Catherine Jacob

La malédiction du volcan

Frankrijk 2018. Misdaad van Marwen Abdallah. Met o.a. Catherine Jacob, Ambroise Michel, Marie Denarnaud, Philippe Caroit en Thierry Desroses.

Chez nous

Frankrijk​/​​België 2017. Drama van Lucas Belvaux. Met o.a. Émilie Dequenne, Guillaume Gouix, André Dussollier, Catherine Jacob en Anne Marivin.

Verpleegster Pauline (Dequenne) heeft weinig met politiek, maar als een extreemrechtse partij (zichtbaar gemodelleerd naar Front National) haar vraagt een gooi te doen naar het burgemeesterschap in haar woonplaats voelt ze zich zo gevleid dat ze al haar principes (en de opvoeding van haar communistische vader) overboord gooit. Fascinerend politiek pamflet over populisme, racisme en verborgen idealen, al is de uiteindelijke conclusie nogal onbevredigend. Doel van de film is volgens regisseur-schrijver Belvaux (38 témoins) het afschrikken van Front National-stemmers: niet voor niets wordt de film in Frankrijk vlak voor de landelijke verkiezingen uitgebracht.

Un jour mon prince

Frankrijk 2016. Komedie van Flavia Coste. Met o.a. Sarah-Jeanne Labrosse, Mylène St-Sauveur, Pierre-François Martin-Laval, Catherine Jacob en Jean-Luc Couchard.

Als Doornroosje, bijna honderd jaar in diepe slaap, niet spoedig wakker wordt gekust, verdwijnt het feeënrijk. Daarom worden Blondine en Mélusine naar hedendaags Parijs gezonden om de prins te vinden die de levensreddende kus kan geven. Regiedebuut van Coste, met het aanstekelijk komieke Frans-Canadese duo Labrosse/St-Sauveur als naïevelingetjes op aardse missie, huppelt heliumlicht door een eigentijds sprookjesscenario. Kitschallergische kijkers kunnen tijdens dit frontaaloffensief van de giechelbrigade niettemin beter even in de kroeg gaan zitten. Bijrolletjes van de filmmaakster en coscenarist Gábor Rassov.

Baisers cachés

Frankrijk 2016. Drama van Didier Bivel. Met o.a. Bérenger Anceaux, Jules Houplain, Patrick Timsit en Catherine Jacob.

Op een feest kust Nathan, 16 jaar, Louis, een jongen uit zijn klas. Maar hun kus wordt gezien door Laura, het vriendinnetje van Louis die een foto neemt en deze op internet publiceert. Dit heeft onmiddellijk een sneeuwbaleffect. De vader van Nathan ontdekt de homoseksualiteit van zijn zoon en weigert in eerste instantie nog met hem te praten.

Lettre à France

Frankrijk 2015. Drama van Stéphane Clavier. Met o.a. Julie Ferrier, Catherine Jacob, Didier Flamand, Gil Alma en David Baïot.

France (Ferrier) heeft altijd gedacht dat haar moeder dood was. Maar nu duikt Gloria (Jacob) na jaren afwezigheid ineens op. Sterker, ze begint zich onmiddellijk met haar dochters leven te bemoeien. Ook France's gezin wordt in de wervelwind meegesleurd. Televisiekomedie van regisseur Stéphane Clavier en scenarist Jean-Luc Goossens, die vaker samenwerken, zet twee aardige comédiennes tegenover elkaar. Best vermakelijk, maar veel om het lijf heeft de film niet. Jacob was te zien in Bertrand Bliers Merci la vie (1991).

Tout est permis

Frankrijk 2014. Komedie van Emilie Deleuze. Met o.a. Marcial Di Fonzo Bo, Catherine Jacob, Judith Chemla, Victor Chambon en Ludovic Berthillot.

10 kilometer per uur te snel, de gsm in de hand en 0,3 promille alcohol en daarmee is tv-monteur Paul zijn rijbewijs kwijt. Omdat hij voor zijn werk de auto nodig heeft, moet hij snel iets bedenken.

Les vieux calibres

Frankrijk 2013. Komedie van Serge de Closets en Marcel Bluwal. Met o.a. Michel Aumont, Danièle Lebrun, Jean-Luc Bideau, Roger Dumas en Catherine Jacob.

