Hélène Surgère (1928-2011): cast.
Er zijn 40 films gevonden.

Ma vraie vie à Rouen

2002 | Komedie, Drama

Frankrijk 2002. Komedie van Olivier Ducastel en Jacques Martineau. Met o.a. Ariane Ascaride, Jonathan Zaccaï, Hélène Surgère, Lucas Bonnifait en Jimmy Tavares.

Op zijn zestiende verjaardag krijgt Etienne van oma een digitale camera. Hij filmt vervolgens alles wat los en vast zit. Het reslutaat is een zo goed als plotloos videodagboek.

Les filles du calendrier sur scène

2002 | Komedie

Frankrijk 2002. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Hélène Surgère, Elisabeth Margoni en Eva Mazauric.

Op zijn zestiende verjaardag krijgt Etienne van oma een digitale camera. Hij filmt vervolgens alles wat los en vast zit. Het reslutaat is een zo goed als plotloos videodagboek.

Lise et André

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Denis Dercourt. Met o.a. Isabelle Candelier, Michel Duchaussoy, Aïssa Maïga, Augustin Bartholomé en Jean-Christophe Bouvet.

Op zijn zestiende verjaardag krijgt Etienne van oma een digitale camera. Hij filmt vervolgens alles wat los en vast zit. Het reslutaat is een zo goed als plotloos videodagboek.

L'affaire Marcorelle

2000 | Drama, Fantasy, Thriller

Frankrijk 2000. Drama van Serge Le Péron. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Irène Jacob, Mathieu Amalric, Hélène Surgère en Dominique Reymond.

Ongeluk komt graag in gezelschap, ontdekt magistraat François Marcorelle, generatie '68, gehuwd en neurotisch aangelegd. De charmante Poolse die hij zojuist heeft ontmoet, blijkt een gehaaide prostituee. In een handgemeen met een man die misschien haar vader is, legt de laatste het loodje. Of waren het toch weer nachtmerries? Ondertussen heeft een jonge advocaat Marcorelle in het vizier, want ontmaskering van een smetteloos gerechtsdienaar betekent een carrièrespurt. Amusante Hitchcockiaanse genrepotpourri van ex-Cahiers du Cinéma-redacteur Le Péron, met fraaie Léaud-pechvogelrol en nogal wat cinefiele knipoogjes.

Le temps retrouvé

1999 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1999. Drama van Raoul Ruiz. Met o.a. Catherine Deneuve, Marcello Mazzarella, John Malkovich, Pascal Greggory en Marie-France Pisier.

Ongeluk komt graag in gezelschap, ontdekt magistraat François Marcorelle, generatie '68, gehuwd en neurotisch aangelegd. De charmante Poolse die hij zojuist heeft ontmoet, blijkt een gehaaide prostituee. In een handgemeen met een man die misschien haar vader is, legt de laatste het loodje. Of waren het toch weer nachtmerries? Ondertussen heeft een jonge advocaat Marcorelle in het vizier, want ontmaskering van een smetteloos gerechtsdienaar betekent een carrièrespurt. Amusante Hitchcockiaanse genrepotpourri van ex-Cahiers du Cinéma-redacteur Le Péron, met fraaie Léaud-pechvogelrol en nogal wat cinefiele knipoogjes.

À la place du cœur

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Laure Raoust, Alexandre Ogou, Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darrousin en Gérard Meylan.

Ongeluk komt graag in gezelschap, ontdekt magistraat François Marcorelle, generatie '68, gehuwd en neurotisch aangelegd. De charmante Poolse die hij zojuist heeft ontmoet, blijkt een gehaaide prostituee. In een handgemeen met een man die misschien haar vader is, legt de laatste het loodje. Of waren het toch weer nachtmerries? Ondertussen heeft een jonge advocaat Marcorelle in het vizier, want ontmaskering van een smetteloos gerechtsdienaar betekent een carrièrespurt. Amusante Hitchcockiaanse genrepotpourri van ex-Cahiers du Cinéma-redacteur Le Péron, met fraaie Léaud-pechvogelrol en nogal wat cinefiele knipoogjes.

