veel beroemdere films.

Peau de banane

Frankrijk 1963. Komedie van Marcel Ophüls. Met o.a. Jeanne Moreau, Jean-Paul Belmondo, Gert Froebe, Alain Cuny en Jean-Pierre Marielle.

Een vrouw die financieel benadeeld is door oplichters verzint een wraakactie en schakelt haar ex-echtgenoot in om haar fortuin terug te krijgen. Deze misdaadkomedie mist oorspronkelijkheid, maar had een - voor 1963 - verrassende combinatie van Moreau en Belmondo in humoristische rollen.

Maigret voit rouge

Frankrijk​/​​Italië 1963. Misdaad van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Françoise Fabian, Vittorio Sanipoli, Paul Carpenter en Marcel Bozzuffi.

Amerikaanse gangsters hebben in Parijs vanuit een auto een man neergeschoten, wiens lijk bij aankomst van de politie verdwenen is. Het autonummer brengt Maigret op het spoor van een barmeisje dat de bende verbergt. Niet de beste Maigret-roman, evenmin een opmerkelijke scenariobewerking en een nogal slome regie, maar de film blijft dankzij de acteurs toch onderhoudend. Het scenario is van Jacques Robert en Gilles Grangier naar een roman van Georges Simenon. Het camerawerk is van Louis Page.

Le meurtrier

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1963. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Maurice Ronet, Marina Vlady, Robert Hossein, Yvonne Furneaux en Gert Fröbe.

Een politie-inspecteur ziet parallellen tussen de moorden op twee vrouwen en de alibi's van hun verdachte echtgenoten. Inderdaad heeft de tweede man zich laten inspireren door de 'volmaakte misdaad' van de eerste, die zich op hem zal wreken voor deze imitatie. Deze matte bewerking van een roman van Patricia Highsmith maakt van bekwame acteurs ongeïnteresseerde slaapwandelaars, met uitzondering van Fröbe en Furneaux die tot driemaal toe te véél doen. Opnieuw gefilmd als Der Mörder.

Germinal

Hongarije​/​​Frankrijk 1963. Drama van Yves Allégret. Met o.a. Jean Sorel, Berthe Granval, Bernard Blier, Claude Brasseur en Lea Padovani.

Spoorwegarbeider is wegens socialistische overtuiging ontslagen en vindt nieuw werk in mijnen van Noord-Frankrijk. Slechte werkomstandigheden daar doen hem stakingsactie ontketenen die bloedig onderdrukt wordt. Meer zorgvuldig gereconstrueerd dan echt meeslepend sociaal pamflet naar roman van Zola. Opnamen in Hongarije geven overtuigend en indringend beeld van mijnen in vorige eeuw. Tragisch verlopende driehoeksverhouding - in boek zeer aannemelijk - werkt hier onnodig sentimenteel.

Pourquoi Paris?

Italië​/​​Frankrijk 1962. Komedie van Denys de La Patellière. Met o.a. Monique Bertho, Maurice Biraud, Charles Aznavour, Bernard Blier en Danielle Darrieux.

Een Belgische schilderes hoopt op erkenning in Parijs, maar ze moet haar brood verdienen als fotomodel en wordt ook in de liefde teleurgesteld. Vlak voor haar terugkeer naar Luik neemt haar minnaar weer contact met haar op. Een zouteloze episodische komedie door hoofdrol Bertho bedacht als vehikel voor zichzelf. De avonturen zijn gebruikt om zoveel mogelijk toeristische attracties te laten zien en de film biedt een aantal rolletjes voor gaststerren, van wie alleen Darrieux als kleurrijk pratende prostituée enige indruk maakt.

Les Mystères de Paris

Frankrijk​/​​Italië 1962. Historische film van André Hunebelle. Met o.a. Jean Marais, Jill Haworth, Dany Robin, Raymond Pellegrin en Pierre Mondy.

Een rechtschapen markies heeft per ongeluk de dood van een arbeider veroorzaakt en wil de zorg voor diens dochter op zich nemen. Het meisje blijkt ontvoerd. Ondertussen is zijn geliefde hem ontrouw met een corrupte baron die hem wil uitschakelen. Een feuilleton-roman van Eugène Sue in stijl verfilmd met een sterk aangezet contrast tussen de sloppen en de salons van de aristocratie. Scenario van Jean Halain, Pierre Foucaud en Diego Fabri. Camerawerk van Marcel Grignon.