Bluwal (Parijs, 1925), oudste (tv-)regisseur van Frankrijk, trad nog eens achter de camera voor deze farce over een viertal verveelde ouderen met een jeugdherbelevingswens. Irénée, Émilienne, Titi en André kraken de kassa van hun bejaardentehuis Les Églantines. Tijdens het bezoek van de minister van Sociale Zaken aan het rustoord laat het dwarse kwartet eveneens van zich horen. Ondanks door de wol geverfde acteerveteranen en een tikkie maatschappijkritiek oubollige krasse knarren-komedie waarin Aumont makkelijk de show steelt. Catherine Jacob vertolkt de zelfvoldane tehuisdirectrice. Lebrun is Bluwals echtgenote.

Livide

Frankrijk 2011. Horror van Julien Maury en Alexandre Bustillo. Met o.a. Chloé Coulloud, Félix Moati, Jérémy Kapone en Catherine Jacob.

Bluwal (Parijs, 1925), oudste (tv-)regisseur van Frankrijk, trad nog eens achter de camera voor deze farce over een viertal verveelde ouderen met een jeugdherbelevingswens. Irénée, Émilienne, Titi en André kraken de kassa van hun bejaardentehuis Les Églantines. Tijdens het bezoek van de minister van Sociale Zaken aan het rustoord laat het dwarse kwartet eveneens van zich horen. Ondanks door de wol geverfde acteerveteranen en een tikkie maatschappijkritiek oubollige krasse knarren-komedie waarin Aumont makkelijk de show steelt. Catherine Jacob vertolkt de zelfvoldane tehuisdirectrice. Lebrun is Bluwals echtgenote.

Notre Dame des barjots

Frankrijk 2010. Misdaad van Arnaud Sélignac. Met o.a. Zabou Breitman, Catherine Jacob en Aladin Reibel.

Psychiater Véra Cabral (Breitman) krijgt een dwingend verzoek van haar onaangename baas: zijn zoon is in psychotische toestand aangetroffen bij het lijk van een in stukjes gesneden jonge vrouw. Ze moet voor hem bewijzen dat de jongen ontoerekeningsvatbaar is. Véra gaat op onderzoek uit, net als de stoere politievrouw Sanchez (Jacob). Meeslepende tv-film speelt zich af in een kil ziekenhuis, wat bijdraagt aan de sombere sfeer. Goed spel van Breitman en Jacob. Naar een prijswinnende politieroman van Virginie Brac.

La Maison Tellier

Frankrijk 2008. Drama van Élisabeth Rappeneau. Met o.a. Catherine Jacob, Bruno Lochet en Aurelia Crebessegues.

Psychiater Véra Cabral (Breitman) krijgt een dwingend verzoek van haar onaangename baas: zijn zoon is in psychotische toestand aangetroffen bij het lijk van een in stukjes gesneden jonge vrouw. Ze moet voor hem bewijzen dat de jongen ontoerekeningsvatbaar is. Véra gaat op onderzoek uit, net als de stoere politievrouw Sanchez (Jacob). Meeslepende tv-film speelt zich af in een kil ziekenhuis, wat bijdraagt aan de sombere sfeer. Goed spel van Breitman en Jacob. Naar een prijswinnende politieroman van Virginie Brac.

48 heures par jour

Frankrijk 2008. Komedie van Catherine Castel. Met o.a. Aure Atika, Antoine de Caunes, Victoria Abril, Catherine Jacob en Aurore Clément.

Franse farce van beginneling Catherine Castel, een reclamemaakster die haar ervaringen met het combineren van 14-urige werkdagen, jonge kinderen en een relatie verwerkte in een luchtige komedie. Aure Atika speelt een overspannen stadsmoeder die een zakenreis fingeert om haar carrièreman (De Caunes) te confronteren met de zorg voor de kinderen. Dat leidt tot de nodige akkefietjes, met de suggestie van overspel als uitschieter. Volgens het scenario van ervaringsdeskundige Castel worstelen moeders met een eeuwige paradox: verlangen naar hulp van de vader bij de opvoeding én heimelijk wensen dat hij faalt, zodat de macht bij de vrouw blijft. Een grappige vertoning.

Mes parents chéris

Frankrijk 2006. Komedie van Philomène Esposito. Met o.a. Michel Aumont, Adriana Asti en Catherine Jacob.