Le pari

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Didier Bourdon, Bernard Campan, Isabelle Ferron, Isabel Otero en Hélène Surgère.

Ongeluk komt graag in gezelschap, ontdekt magistraat François Marcorelle, generatie '68, gehuwd en neurotisch aangelegd. De charmante Poolse die hij zojuist heeft ontmoet, blijkt een gehaaide prostituee. In een handgemeen met een man die misschien haar vader is, legt de laatste het loodje. Of waren het toch weer nachtmerries? Ondertussen heeft een jonge advocaat Marcorelle in het vizier, want ontmaskering van een smetteloos gerechtsdienaar betekent een carrièrespurt. Amusante Hitchcockiaanse genrepotpourri van ex-Cahiers du Cinéma-redacteur Le Péron, met fraaie Léaud-pechvogelrol en nogal wat cinefiele knipoogjes.

Vivre avec toi

1996 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Garance Clavel, Frédéric Pierrot, Frédédrique Meininger, Ségolène Point en Hélène Surgère.

Ongeluk komt graag in gezelschap, ontdekt magistraat François Marcorelle, generatie '68, gehuwd en neurotisch aangelegd. De charmante Poolse die hij zojuist heeft ontmoet, blijkt een gehaaide prostituee. In een handgemeen met een man die misschien haar vader is, legt de laatste het loodje. Of waren het toch weer nachtmerries? Ondertussen heeft een jonge advocaat Marcorelle in het vizier, want ontmaskering van een smetteloos gerechtsdienaar betekent een carrièrespurt. Amusante Hitchcockiaanse genrepotpourri van ex-Cahiers du Cinéma-redacteur Le Péron, met fraaie Léaud-pechvogelrol en nogal wat cinefiele knipoogjes.

Maigret

1996 |

Frankrijk 1996. Juraj Herz. Met o.a. Hélène Surgère, Bruno Todeschini, Jean-Claude Frissung en Bruno Cremer.

Een seriemoordenaar waart door Parijs, maar commissaris Maigret en zijn team hebben geen enkel aanknopingspunt. De dader opereert alleen 's nachts in een bepaalde wijk van Parijs, de slachtoffers zijn vrouwen van gelijke leeftijd en uiterlijke verschijning en worden steeds op dezelfde manier omgebracht. Toch zijn er geen getuigen en bestaat er ook geen enkel verband tussen de slachtoffers onderling. Maigret is er wel van overtuigd dat hij met een psychopaat te maken heeft. Op advies van professor Tissot, een psychiater, besluit Maigret een val voor de dader op te zetten. Hij gebruikt de pers om op de trots van de moordenaar in te spelen en stuurt vijftig -op de slachtoffers gelijkende- politieagentes in burger de straat op. Onder hen is ook Marthe, een jonge agente die kort daarvoor werd toegevoegd aan Maigrets team...

La cavale des fous

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Richard, Michel Piccoli, Dominique Pinon, Florence Pernel en Edith Scob.

Nadat de filosoof prof. Henri Toussaint (Piccoli) zijn vrouw had gepoogd te wurgen, heeft hij zichzelf vrijwillig ter beschikking gesteld en wordt hij al zeven jaar verpleegd in een chique inrichting voor psychisch gestoorden. Zijn psychiater, die zich persoonlijk om hem bekommert, is Bertrand Daumale (Richard, die samen met Olivier Dazat het scenario schreef). Als Henri`s vrouw (Scob) ongeneeslijk ziek is, uit zij de wens zich te verzoenen met haar man. Dokter Daumale is van oordeel dat pati[KA3]ent Henri onder zijn begeleiding wel een weekend met verlof kan uit de inrichting. Als zij de kliniek verlaten, smokkelt Henri een medepati[KA3]ent mee naar buiten. Het is de redelijk gestoorde, maar niet onaantrekkelijke Angel (Pinon). Met zijn drietjes komen ze in dolkomische situaties terecht (trekken aan de noodrem van de trein, de hotelkamer delen, een miss-verkiezing, Piccoli die zich uitgeeft voor Richard en hem tracht op te bergen in een krankzinnigengesticht, etc.). Ondanks het feit dat Pinon heel erg haar best doet om het leuk te houden, spelen Piccoli en Richard als houten klazen, behoudens een uitschieter van eerstgenoemde die dan goed is voor een zeer gulle lach. Het camerawerk is van François Lartigue.