La Dame aux camélias

Frankrijk 1962. Drama van François Gir. Met o.a. Yori Bertin, Gérard Barray, Christian Lude, Gilbert Baladou en Pierre Stephen.

Marcel Pagnol heeft de bewerking en de dialogen voor dit beroemde stuk van Alexandre Dumas jr. geschreven. Jammer genoeg blijkt de mise-en-sc[KA2]ene nogal academisch en vergeleken met de recente bewerking van Mauro Bolognini voor de bioscoop (1980) heeft deze tv-film weinig gewicht.

L' Assassin viendra ce soir

Frankrijk 1962. Misdaad van Jean Maley. Met o.a. Francois Deguelt, Raymond Souplex, Renée Cosima, Gilbert Gil en Pierre Doris.

Een reeks schijnbare hartaanvallen blijken moorden te zijn die met een dodelijk gas werden gepleegd. Het spoor van de politie leidt naar een parfum-laboratorium. Een B-film zonder kraak of smaak die de oude feuilletonfilms met bizarre scènes en spectaculaire achtervolgingen wil naäpen, maar die faalt in de slordige uitwerking. Er zijn wat melige grappen van tweedeplanskomieken.

Arrêtez les tambours

Frankrijk 1961. Drama van Georges Lautner. Met o.a. Bernard Blier, Lucile Saint-Simon, Anne Doat, Lutz Gabor en Daniel Sorano.

Een Franse dorpsarts steunt tijdens WO II het verzet en verbergt een Britse piloot. Hij respecteert echter ook een Duitse legerarts die op zijn dochter verliefd is geworden. Als hij het paar helpt vluchten voor de komst van de geallieerden, wordt hij veracht door zijn landgenoten en gefusilleerd door een Duits vuurpeloton. De al te gezochte complicaties ondermijnen het pleidooi tegen de oorlogswaanzin, maar het goede spel van Blier geeft de hoofdrol menselijke overtuigingskracht.

Tendre et violente Elisabeth

Frankrijk 1960. Drama van Henri Decoin. Met o.a. Christian Marquand, Lucille Saint Simon, Marie Déa, Jean Houbé en Paulette Dubost.

Een jonge vrouw kan niet kiezen tussen haar passie voor een als minnaar begaafde avonturier en de rustige liefde van een ernstige musicus met wie ze trouwt. Als haar minnaar terugkeert en ze een kind van hem verwacht, kiest ze voor een leven alleen met haar kind. Een oppervlakkige en melodramatische verfilming van een roman van Henri Troyat met alweer een onuitstaanbare rol van Marquand als 'homme fatal'. De slordige montage was een poging van de veteraan-regisseur om modern te doen, nadat hij A BOUT DE SOUFFLE had gezien.

Le déjeuner sur l'herbe

Frankrijk 1959. Drama van Jean Renoir. Met o.a. Paul Meurisse, Catherine Rouvel, Micheline Gary, Ingrid Nordine en Jacqueline Morane.

Een bioloog die kunstmatige inseminatie propageert wordt tijdens een picknick met familie en aanhangers van zijn theorieën door een sater betoverd en wordt vervolgens hevig verliefd op een boerendochter voor wie hij de wetenschap opgeeft. Renoir nam deze film op volgens een experimentele 'tv-methode' (met meer camera's tegelijk). De film is een hommage aan de impressionistische schilders en een pleidooi voor niet- gereglementeerde vitaliteit. Camerawerk van Georges Leclerc.

Le bossu

Frankrijk​/​​Italië 1959. Avonturenfilm van André Hunebelle. Met o.a. Jean Marais, Bourvil, Sabina Sesselman, François Chaumette en Hubert Noël.

Frankrijk, begin achttiende eeuw. De hertog van Nevers wordt aangevallen door schurken, in dienst van een rivaal. Zijn vriend Henri de Lagardère (Marais) probeert hem te verdedigen, maar de overmacht is te groot. De hertog overleeft het niet, De Lagardère ontsnapt, en vlucht met de jonge dochter van de hertog naar Spanje. Met zijn vriend Passepoil (Bourvil) neemt hij later wraak op de boosdoeners. Fijne swashbuckler met opwindend zwaardgekletter (gechoreografeerd door olympisch schermer André Gardère), achtervolgingen te paard, kuise romantiek en charmante, wat ouderwetse humor.

La Main chaude

Italië​/​​Frankrijk 1959. Drama van Gérard Oury. Met o.a. Jacques Charrier, Macha Méril, Franca Bettoja, Paulette Dubost en Alfred Adam.