Franse farce van beginneling Catherine Castel, een reclamemaakster die haar ervaringen met het combineren van 14-urige werkdagen, jonge kinderen en een relatie verwerkte in een luchtige komedie. Aure Atika speelt een overspannen stadsmoeder die een zakenreis fingeert om haar carrièreman (De Caunes) te confronteren met de zorg voor de kinderen. Dat leidt tot de nodige akkefietjes, met de suggestie van overspel als uitschieter. Volgens het scenario van ervaringsdeskundige Castel worstelen moeders met een eeuwige paradox: verlangen naar hulp van de vader bij de opvoeding én heimelijk wensen dat hij faalt, zodat de macht bij de vrouw blijft. Een grappige vertoning.

L'enfant d'une autre

Frankrijk 2006. Drama van Virginie Wagon. Met o.a. Catherine Jacob, Maeva Munoz, Arly Jover en Olivier Marchal.

Tijdens een zakenreis ziet Maud in een zwembad de elfjarige Zita spelen. Ze is ervan overtuigd dat het meisje haar dochtertje is, dat haar werd afgenomen toen het kind zes maanden oud was. Maud heeft nog maar een doel: Zita terugkrijgen.

Comment lui dire

Frankrijk​/​​België 2006. Komedie van Laurent Firode. Met o.a. Roland Magdane, Catherine Jacob en Louison Roblin.

Tijdens een zakenreis ziet Maud in een zwembad de elfjarige Zita spelen. Ze is ervan overtuigd dat het meisje haar dochtertje is, dat haar werd afgenomen toen het kind zes maanden oud was. Maud heeft nog maar een doel: Zita terugkrijgen.

Une vie

Frankrijk 2005. Drama van Élisabeth Rappeneau. Met o.a. Barbara Schulz, Boris Terral, Catherine Jacob, Wladimir Yordanoff en Florence Darel.

Dankzij de scenario-adaptatie van Colo Tavernier en regie van tv-routinière Élisabeth Rappeneau werd deze visueel verzorgde Guy de Maupassant-verfilming ook inhoudelijk tot bovengemiddelde kijkbuiskost. In het Normandië van 1830 komt de levenslustige aristocrate Jeanne (Schulz) op haar 17de uit het katholieke pensionaat thuis op het familiekasteel. Van de edelman in haar vizier d'amour bevroedt ze helaas niet dat hij een fielt van jewelste is. De aan Madame Bovary herinnerende treurzang geeft een weinig florissant, maar realistisch tijdsbeeld wat de positie van de vrouw betreft. Eerder verfilmd in 1947 en 1958.

Louise

Frankrijk​/​​Canada 2005. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Catherine Jacob, Marie-Lyse Laberge-Forest en Huguette Oligny.

Johanne is bijna veertig en wacht nog altijd op haar grote liefde en het kind dat ze erg graag wil. Wanneer ze zich afvraagt hoe haar toekomst eruit zal zien, kruist haar pad dat van Manon, een jong fascinerend meisje en Louise, een vogel met een gewonde vleugel. Samen verzorgen ze Louise en worden ze zich bewust van hun identiteit en de plaats in de wereld om hen heen.

Qui mange quand?

Frankrijk 2004. Komedie van Jean-Paul Lilienfeld. Met o.a. Jean-Paul Comart, Catherine Jacob, Julien Guiomar en André Pousse.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Colette, une femme libre

Frankrijk 2004. Nadine Trintignant. Met o.a. Jacques Higelin, Marie Trintignant, Wladimir Yordanoff, Lambert Wilson en Lio.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

Qui a tué Bambi?

Frankrijk 2003. Thriller van Gilles Marchand. Met o.a. Sophie Quinton, Laurent Lucas, Catherine Jacob, Yasmine Belmadi en Michèle Moretti.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

L'île atlantique

Frankrijk 2003. Drama van Gérard Mordillat. Met o.a. Franck de la Personne, Catherine Jacob en Marianne Basler.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

L'adieu - Zone interdite

Frankrijk 2003. François Luciani. Met o.a. Catherine Jacob, Mélanie Doutey en Thomas Jouannet.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

L'adieu - Terre brûlée

Frankrijk 2003. François Luciani. Met o.a. Catherine Jacob, Mélanie Doutey en Thomas Jouannet.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

L'adieu

Frankrijk 2003. François Luciani. Met o.a. Catherine Jacob, Mélanie Doutey en Thomas Jouannet.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

La torpille

België​/​​Frankrijk 2002. Komedie van Luc Boland. Met o.a. Aurélien Ringelheim, Pierre Cassignard en Catherine Jacob.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

J'ai faim !!!

