Volgens Damiaan Denys, filosoof en hoogleraar psychiatrie aan de Universiteit van Amsterdam, heeft de individualisering van de samenleving ons uit elkaar gespeeld en ons gevoel van eenzaamheid versterkt. Maar ook globalisering en digitalisering hebben hier enorm aan bijgedragen.
Eenzaamheid is niet op zichzelf slecht, zegt Denys. Hij noemt het zelfs een positieve emotie. Want het vertelt je dat je behoefte hebt aan gezelschap, vriendschap, contact. Dat is alleen maar gezond. Sterker nog, ieder mens is per definitie eenzaam. Omdat we elkaar nooit 100 procent kunnen begrijpen en we allemaal opgesloten zitten in ons eigen bewustzijn. Maar de luxe van de moderne tijd waarin we zelf betekenis mogen en moeten geven aan ons leven, versterkt dit eenzaamheidsgevoel tot in het extreme. Geef je er gewoon eens aan toe, zou hij zeggen.
Denys geeft regelmatig lezingen over onderwerpen als ‘angst’ en ‘controle’. Zo was hij te gast bij Zomergasten (2015) en schreef en speelde hij in een monoloog over angst, 'De wolf en de goudvis' (2013-2016). Verder schrijft Denys voor kranten en tijdschriften zoals Het Parool en Vrij Nederland, en schreef hij verschillende boeken, zoals het Het tekort van het teveel: de paradox van de geestelijke gezondheidszorg. Dat boek wordt eind november verwacht en gaat over de geluksparadox: we zijn in alle statistieken gelukkiger dan ooit, maar ook mentaal zieker dan ooit: veel mensen kampen met psychiatrische klachten. Hoe kan dat?