Een vrouw van middelbare leeftijd geeft haar spaarduitjes aan haar vriend om de studie van zijn zoon te bekostigen, maar in plaats daarvan geeft hij ze aan zijn doortrapte jonge minnares, die voor haar profiterende vriendje een scooter koopt en zich daarmee ook weer in de nesten werkt. Dit regiedebuut van acteur Oury heeft een scenario vol kettingreacties die in de weinig strakke vormgeving elkaar niet onontkoombaar opvolgen. De rol van de intrigante - die voor Brigitte Bardot geschreven was - was Mérils filmdebuut.

Ein Engel auf Erden

Duitsland​/​​Frankrijk 1959. Komedie van Géza von Radványi. Met o.a. Romy Schneider, Henri Vidal, Jean-Paul Belmondo, Michèle Mercier en Margarete Haagen.

Romy is de beschermengel van coureur Pierre (Vidal), die door zijn bruid, een prinses, in de steek wordt gelaten. De engel Romy geeft Pierre de opdracht zijn aandacht op de stewardess Romy te richten. De truc om twee Romy's te laten zien wordt bescheiden gebruikt in deze komedie die werd geschreven door de regisseur, en René Barjavel. Camerawerk van Roger Hubert.

Taxi, roulotte et corrida

Frankrijk 1958. Komedie van André Hunebelle. Met o.a. Paulette Dubost, Annette Poivre, Guy Bertil, Sophie Sel en Véra Valmont.

Een taxichauffeur gaat met zijn gezin en zijn schoonfamilie in een caravan met vakantie naar Spanje. Bij de grens stopt een achtervolgde dievegge een gestolen diamant in zijn zak waarna in Spanje de jacht wordt ingezet om het juweel terug te krijgen. Deze vroege komedie met De Funès heeft meer vaart dan veel latere, bekendere films en dankt veel aan de gelijkwaardige rol van Bussières als zijn zwager.

Sans famille

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1958. Drama van André Michel en Andre Michel. Met o.a. Joël Flateau, Gino Cervi, Pierre Brasseur, Bernard Blier en Simone Renant.

Remi is als kind uit zijn gezin ontvoerd om een erfeniskwestie en wordt als zevenjarige verkocht aan een rondtrekkende kermisklant met een beestennummer. Hector Malots beroemde roman kreeg precies de juiste filmbenadering waarbij zowel melodramatiek serieus wordt genomen als de humor het volle pond (maar niet meer dan dat) krijgt, waardoor het resultaat boeiend en vertederend blijft voor alle leeftijden.

La Joyeuse prison

Frankrijk 1956. Komedie van André Berthomieu. Met o.a. Michel Simon, Ded Rysel, Paulette Dubost, Lisette Lebon en Michel Roux.

Een goedmoedige hoofdcipier weet van alle gedetineerden zijn vrienden te maken. En nieuwe gevangene weigert deze verbroedering, maar gebruikt de cipier wel om te ontsnappen. Een op ware gebeurtenissen in een Normandische gevangenis gebaseerde komedie, waarin opgewekt wordt geacteerd; de regie is helaas niet meer dan routineus.

Lola Montès

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Luxemburg 1955. Biografie van Max Ophüls. Met o.a. Martine Carol, Peter Ustinov, Anton Walbrook, Yvan Desny en Oskar Werner.

De meeste films van Max Ophüls gaan over vrouwen in een vrouw-onvriendelijke samenleving. Zo ook Lola Montès, gebaseerd op het levensverhaal van de in 1821 in Ierland geboren danseres Elizabeth Rosanna Gilbert. Haar relatie met de Beierse koning Lodewijk de Eerste leidde tot de val van de koning in 1848. Een mooi tragisch verhaal in Cinemascope verfilmd met een van de grote filmsterren uit de jaren 50 in de rol van Lola Montès: kauwgomplaatje Martine Carol. De uiterst fraaie Carol, uit Nana en Madame du Barry, bleek ook uitstekend te kunnen acteren. Peter Ustinov is de goedgemutste verteller, impresario en ceremoniemeester in deze barokke biografie.

Les Carnets du Major Thompson

Frankrijk 1955. Komedie van Preston Sturges. Met o.a. Jack Buchanan, Martine Carol, Noël-Noël, Totti Truman-Taylor en Geneviève Brunet.