Frankrijk 2001. Romantiek van Florence Quentin. Met o.a. Catherine Jacob, Michèle Laroque, Garance Clavel, Isabelle Chandelier en Alessandra Martines.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

J'ai faim

Frankrijk 2001. Komedie van Florence Quentin. Met o.a. Garance Clavel, Michèle Laroque en Catherine Jacob.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

Les faux-fuyants

Frankrijk 2000. Drama van Pierre Boutron. Met o.a. Nicolas Vaude, Catherine Jacob, Arielle Dombasle en Laurent Spielvogel.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

Le cœur à l'ouvrage

Frankrijk 2000. Komedie van Laurent Dussaux. Met o.a. Mathilde Seigner, Amira Casar, Marc Citti, Bruno Slagmulder en Catherine Jacob.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

Fleurs de sel

Frankrijk​/​​België 1999. Drama van Arnaud Selignac en Arnaud Sélignac. Met o.a. Sophie Duez, Catherine Jacob, Caroline Baehr, Lucie Barret en Bernard Yerlès.

Er gebeuren vreemde dingen in een ziekenhuis in Frankrijk, medicijnen verdwijnen en patiënten overlijden onverwachts. Leerling-verpleegster Isabelle, bijgenaamd Bambi, denkt dat een van de chirurgen, dr Philipp, de schuldige is en besluit op zoek te gaan naar bewijzen. Ze brengt hierdoor echter haar eigen leven in gevaar.

XXL

Frankrijk 1997. Romantiek van Ariel Zeitoun. Met o.a. Michel Boujenah, Gérard Depardieu, Elsa Zylberstein, Catherine Jacob en Gina Lollobrigida.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Théo et Marie

België​/​​Frankrijk 1997. Drama van Henri Helman. Met o.a. Véronique Jannot, Catherine Jacob, Marie-Charlotte Dutot, Erwan Baynaud en Burkhard Heyl.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Qui mange qui?

Frankrijk 1997. Dominique Tabuteau. Met o.a. Roger Mirmont, Julien Guiomar en Catherine Jacob.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Qui mange qui ?

Frankrijk 1997. Romantiek van Dominique Tabuteau. Met o.a. Catherine Jacob, Roger Mirmont, Julien Guiomar, Ludwig Stanislas Loison-Robert en Anna Gaylor.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Que la lumière soit !

Frankrijk 1997. Komedie van Arthur Joffé. Met o.a. Hélène de Fougerolles, Tchéky Karyo, Ticky Holgado, Pierre Arditi en Sergio Castellitto.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Messieurs les enfants

Frankrijk 1997. Komedie van Pierre Boutron. Met o.a. Pierre Arditi, François Morel, Zinedine Soualeme, Catherine Jacob en Jean-Louis Richard.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Chercheur d'héritiers : Hélène ou Eugénie ?

Frankrijk 1997. Drama van Olivier Langlois. Met o.a. Philippe Volter, Catherine Jacob, Gaëlle Dill, Bernadette Lafont en Kathie Kriegel.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Sur un air de mambo

Frankrijk 1996. Komedie van Jean-Louis Bertucelli en Sabine Ullmann. Met o.a. Catherine Jacob, Jean-Paul Muel, Bernard Alane, Betty Bomonde en Jean-Jacques Moreau.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Oui !

Frankrijk 1996. Romantiek van Alexandre Jardin. Met o.a. Miguel Bosé, Chiara Caselli, Pierre Palmade, Jean-Marie Bigard en Catherine Jacob.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

La vie à trois

Portugal​/​​Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Lehérissey. Met o.a. Isabel Otéro, Aurélien Recoing, Catherine Jacob, Roger Mirmont en Bruno Madinier.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Delphine : 1 Yvan : 0

Frankrijk 1996. Komedie van Dominique Farrugia. Met o.a. Julie Gayet, Serge Hazanavicius, Alain Chabat, Dominique Farrugia en Lionel Abelanski.

