In mijn familie leeft het verhaal dat wij ook heel rijk hadden kunnen zijn, als mijn opa wel, of als mijn opa niet. Wel/niet, en iets meer zakelijk instinct, dan hadden wij dankzij een monopolie op het plastic haarkapje tot in de oneindigheid in weelde kunnen leven. Het plastic haarkapje, ik zie het nu nooit meer. Vroeger vaak op vrijdag, wanneer de oudere dames uit de buurt naar de kapper waren geweest en om hun watergolf/permanent tegen de zure regen te beschermen een doorzichtig plastic kapje om hun hoofd deden.
Als je daar nu een Instagramaccount over zou maken, zou je daar ook miljonair mee kunnen worden. Goed, mijn opa deed iets wel/niet en nu moet ik werken voor mijn brood. Bedankt, opa.
Vorig week voer Systeem 001 van The Ocean Cleanup uit. Bedacht door de Nederlandse uitvinder Boyan Slat die met zijn systeem de plastic soep uit de oceanen wil vissen. Het tripje voert naar de Great Pacific Garbage Patch, halverwege Californië en Hawaï, waar rond de 1,8 biljoen stukken plastic drijven. Daar ben je wel even mee bezig, maar als deze test goed verloopt, komen er zestig Systemen en dan kan het snel gaan. Misschien kan Slat even een bochtje naar de ruimte maken, daar drijft ook van alles en zelfs een tandenborstel, zo las ik in NRC. Maar niet voordat hij onderzoek heeft gedaan naar de 1,8 biljoen.
Opvissen is niet genoeg, Slat wil weten waar het vandaan komt. Eerder onderzoek van de soep liet al zien dat er stukken plastic zijn die al sinds de jaren zeventig ronddobberen. Er zullen vast wel een paar haarkapjes tussen drijven, maar ik was mijn handen in onschuld. Bedankt, opa.