'Fuck, waar ben ik aan begonnen?' Tygo Gernandt beseft bij binnenkomst dat hij er niet tegen kan om lang in één ruimte te zitten, daar is hij veel te rusteloos voor.  

Zijn gewone leven en het acteren zijn met elkaar verweven. Als hij geen rol heeft, acteert hij meer in zijn gewone leven. Maar het liefst leeft hij zich helemaal uit in een rol en zoekt hij de grenzen op. 'Dan moet er een regisseur zijn die, als ik naar rechts ga, zegt: "Tyg, iets meer naar links." Dat vind ik het fijnste dat er is, want dan kan ik helemaal losgaan en kom ik het dichtste bij wat ik wil doen.'

Vijf maanden lang was Gernandt uit de running door een ontsteking aan zijn been en kon hij niet acteren. Hij werd er bijna gek van. 'Ik heb het nodig om me te kunnen uiten. Acteren is voor mij een verslaving: ik wil die rush voelen in m'n hoofd.'

Drugs hebben een grote rol gespeeld in het leven van Tygo. Hij raakte verslaafd aan de cocaïne en joeg er in korte tijd een heel vermogen doorheen. Totdat hij op een nuchter moment zijn eigen spiegeling zag in een ruit en dacht: 'Gozer, wat zie je eruit?' Dat was het moment waarop hij naar zijn moeder ging en zei: ‘Mam, ik ben zo zwaar verslaafd'. 

Hij kickte af en wilde verder, maar de relatie met zijn toenmalige vriendin was niet meer te redden. 'Ik heb haar zoveel pijn gedaan. Als ik voor haar nog duizend keer op mijn knieen zou kunnen gaan, dan zou ik dat zo doen. Maar je kunt het niet meer goed maken.'