De ondertitel van XXL luidt: 'Een film met grote ideeën', waarop een Franse criticus schreef 'Ja, maar welke ideeën?' Wat precies groot is aan de film en waar de warrige, kluchtige verwikkelingen op slaan, is onduidelijk. Alain denkt geramd te zitten met zijn modewinkel en verloofde in Parijs. De poppen gaan echter aan het dansen vanaf het moment dat de dood van een oude vent allerlei mensen aantrekt, onder wie Jean die er met Alains verloofde vandoor gaat.

Pourvu que ça dure

Frankrijk 1995. Komedie van Michel Thibaud. Met o.a. Jean-Pierre Bisson, Catherine Jacob, Olivier Pajot, Didier Benureau en Emmanuelle Seigner.

Dit is het avondvullende speelfilmdebuut van Thibaud, die het vak leerde bij regisseurs als Claude Sautet, Claude Pinoteau, Francis Veber en Diane Kurys. Als second-unit regisseur bij succesvolle kluchten-koning Jean-Marie Poir[KA1]e kreeg hij de smaak te pakken van de komedie. Thibaud haalde een motorrijdersduo, dat naam gemaakt had als stuntrijders, in de film als hoofdrollen. Darmon en Holgado spelen, resp. Victor Brulin en Joseph Ponty, die motorordonnance bij de politie zijn. Ze moeten in weer en wind adjunct-burgemeester Jacques Debreuil (Bisson) begeleiden op zijn verkiezingstoernee. Victor wordt verliefd op de lieftallige assistente van Debreuil, Julie Neyrac (Seigner), maar als Debreuil de twee tortelduifjes betrapt, schorst hij Victor voor onbepaalde tijd. Victor zich wil wreken en ontdekt toevallig dat Debreuil in smerige zaakjes verwikkeld is. De combinatie van het onbenullige scenario van Christian Biegalski en Philippe Isars met de twee motorrijders, die wel goed kunnen stunten, maar niet zo geweldig acteren, heeft ervoor gezorgd dat het een vederlichte film is geworden, die men gerust mag missen. De fotografie is van Bruno Delbonnel.

Les grands ducs

Frankrijk 1995. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Philippe Noiret, Jean Rochefort, Catherine Jacob en Michel Blanc.

Naar hysterie overhellende klucht waarvoor Leconte zijn drie acteerkanonnen wellicht iets te veel de vrije hand liet. Oudere derdeplansacteurs Eddie, Victor en Georges (vertolkt door respectievelijk Rochefort, Noiret en Marielle) gaan gezamenlijk met een boulevardstuk op Frankrijk-tournee. Producent Shapiron (Michel Blanc), vrijwel bankroet, tracht heimelijk de onderneming te saboteren zodat hij het verzekeringsgeld kan opstrijken. Eduardo Serra’s kleurrijke ‘Scope-fotografie en het per montage nog opgeschroefde turbotempo verhullen niet dat deze bijzonder vermoeiende lawaaiklucht hoogst zelden leuk is.

Barrage sur l'Orénoque

Venezuela​/​​Frankrijk 1995. Avonturenfilm van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Georges Corraface, Catherine Jacob, Anne-Marie Pisani en Luna Sentz.

Na de plotselinge dood van haar echtgenoot aanvaardt Dominique Vallorie (Bourgine) de leiding over diens opdracht, een dam bouwen op de Orinoco in Venezuela, van hem over te nemen. Ter plaatse merkt ze al vlug dat het heel wat moeilijker zal gaan dan ze dacht. Niet enkel is de Amerikaanse concurrentie bijzonder sterk, maar bovendien voelt ze zich bedreigd. Was de dood van haar man wel degelijk een ongeval of was het moord? Er ontwikkeld zich een liefdesrelatie tussen haar en Pablo (Corraface) wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is van haar overleden man. Een verhaal dat niet zou misstaan in een romantisch blad voor overrijpe bakvissen, maar dat schitterend (en met een gigantisch budget) in beeld gebracht werd. De acteurs leven zich goed in hun rol in maar worden tegengewerkt door het scenario van Patrick Meadeb, Margarita Cadenas en Georges Desmouceaux, naar een verhaal van Cadenas en Meadeb. Oogstrelende fotografie van Armand Marco. Oorspronkelijk uitgezonden in twee delen. Nicam Stereo.