Een Britse majoor hertrouwt met een uitbundige Fran[KA10]caise. Verschillen in volksaard en temperament leiden tot de nodige conflicten, met name over de (typisch Engelse of Franse) opvoeding van hun zoon. Mevrouw Thompson bewerkt een publikatie van de memoires van haar man en weet daardoor in hun huwelijk haar zin door te drijven. De uit Hollywood ge[KA3]expatrieerde Sturges maakte een vlotte filmbewerking van de (destijds succesvolle) satirische schetsen van Pierre Daninos. De regisseur toont te weinig gevoel voor de contrasterende landsaarden om echt doeltreffend te zijn. Niettemin amusant.

Ces sacrées vacances

Frankrijk 1955. Komedie van Robert Vernay. Met o.a. Sophie Desmarets, Pierre Destailles, Julien Carette, Jean Carmet en Pauline Carton.

Een arbeidersgezin gaat met vakantie in een oude auto die ze onderweg voor veel geld verkopen aan een Amrikaanse verzamelaar. Hun onverwachte rijkdom wekt de verdenking van de politie en doet hen in de cel belanden. Deze simpele komedie is de aanleiding voor een losse reeks episodes die mede dank zij een uitgelezen reeks karakterspelers onderhoudend worden gepresenteerd.

Le mouton à cinq pattes

Frankrijk 1954. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Françoise Arnoul, Denise Grey, Paulette Dubost en Édouard Delmont.

Een oude boer is al twintig jaar gebrouilleerd met zijn zonen, een vijfling, die zeer verschillende carrières hebben gemaakt. De dorpsnotabelen willen de oude man huldigen en hem verrassen met een familiereünie, maar vlak voor het feest komt de gendarmerie hem arresteren wegens een grootschalige oplichting. De zesvoudige rol van Fernandel is minder verrassend dan het lijkt omdat hij elk type al in eerdere films heeft gespeeld, maar het scenario en de inzet ook van andere acteurs resulteren toch in aanstekelijke vrolijkheid. Het scenario is van Albert Valentin. Het camerawerk is van Armand Thirard.

La fête à Henriette

Frankrijk 1952. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Dany Robin, Michel Auclair, Hildegard Knef, Michel Roux en Louis Seigner.

Regisseur, producent en secretaresse werken aan filmscenario over gelieven die tijdens veertiende juli-feestdag onder bekoring raken van circusartiste en jonge gangster. Simpel verhaaltje kreeg sierlijke vormgeving en ironisch commentaar in het overleg van de filmmakers die hun inspiratie betwijfelen. Opnieuw gefilmd als PARIS WHEN IT SIZZLES. Scenario van de regisseur en Henri Jeanson. Roger Hubert stond achter de camera.

Uniformes et grandes manœuvres

Frankrijk 1950. Komedie van René Le Hénaff. Met o.a. Fernandel, Andrex, Thérèse Dorny, Paulette Dubost en Ginette Baudin.

Mr. Luc (Fernandel) is portier van de nachtclub [KL]Miramar[KLE]. Door zijn charme krijgt hij heel wat fooien los van de klanten. Op een avond verliest Andr[KA1]e Duroc (Andrex) zijn sigaretten-[KA1]etui. Wanneer Luc de volgende ochtend Andr[KA1]e belt neemt diens tante Solange (Dorny) de telefoon op en begrijpt dat ze spreekt met de hertog van Miramar. André ziet hierin zijn kans om tante Solange wat geld afhandig te maken. Solange valt onmiddellijk voor de 'hertog' en nodigt hem uit op haar landhuis. André regelt alles achter de schermen en uiteindelijk belandt Luc zelfs in het leger. Banale boulevard- komedie die enkel de fervente Fernandel-liefhebbers zal weten te behagen. Het geheel is theatraal en episodisch opgebouwd en de humor is niet meer van deze tijd. Het scenario is van Gérard Carlier en Jean Manse. Fotografie van Géo Clerc.

Quatre dans une jeep

Zwitserland 1950. Misdaad van Leopold Lindtberg. Met o.a. Viveca Lindfors, Ralph Meeker, Yoseph Yadin, Michael Medwin en Albert Dinan.

Deze film speelt zich af in het door de Koude Oorlog verscheurde Wenen dat in vijf sectoren was verdeeld. De vier mannen waarover de film gaat zijn Frans, Engels, Amerikaans en Russisch. De vijfde sector, waar het verhaal zich afspeelt, had elke maand een ander regime. Het verhaal loopt goed af, na een mensenjacht, maar het slot is voorspelbaar. Een afgietsel van THE THIRD MAN, maar helaas zonder Orson Welles en de citermuziek van Anthon Karas. De sfeer van Wenen is echter goed weergegeven, met een somber realisme. De acteurs zijn zeer overtuigend.

