'Ik heb net de roman Badal van Anil Ramdas uit 2011 opnieuw gelezen. Ik kende Ramdas en hij was een voorbeeld voor me, een krachtige, zelfstandig denkende intellectueel. Maar hij was wel iemand met een gebruiksaanwijzing, zeker geen makkelijke man om mee om te gaan.
Ik was al eens in dit boek begonnen toen het uitkwam, maar ik vond het toen te heftig, bijna té persoonlijk. Het gaat over een man die geen relatie kan onderhouden en die vecht tegen zijn alcoholverslaving. Hij kijkt terug op de puinhoop die hij heeft aangericht.
Ook Ramdas zelf dronk op dat moment veel. Hij had zo veel woede in zich, hij ageerde tegen Geert Wilders en tegen wat hij ‘white trash’ noemde. In de roman probeert de hoofdpersoon in kaart te brengen wat ‘white trash’ nu eigenlijk is, hij zoekt naar een verklaring van de woede van de achtergestelde witte onderklasse. En heel diep en sterk thema, dat Badal verpletterend actueel maakt. Deze roman heeft me geholpen te begrijpen waarom zo veel mensen nu in opstand komen, waarom ze vechten voor gelijkberechtiging. Hij heeft mijn gedachten op scherp gezet.'
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?