Neuf mois

Frankrijk 1994. Komedie van Patrick Braoudé. Met o.a. Patrick Bouchitey, Philippine Leroy-Beaulieu, Catherine Jacob, Patrick Braoudé en Daniel Russo.

Psychiater Braoudé preekt altijd: 'Waarom willen we kinderen? Iedereen zou zich dit moeten afvragen, voordat hij of zij gaat vrijen!' Als zijn vrouw Leroy-Beaulieu hem vertelt dat zij in verwachting is van een tweede, krijgt hij een zenuwinzinking. Rondom dit idee is een film gemaakt, die met een slakkengang de zwangerschapsperiode tot een eeuwigheid maakt. Kluchtig en smakeloos gesnier op slecht geoutilleerde ziekenhuizen, onervaren gynaecologen, vreetbuien, slapeloosheid en de angst om te vrijen met een dikke buik moeten het leuk maken. De finale die iedereen gelukkig moet maken met de geboorte, is ronduit banaal. Het was de bedoeling een TROIS HOMMES ET UN COUFFIN of een LA VIE EST UN LONG FLEUVE TRANQUILLE te maken, maar dat is niet gelukt. Scenario van regisseur/hoofdrol Braoudé. Het camerawerk is van Jean-Yves Le Mener.

Les braqueuses

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Catherine Jacob, Clémentine Célarié, Alexandra Kazan, Nanou Garcia en Annie Girardot.

Vier vrouwen hebben een lastig leven, met geldgebrek, relatieperikelen en ander ongemak. Op een dag zijn ze getuige van een overval. Terwijl de winkelier de dader achtervolgt halen de dames de kassa leeg. Het is het begin van een criminele carrière, die overigens met horten en stoten op gang komt. Om uit te zoeken hoe dat nou moet, een gijzelaar koeieneren of een pistool vasthouden, bekijkt het kwartet oude Jean-Paul Belmondofilms. De regisseur van deze aardige komedie leerde het vak bij Claude Lelouch.

Le Jardin des Plantes

Frankrijk 1994. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Claude Rich, Salomé Stévenin, Rose Thierry, Samuel Labarthe en Gert Burkhard.

In de lente van 1944 houdt Ferdinand Bonnard (Rich) zich rustig bezig met zijn plantjes en bloemetjes. Hij is directeur van de botanische tuin, Le Jardin des Plantes, nabij het Gare d`Austerlitz in Parijs. Bonnard is pacifist. De oorlog (WO II) en het verzet lijken ver weg. Zijn wereld stort echter plotseling in als zijn zoon door de nazi`s wordt ge[KA3]executeerd als represaille na een aanslag. Ferdinand Bonnard neemt Philippine (Stévenin), het acht-jarig dochtertje van zijn zoon, onder zijn hoede en verzwijgt voor haar de moord door de gehate bezetter op haar vader. Hij vertelt Philippine dat hij een verzetsheld is en het kind gaat steeds meer op in dit leugentje om bestwil. Ondanks de dramatische achtergrond schotelt De Broca, die ook het scenario schreef, een melange van humor en tederheid voor. Het hele jonge actricetje Stévenin steelt met haar spontaniteit de show.

La soif de l'or

Frankrijk 1993. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Christian Clavier, Tsilla Chelton, Catherine Jacob, Philippe Khorsand en Marine Delterme.

Clavier is een ongelooflijke vrek. Met zijn onderneming heeft hij een fortuin verduisterd dat hij omzet in goud. Samen met zijn geldzieke oma beraamt hij een plannetje om het edele metaal naar Zwitserland te brengen. Zijn vrouw en zijn chauffeur hebben in de gaten wat er aan de hand is en zijn van plan er een stokje voor te steken om zelf om de buit een luxe leventje te gaan leiden. Verschrikkelijk flauwe komedie waarbij niet te lachen valt. Clavier werkt hooguit op de zenuwen. De ellenlange openingsscène waarin hij een wegwaaiend briefje van vijfhonderd franc achternazit is gewoonweg idioot en de rest van de film blijft op dat niveau. Oury - van wie we beter gewend zijn - schreef het scenario samen met Clavier en Muriel Jullian. Fotografie van Tonino Delli Colli. Dolby Stereo. Panavision.

Dieu que les femmes sont amoureuses

Frankrijk 1993. Komedie van Magali Clément. Met o.a. Catherine Jacob, Etienne Chicot, Mathieu Carrière, Yves Beneyton en Grace De Capitani.

