Na 30 jaar neoliberalisme zijn we doodziek. Kort en bondig is dat de alarmistische boodschap van George Monbiot, ecoloog, schrijver en columnist voor de Engelse krant The Guardian. Alle crisissen van de afgelopen decennia, of dit nu de politieke, financiële, ecologische of migratiecrisis is, worden overtroffen door de vervreemding van de moderne mens. Die is eenzamer dan ooit, hoewel hij leeft in een wereld van connectiviteit. En volgens Monbiot is de mens zieker dan hij denkt. Hij ziet een psychische ineenstorting in de Westerse wereld, die zich manifesteert in toenemende eenzaamheid, obesitas, medicijngebruik, zelfmoord bij jongeren en gedwongen opnames. Wat is de uitweg uit de puinhoop? Monbiot noemt dat ‘the politics of belonging’: De mens moet zichzelf, zijn naaste en zijn relatie tot de natuur hervinden en herwinnen.

Een goed gesprek over de kracht van compassie met George Monbiot al snoeiende in zijn boomgaard. Op zoek naar voorbeelden die ons een weg uit de crisis kunnen wijzen: de burgemeester van een Italiaanse bergdorpje die zich op onorthodoxe wijze ontfermt over immigranten, een jonge internetondernemer in IJsland die een digitaal platform voor directe democratie heeft ontwikkeld en een Zwitserse neurowetenschapper die aantoont we onze compassie kunnen bevorderen.

Regie: Jos de Putter