Het Weeshuis van de Nederlandse Muziek
impressie van aflevering 1
Pilot nr 1 van de serie Het Weeshuis van de Nederlandse Muziek in Splendor, Amsterdam. Pareltjes uit de archieven opgespoord, afgestoft, uitgevoerd en toegelicht. In deze eerste aflevering: "Brandelli" van Ron Ford, en "Toccare" van Ton Bruynèl.
'Brandelli' uit 2004 voor pianotrio van Ron Ford bestaat uit 12 mini-stukjes, allemaal opgetrokken uit hetzelfde tonenmateriaal. Het leuke is dat de volgorde steeds weer anders kan worden gespeeld. Musicologe Saskia Törnqvist noemt het een meesterwerk. Twee keer uitvoeren in met de stukjes in een verschillende volgorde levert een groot avontuur op. Helemaal waar: er is al een mooie uitvoering van (door het Osiris Trio), maar dat laat onverlet dat ook een stuk als dit aan de vergetelheid ten prooi dreigt te vallen. Ron Ford werd op 29 september 1959 geboren in Kansas City, U.S.A., sinds 1983 woont hij in Nederland.
"Brandelli" wordt gespeeld door Daria van den Bercken (piano), Nadia Wijzenbeek (viool) en Charles Watt (cello).
'Toccare for soundtracks & piano' is een stuk van Ton Bruynèl. De pianist heeft relatief veel ritmische vrijheid; met een stopwatch timet hij het spel met de soundtrack. Iedere uitvoering is dus weer anders en dus uniek. Ton Bruynèl werd op 26 januari 1934 geboren te Utrecht en overleed op 5 mei 1998 in Mailly, Frankrijk. In 1957 richtte Ton Bruynèl de eerste privé-studio van Nederland op. Hij specialiseerde zich vervolgens in het componeren van werken waarin elektronische en akoestische klanken versmelten. In de jaren zeventig en tachtig was hij als docent elektronische compositie verbonden aan het Utrechts Conservatorium.
"Toccare" wordt gespeeld door Henry Kelder. De tape (viersporen) wordt bediend en geregisseerd door Hans van Eck.