Anne (Jacob) blijft altijd goed gehumeurd hoewel ze haar beperkte tijd moet verdelen tussen haar baan in de montagekamer bij een tv-omroep, haar vrienden en haar drie kinderen. Thuis laat niemand haar met rust, want er komen steeds de meest uiteenlopende figuren over de vloer zoals haar moeder (Audret), de studente die op haar acht-jarige tweeling let, haar ex-man Daniel (Carri[KA2]ere), diens minnares, en Regis (Malo), haar geliefde, een dokter, die gehuwd is. Ze staat er altijd alleen voor en hoopt als haar grote liefde Arthur (Chicot) terugkeert van hem de steun te krijgen, die ze nodig heeft, maar Arthur is componist en heeft meer aandacht voor zijn muziek dan voor haar. Het portret van een verliefde vrouw die zo overbelast is, dat zelfs de kijker tussen de bomen het bos niet meer ziet. Hoofdrol Jacob weert zich krachtig om haar complexe personage gestalte te geven. Het scenario is van regisseuse Clément. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

La fille de l'air

Frankrijk 1992. Romantiek van Maroun Bagdadi. Met o.a. Béatrice Dalle, Thierry Fortineau, Hippolyte Girardot, Jean-Claude Dreyfus en Roland Bertin.

Een doorsnee-moeder haalt met een helikopter haar man, een gangster die meer dan dertig jaar moet uitzitten voor een reeks gewelddadige overvallen op supermarkten, op van het dak van de Santé-gevangenis in Parijs. Dit waar gebeurde verhaal over een gewone vrouw die na deze ongewone daad een volksheldin wordt, sprak de Franse cineast van Libanese komaf kennelijk aan. Hij heeft deze rol aan Dalle toevertrouwd, die haar sexy gedrag even laat voor wat het is om te tonen, dat ze ook intens gevoelig spel aan kan. Wat betreft Fortineau, hij geeft uitstekend de tragiek van het opgesloten zitten weer. De film werd gemaakt in reportage-vorm en kenmerkt zich door een nuchtere regie. Blijft spannend tot aan het eind, al is dat bij iedereen bekend. Scenario van Bagdadi en Florence Quentin. Camerawerk van Thierry Arbogast.

Mon père, ce héros

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Gérard Depardieu, Marie Gillain, Catherine Jacob, Patrick Mille en Charlotte de Turckheim.

De gescheiden André (Depardieu) brengt de vakantie door met zijn dochter Véro (Gillain) op het eiland Mauritius, waar ze ieder jaar rust en ontspanning zoeken. Dit keer verloopt het echter anders dan andere jaren: Véro staat met haar vijftien jaar in de belangstelling bij de jongens en wordt verliefd op de leuke Benjamin. Om de jongen jaloers te maken zegt ze dat André haar minnaar is, zodat haar vader al gauw bekend staat als een liefhebber van jonge meisjes. De jonge acteurs zijn goed, Depardieu draait op routine.

Merci la vie

Frankrijk 1991. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Anouk Grinberg, Gérard Depardieu, Michel Blanc en Jean Carmet.

'Ik kan niet over de film praten, want ik heb het verhaal nog niet begrepen.' Dixit Blier over zijn absurdistische hutspot van drama, zwarte komedie, tijdsbeeld en farce. Waarin braaf schoolmeisje Camille (Gainsbourg) de vers gehuwde en fris gemaltraiteerde Joëlle (Grinberg) ontmoet en zich samen met haar nieuwe hartsvriendin in het volle chaosleven stort. Cine-anarchist Blier doet z'n klassieker Les valseuses dunnetjes over met twee actrices zonder vangnet, maar ergens tussen AIDS-epidemie en WO II-scènes raakt hij het spoor bijster. Bijrollend: Michel Blanc, Gérard Depardieu, Jean-Louis Trintignant.

Tatie Danielle

Frankrijk 1990. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Tsilla Chelton, Catherine Jacob, Isabelle Nanty, Neige Dolsky en Eric Prat.

