Een korte verhandeling over stress.

  1. Zouden mensen die denken dat vroeger alles beter was ook geloven dat mensen vroeger geen stress hadden? Ik vermoed van wel. Kan het zijn dat meer vrije tijd – mede dankzij vakbonden en socialisme zijn de meeste mensen in het Westen minder gaan werken dan hun voorouders – tot meer zelfreflectie leidt, en leidt zelfreflectie tot stress? Mijn hypothese luidt wederom: ja. Al ken ik mensen die een andere mening zijn toegedaan. Cognitieve gedragstherapie gaat uit van het principe dat nadenken over jezelf, zelfbewustzijn, tot ander gedrag leidt, en ander, beter gedrag leidt tot minder stress. Het helpt vooral over andere mensen na te denken, al was het maar omdat dat relativerend werkt. Roddelen zouden we kunnen aanmerken als stressverlagende therapie. Ik stel voor dat roddeltherapie wordt opgenomen als behandelmethode tegen allerlei vormen van stress.
     
  2. De stress van een soldaat voor hij de poort uitgaat in pakweg Afghanistan is niet geheel te vergelijken met de stress van iemand op weg naar een sollicitatiegesprek. Denk dus op stressvolle momenten aan Afghanistan of aan iemand die naar de guillotine wordt geleid. Stelt u zich vervolgens de vraag: word ik naar de guillotine geleid? Is mijn werk/gezin/sportclub/gezondheid te vergelijken met een guillotine? Of met Afghanistan? Indien het antwoord ‘ja’ luidt, hebt u een probleem.
     
  3. Het is onvermijdelijk dat een mens zijn spanningen soms afreageert op zijn naaste omgeving. Doe dat met mate. Sla niet en schreeuw niet langer dan twintig seconden. Licht uw gezin in: papa/mama/zoon/dochter heeft stress en zij/hij gooit nu een paar borden kapot. Als de naaste omgeving wordt ingelicht, is het niet zo erg dat er met borden wordt gegooid. Een tweesnijdend zwaard: met borden gooien werkt stressverlagend voor de bordengooier en de omgeving is door het feit dat men de oorzaak van het gegooi met borden kent allicht ook bevrijd van al teveel stress.
     
  4. Op het werk zou men zich ook moeten kunnen ontladen. Daar is huilen beter dan met borden gooien. Vraag uw collega’s of u mag huilen en nodig hen uit om mee te huilen. Intimiteit is ook samen huilen met collega’s. Het is geen seks, maar wel fijn.