Die Vier im Jeep

Zwitserland 1950. Drama van Leopold Lindtberg. Met o.a. Viveca Lindfors, Ralph Meeker, Yoseph Yadin, Michael Medwin en Albert Dinan.

In het door de geallieerden bezette Wenen wacht een vrouw op haar uit krijgsgevangenschap ontsnapte echtgenoot. Ze wordt door een multi-nationale politiepatrouille geholpen als er moeilijkheden dreigen met de Russische bezettingsautoriteiten. Deze boeiend gemaakte en humane film over individuele solidariteit boven nationaal plichtsbesef, geeft buiten de in hun respectievelijke hebbelijkheden wat te voor de hand liggende getypeerde personages, een treffend en interessant beeld van de verdeeldheid van het naoorlogse Wenen.

Ma Tante d'Honfleur

Frankrijk 1949. Komedie van René Jayet. Met o.a. Suzanne Dehelly, Mona Goya, Paulette Dubost, Dorette Ardenne en Jeanne Fusier-Gir.

Nog zo'n vlakke bewerking van een van die toendertijd succesvolle stukken, die daarna voorgoed in het vergeetboek zijn terechtgekomen. Cinematografisch van weinig waarde maar een klassiek voorbeeld van de 'vaudeville'. Bij gelegenheid gaan zien vanwege de zeden en gewoonten van die tijd.

Le Roi Pandore

Frankrijk 1949. Komedie van André Berthomieu. Met o.a. Bourvil, Mathilde Casadesus, Paulette Dubost, Georges Lannes en Charles Bouillaud.

Een eenvoudige gendarme krijgt een immense erfenis en wordt de prooi van allerhande fortuinjagers zoals de vorstin van een armlastig miniatuurstaatje die hem tot een huwelijk weet te verleiden. Dan wordt het koninklijk paar tijdens een revolutie afgezet en moet terug naar Frankrijk waar al hun geld verduisterd blijkt. Een standaardrol van Bourvil die opnieuw niet zo dom is als iedereen denkt, in een aardig bedachte komedie. Casadesus is heel goed als zijn koningin-echtgenote.

Le Bal des Pompiers

Frankrijk 1949. Komedie van André Berthomieu. Met o.a. Paulette Dubost, Michèle Philippe, Blanche Denège, Claude Dauphin en Pierre Louis.

Bewerking van de komedie van Jean Nohain over het Frankrijk van 1948, via de leden van een voor die tijd 'kenmerkende' familie, beschreven in een schijnbaar naïeve stijl. In feite gaat het om een bittere satire: de een is en blijft altijd rijk; de ander is en blijft altijd arm of, zoals de spreuk zegt 'Wie voor een dubbeltje geboren wordt, wordt nooit een kwartje...' Deze fabel, behendig gefilmd en grappig gespeeld, toont aan dat Berthomieu een filmer is om in de gaten te houden.

La femme nue

Frankrijk 1949. Drama van André Berthomieu. Met o.a. Giselle Pascal, Michèle Philippe, Paulette Dubost, Germaine Charley en Yves Vincent.

Verfilming van het stijve en ouderwetse drama van Henri Bataille. Met het verstrijken der jaren is dit verhaal 'waarin men zich uit smart van het leven berooft' onbedoeld grappig geworden.

Le Dolmen tragique

Frankrijk 1948. Misdaad van Léon Mathot. Met o.a. Paulette Dubost, Michèle Philippe, Marthe Mussine, Germaine Rouer en Annie Rouvre.

Een sombere misdaadgeschiedenis in een somber, afgelegen kasteel op de sombere Bretonse hei. De inspecteur heldert tijdens een séance met een medium een ingewikkelde kwestie op. Bijzonder scenario van Gomez. Een van de laatste films van Mathot, die zich in 1952 terug zou trekken. Al zijn films hebben een hechte regie en zijn boeiend. Ook bekend als TROIS MORTS DANS UN DOLMEN.

Et dix de der

Frankrijk 1948. Misdaad van Robert Hennion. Met o.a. Denise Grey, Paulette Dubost, Maud Lamy, Georges Milton en Nic Vogel.

