Hans Boland schreef het boek Mijn Russische ziel. In dat boek probeert hij af te rekenen met allerlei clichés over het land dat volgens hem uiteindelijk de beerput van Europa is en al te lang geteisterd wordt door alcohol en luiheid, luiheid die volgens hem historisch valt te verklaren.

Bolands ervaringen met het fascinerende Rusland beschreef hij op scherpe, kritische, maar ook humoristische en relativerende wijze. Eindelijk heeft hij zich nu verstout het beeld van Rusland dat hij zich in de loop van decennia heeft gevormd, in boekvorm te gieten. Het eerste deel van Mijn Russische ziel behelst zijn actieve leven in het land zelf, in het tweede zet hij zijn gedachten over de geschiedenis en het karakter van de Russen uiteen. In een epiloog bezint hij zich - hoe kan het ook anders - op het meest intrigerende fenomeen van moedertje Rusland: haar ziel. Boland is niet iemand die veel met de ziel opheeft. Dat hij er zelf eentje bezit, betwijfelt hij ten zeerste, en dat de Rus ervan verstoken is, is welhaast zijn heilige overtuiging.

In deze aflevering is onder meer een fragment te zien uit Stalin had een brug beloofd (Palm Plus Producties 1996), DVD bij het boek De goden hebben honger. Siberische reisverhalen, van Gerard Jacobs (2003). Deze film was winnaar van het Gouden Kalf voor de beste korte documentaire op het Nederlands Filmfestival 1996.