De outsiders
Gil danst als een continu medicijn
Gil was een vrolijke danser, een popper, tot hij tijdens een feest een psychose en epileptische aanval kreeg. Hij weigert medicijnen te nemen omdat het gegarandeerd invloed heeft op zijn lichaam en gevoel. Een demping daarop zou gedeeltelijk zelfmoord zijn. In plaats daarvan verwerkt hij emoties in zijn dans, die nu grauwer en zwaarder is geworden. Gil ziet zijn psychose als een verlossing van jaren mentale pijn opkroppen; in zijn jeugd had hij geen flauw benul van het bestaan van mentale gezondheid. De psychose was nodig. Door te dansen is hij een nieuwe psychose telkens een stapje voor.