Een aardige puinhoop: misverstanden, internationale oplichters, de Franse en Amerikaanse politie en ook nog een verhaaltje over postzegels. Deze onbekende regisseur kon zijn thema niet aan en zijn film is dan ook een grote warboel. Eigenlijk is hij gemaakt om de toendertijd beroemde Milton een rol te geven. Meer een komedie dan een policier, vanwege de vertolking toch het aanzien waard.

Blanc comme neige

Frankrijk 1948. Komedie van André Berthomieu. Met o.a. Paulette Dubost, Mona Goya, Alice Tissot, Pauline Carton en Marcelle Rexiane.

Een politiekomedie rond een juwelendiefstal en een onschuldige die onwetend uit de provincie aankomt in Parijs. Hij wordt uiteindelijk van alle blaam gezuiverd door degene die zijn vrouw zal worden: zij openen een kruidenierswinkel. Als hij niet een uitmuntend oeuvre (LE MORT EN FUITE) had achtergelaten, zou de zeer vruchtbare Berthomieu herontdekking niet verdienen. Hij blinkt uit in de komedie, de satire zonder hatelijkheid en vooral de wrange schildering van de kleine burgerij. Bourvil is in topvorm in de rol van dienstklopper.

Plume la poule

Frankrijk 1947. Komedie van Walter Kapps. Met o.a. Geneviève Guitry, Paulette Dubost, Gabrielle Fontan, Marjolaine en Jeanne Fusier-Gir.

Verscheidene liefdesintriges gedurende de vakantie in het dorp Kippepluim: de humor is van dezelfde kwaliteit als de naam van genoemd dorp. Pijnlijk, meelijwekkend, kil. Bizonderheden: de van Amerikaanse westerns uit de hero[KA3]ische periode (1907- 1914) - zoals ARIZONA BILL - beroemde acteur, Joe Hamman in eigen persoon is hier...hulpje!! Triest einde.

Ploum ploum tra la la

Frankrijk 1947. Komedie van Robert Hennion. Met o.a. Georges Milton, Saturnin Fabre, Édouard Delmont, Paulette Dubost en Suzanne Dantës.

Een zoetsappige, houterige komedie vol persoonsverwisselingen, in elkaar gezet door een obscuur type van hetzelfde kaliber als George Milton, toendertijd een vedette. Dat is er nu nog nauwelijks aan af te zien.

La Dernière chevauchée

Frankrijk 1947. Drama van Léon Mathot. Met o.a. Mireille Balin, Paulette Dubost, Jacques Dumesnil, Philippe Hersent en Pierre Cressoy.

Mathot was en beroemde acteur ten tijde van de zwijgende film. Vanaf 1928 probeerde hij naam te maken als regisseur. Het ontbrak hem zeker niet aan talent. Deze film mist echter alle kracht door de melodramatische stijl; net als het stoffige toneelstuk van Leopold Gomez La Rançon waar de film naar gemaakt is. Het verhaal is ook nog zeer onwaarschijnlijk. Een Marokkaanse kolonist wordt eerst gek, dan krijgt hij zijn verstand weer terug en ga zo maar door. Ook bekend als LE CAID.

Six heures à perdre

Frankrijk 1946. Film noir van Alex Joffé. Met o.a. Dany Robin, Denise Grey, Jacqueline Pierreux, Paulette Dubost en Luce Fabiole.

Omdat hij zes uur de tijd heeft, wachtend op de aansluiting tussen twee treinen, gaat een reiziger wandelen in een klein stadje. Hij wordt voor een 'Excellentie' gehouden die de rol van Kerstman speelt voordat hij bij vergissing wordt neergeschoten. Dit vreemde onderwerp komt van de scenarioschrijver Alex Joffé; dit was zijn, bizarre, eerste film, ongelijkmatig, met soms sombere zwarte humor en soms grof. Met een goede fotografie van Pierre Montazal met in kleine rolletjes twee debutanten die beroemd zouden worden: Richard en De Funès.

La Revanche de Roger la Hunte

Frankrijk 1946. Avonturenfilm van André Cayatte. Met o.a. María Casares, Paulette Dubost, Simone Valère, Lucien Coëdel en Paul Bernard.

Verfilming van de zeer populaire roman van Jules Mary. De film ademt de sfeer van de 'gouwe ouwe' series van weleer. Bovendien gaat het hier om een van de eerste films van André Cayatte, toen hij zich nog niet bezighield met het aan de kaak stellen van het onrecht in de Franse samenleving. De spelprestaties dragen veel bij aan het vermaak dat deze film biedt.