Tweede film van de Franse cineast Étienne Chatiliez is een zwarte komedie over de oude tante Danielle (glansrol van de 71-jarige actrice Tsilla Chelton) die na de dood van haar huishoudster intrekt bij haar achterneef en zijn gezin in Parijs. Veel plezier hebben ze daar niet van de nieuwe 'logee': Danielle maakt jong en oud in haar omgeving methodisch het leven zuur. Wat moet ze anders? Lief zijn voor de kinderen? Dat boeit niet. Pas als de wanhopige familie naar Kreta afreist om even van tante af te zijn, krijgt ze haar trekken thuis.

Ne vous fâchez pas, Imogène !

Frankrijk 1988. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Roger Mirmont, Antoine Duléry, Jean-Michel Molé en Julie Jezequel.

Imog[KA1]ene Le Dantec (Lavanant) groeide op in Plouquirec, een stadje in Bretagne, als dochter van een admiraal/oorlogsheld. Na de dood van haar vader vestigt ze zich in Parijs waar ze werk vindt als secretaresse bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar ze de streek goed kent wordt ze door haar baas naar Bretagne gezonden om een belangrijk document, dat betrekking heeft op de nucleaire situatie van Frankrijk, op te halen en, onder strikte geheimhouding, af te leveren aan een contactpersoon in haar geboortestadje. Al van in het begin loopt alles verkeerd en bovendien zijn er nog andere partijen geïnteresseerd in de inhoud van het pakje dat ze ontving. Een overtrokken komedie van vergissingen. De situaties zijn voorspelbaar en de acteurs schmieren dat het een lust is. Het eerste deel van een reeks van dertien films rond het personage van Imogène, een doodgewone jonge vrouw die in allerlei onfrisse praktijken betrokken wordt, volgens de producenten met plezierige gevolgen. Het scenario werd geschreven door Michel Crisolia en Martin Lamotte naar een roman van Exbrayat. Fotografie is van Martial Thury. Gevolgd door IMOGENE EST DE RETOUR.

Les Maris, les Femmes, les Amants

Frankrijk 1988. Drama van Pascal Thomas. Met o.a. Susan Moncur, Clément Thomas, Emilie Thomas, Olga Vincent en Michel Robin.

Een prettige verrassing, deze eerste film van Thomas sinds 1980. Een ironische en soms felle film over een groepje mensen dat de vakantie aan zee doorbrengt. Geen echt verhaal, maar een soort mozaïek à la Jacques Tati en Pierre Etaix. Hoewel de regisseur niet het niveau haalt van deze twee meesters, bevat de film een serie grappige scènes. De personages worden nooit echt belachelijk gemaakt, want Thomas voelt zich duidelijk met hen verbonden. Scenario van de regisseur en François Caviglioli. Camerawerk van Renan Polles.

La vie est un long fleuve tranquille

Frankrijk 1988. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Benoît Magimel, Valérie Lalande, Daniel Gélin, Patrick Bouchitey en Denis Barbier.

In de (weinig talrijke) gelederen van satirische cineasten is het wegvallen van een Jacques Tati extra goed te merken terwijl Pierre Etaix erg weinig filmt sinds 1971. Deze debuutfilm verraadt een bijzonder temperament. De beschrijving van het dagelijks bestaan van twee families: een 'fatsoenlijk' burgergezin en een ander gezin waar de domheid en slechte smaak van afstraalt. Chatiliez en zijn co-scenariste Florence Quentin hebben naar hartelust zoveel mogelijk wrange, sarcastische en pikante sketches bij elkaar gezocht. Deze schets van de Fransen is niet erg vrolijk en niet bepaald vriendelijk, maar in elk geval kan er gelachen worden.

Julien Fontaines : Week-end au paradis

Frankrijk 1985. Misdaad van Guy-André Lefranc. Met o.a. Jacques Morel, Sophie Artur, Jacqueline Noelle, Marianne Amska en Liliane Contenceau.

Na de tragische dood van hun vriendin zeggen drie prostitu[KA1]ees uit de Parijse regio hun souteneurs op. Magistraat Fontanes (Morel) moet hen beschermen tegen vergeldingsacties. Afgezien van een ongeloofwaardig uitgangspunt - een rechter-commissaris is geen politieman - valt op dat het scenario van Jean Cosmo nauwelijks vondsten bevat, terwijl de prostituées niet erg realistisch aandoen. Een psychologische thriller zonder psychologie en met onuitgewerkte karakters. Een van de onbenulligste afleveringen uit deze serie, die sowieso al niet veel voorstelt.