Roger la Honte

Frankrijk 1945. Avonturenfilm van André Cayatte. Met o.a. Renée Devillers, Paulette Dubost, José Conrad, Madeline Suffel en Lucien Coëdel.

Eerste gedeelte van de verfilming van de populaire roman van Jules Mary die een mislukking in zijn tijd was. Zie LA REVANCHE DE ROGER LA HONTE.

Farandole

Frankrijk 1945. Komedie van André Zwobada. Met o.a. Gaby Morlay, Lise Delamare, Paulette Dubost, André Luguet en Bernard Blier.

Zwobada, die een lage produktie kende, ondertekende zeven films in een ternauwernood tienjarige loopbaan. Het gaat echter om opmerkelijke of tenminste bijzondere en evenzeer persoonlijke werken. Hier volbrengt hij een reeks 'sketches' over het thema 'leven' in de stijl van het stuk La ronde van Arthur Schnitzler. Hoewel niet van constant niveau getuigt het geheel toch van knap vakmanschap evenals een volmaakte acteursregie. Henri Jeanson en André Cayatte hebben het scenario en de dialogen voor hun rekening genomen.

Au petit bonheur

Frankrijk 1945. Komedie van Marcel L'Herbier. Met o.a. Danielle Darrieux, François Périer, André Luguet, Paulette Dubost en Jacques-Henri Duval.

Een jonge vrouw voelt zich veronachtzaamd door haar echtgenoot en maakt hem jaloers met een verzonnen minnaar. De verfilmde boulevardkomedie is bij deze veteraan-regisseur in verkeerde handen. Gebrek aan tempo maakt grappen al te voorspelbaar en sporadisch, terwijl de intrige toch al nauwelijks origineel is. Wat blijft zijn de charme en de animo van de acteurs.

Adrien

Frankrijk 1943. Komedie van Fernandel. Met o.a. Paulette Dubost, André Gabriello en Fernandel.

Een van de weinige keren dat deze acteur achter de camera kroop. Een onnozele komedie waarin sprake is van de uitvinding en promotie van de rolschaats op motor. Niet zo'n goed idee want de regie is vlak en het geheel steunt teveel op een paar grappen. Het moet ook een satire op de publiciteitswereld voorstellen, die volledig de mist ingaat. Kan met enige clementie naar worden gekeken vanwege het goede humeur van de spelers en het camerawerk van Armand Thirard.

La règle du jeu

Frankrijk 1939. Drama van Jean Renoir. Met o.a. Jean Renoir, Roland Toutain, Marcel Dalio, Nora Gregor en Mila Parély.

Psychologisch, dramaturgisch en visueel meesterwerk over de caprices van de menselijke natuur in de slagschaduw van naderend onheil. Als microkosmos van de vooroorlogse Franse beau monde dient een bont ensemble types op het landgoed van de Joodse aristocraat Robert de la Chesnaye en diens Oostenrijkse wederhelft. Al tijdens de opnamen ontvingen de regisseur en steracteur Dalio - zelf Joodse Parijzenaar - antisemitische schotschriften. De nazi-autoriteiten namen de tragikomedie direct uit roulatie, na WO II kwam de klassiekerstatus. Van tevoren deelde Renoir overigens geen scenario's uit: de acteurs kregen 's ochtends hun tekst, 's middags werd er gedraaid. Opgenomen in de Sologne-streek.

Hôtel du Nord

Frankrijk 1938. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Louis Jouvet, Annabella, Jean-Pierre Aumont, Paulette Dubost en Jane Marken.

Het volkse Hôtel du Nord aan het Parijse Canal Saint-Martin vormt het decor voor dit even puntige als sfeerrijke drama over de zin en zinloosheid van het leven, over de allesverzengende liefde en (ontsnapping aan) de dood. Briljant gespeelde en geregisseerde poëtisch-realistische cinema van een verbazingwekkende perfectie. Beroemd ook vanwege de talloze schitterdialogen van meesterscenaristen Jean Aurenche en Henri Jeanson, waaronder het beroemdste Franse filmcitaat aller tijden: ‘Atmosphère, atmosphère! Est-ce que j’ai une gueule d’atmosphère?’. Oogstrelende decors van Alexandre Trauner.

Barnabé

Frankrijk 1938. Komedie van Alexandre Esway. Met o.a. Fernandel, Marguerite Moreno, Andrex, Claude May en Paulette Dubost.

Barnab[KA1]e (Fernandel) amateur fluitspeler wordt aangezien voor de graaf van Marengo. Madame Petit-Durand (Charley) wil dat haar dochter met hem gaat trouwen, maar Barnab[KA1]e houdt van Rose (Dubost) de dochter van de jachtopziener. De dochter van Madame Petit-Durand heeft al haar eigen keuze gemaakt. Komedie der verwisselingen, die eindigt met drie bruiloften. Het scenario van Alin Monjardin is te mager voor een avondvullende film en de gaten in het plot worden opgevuld met revue-optredens van de Blue Bell's Girls en cabaret van de Trois Bernard. De fotografie is van Gérard Perrin en Maurice Pecqueux. Tegenwoordig een vergeten film.

Ferdinand le noceur

Frankrijk 1935. Komedie van René Sti. Met o.a. Fernandel, Paulette Dubost, André Alerme, Félix Oudart en Julien Carette.

Een welgestelde oude man selecteert een deugdzame werknemer als echtgenoot voor zijn dochter, die echter een frivool aardje naar haar vaartje heeft en niets ziet in haar saaie verloofde. Door een misverstand rond vurige liefdesbrieven die hij geschreven lijkt te hebben, vermoedt zij dat hij een geheim leven als rokkenjager heeft en daardoor gaat ze hem met andere ogen bezien. Fernandel-komedie volgens vooroorlogs recept waarin zijn naïviteit het vermoeden van het tegendeel oproept.

Le Roi des Champs-Elysées

Frankrijk 1934. Komedie van Max Nosseck. Met o.a. Buster Keaton, Madeleine Guitty, Paulette Dubost, Jim Gérald en Colette Darfeuil.

Door zijn zwijgzame verlegenheid belandt een man zijns ondanks in de meest onverwachte situaties, als toneelspeler en als hoofd van een gangsterbende, maar hij weet zich door datzelfde flegma er ook weer uit te redden. Een Franse film met de door Hollywood uitgerangeerde Keaton wiens vooral mimische humor zich goed blijkt te laten overplaatsen. Zijn onverstoorbaarheid contrasteert aangenaam met de drukdoenerij van zijn medespelers in deze vlotte, maar middelmatige komedie.

Le Bonheur

Frankrijk 1934. Drama van Marcel L'Herbier. Met o.a. Charles Boyer, Gaby Morlay, Jean Toulout, Paulette Dubost en Michel Simon.

Een jonge anarchistische kunstenaar voelt zich aan de ene kant aangetrokken tot een filmster, maar ergert zich aan de andere kant aan haar sterallures. Hij doet een vage poging haar te doden, maar dat mislukt; de filmster op haar beurt wordt geïntrigeerd door zijn ambivalente gevoelens: een romance is het gevolg. Hoewel wat dramatisch van opzet, staat de film nog steeds. Dat is een gevolg van het goede spel en de goede sfeertekening. Het scenario is van regisseur L'Herbier naar een toneelstuk van Henry Bernstein. Het camerawerk is van Harry Stradling.

Pour être aimé

Frankrijk 1933. Komedie van Jacques Tourneur. Met o.a. Pierre-Richard Willm, Suzy Vernon, Marguerite Moreno, Colette Darfeuil en Paulette Dubost.

Tweede lange speelfilm van Jacques Tourneur, en niet zo best vanwege het scenario vol stoplappen van Jacques Cèrier. Toch is deze film vandaag de dag beslist nog het bekijken waard, omdat er aangenaam in gespeeld wordt en vooral omdat hij niet in gebabbel ontaardt zoals zovele van de eerste geluidsfilms.

J'ai quelque chose à vous dire

Frankrijk 1930. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Fernandel, Pierre Darteuil, Colette Clauday en Paulette Dubost.

Drukke zakenman krijgt bezoek van een vreemde jonge kerel, Fernandel, die moeite heeft de reden van zijn komst duidelijk te maken. Uiteindelijk komt het er toch van: Fernandel is de minnaar van de vrouw van de zakenman. Hij vindt echter dat ze zich de laatste tijd vreemd gedraagt en heeft net ontdekt dat ze een andere minnaar heeft. Leuke farce, vooral doordat de twee rivalen gaan samenwerken om de ontrouwe echtgenote in de val te lokken. Maar het venijn (of de grap) zit in de staart. Sober gefilmd, maar het spel van Fernandel en Darteuil houdt de aandacht vast. Verfilming van een theater-sketch geschreven door Willemetz & Pujol. Statisch in beeld gebracht door Théodore Sparkuhl.