Un vampire au paradis

1991 | Horror, Komedie

Tunesië​/​​Frankrijk 1991. Horror van Abdelkrim Bahloul. Met o.a. Bruno Cremer, Brigitte Fossey, Laure Marsac, Farid Chopel en Hélène Surgère.

Nosfer Arbi (Chopel) ontsnapt uit een psychiatrische inrichting. Hij staat bekend als De Vampier van Clichy omdat hij zijn slachtoffers in de keel bijt. Nathalie (Marsac), het knappe dochtertje van Madame (Fossey) en Monsieur Belfond (Cremer) ziet hem in de tuin. 's Avond aan de maaltijd bejegent ze haar vader op een onheuse toon, in een totaal onbekende taal. Achteraf kan zij zich er niets meer van herinneren. Dit voorval herhaalt zich telkens als de woede zich in haar ontsteekt. Haar ouders nemen aan dat het meisje Arabisch spreekt en ze laten een Islamitische geestelijke opdagen omdat ze vrezen dat ze bezeten is. Lichtvoetige vampierenkomedie met voor de verandering eens een Noord-Afrikaanse vampier. Echt ernstig moet je het allemaal niet nemen, maar het is soms wel amusant. Marsac speelt haar rol uitstekend en Chopel is een macabere kerel. Geschreven door de uit Algerije afkomstige regisseur Bahloul, die en passant de draak steekt met racisme en discriminatie, die schering en inslag zijn in het dagelijkse leven in Frankrijk. Jean-Francis Gondre stond achter de camera.

Jo

1991 | Romantiek, Drama

Italië​/​​Frankrijk 1991. Romantiek van Philippe Monnier. Met o.a. Corinne Touzet, Giuliano Gemma, Marc de Jonge, Daniela Poggi en Matteo Mobilia.

Driedelige mini-serie over het bewogen leven van Touzet, een in Parijs en in Rome woonachtig internationaal bekend topmodel. Zij trouwt met advocaat Gemma, nadat diens vrouw dodelijk is verongelukt, maar verzwijgt dat zij ooit een verhouding heeft gehad met zijn oom Rimbaud. Als zij van Gemma zwanger is, laat hij haar zitten voor Poggi. Rijkelijk volgeplakt met lange hartverscheurende scènes. Gianfranco Clerci en Vincenzo Mannino bewerkten de driestuiversroman van Maria Venturi, de Italiaanse Barbara Cartland, tot scenario. Voorzien van alle clichés uit de boeketreeks, en verder alle andere denkbare standaardingrediënten. Bij voormalig filmregisseur Monnier is al twintig jaar elke vorm van ambitie zoek. Alleen geschikt voor nachtwakers. Achter de camera stond Roberto Venturi.

Sylvaine

1990 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1990. Misdaad van Roger Pigaut. Met o.a. Hélène Surgère, Georges Marchal en Christine Dejoux.

Een jonge vrouw die op vakantie gaat, komt op de laan van het buitenverblijf om bij een botsing tegen een stilstaande auto met gedoofde lichten. Een verdachte moord, temeer daar deze wagen van een van haar vroegere schoolvrienden is. Voormalig acteur en bioscoopregisseur Pigaut, die naar de tv is overgestapt, beschikt over degelijk vakmanschap. Hij weet het mysterie te laten voortduren en een schemerige en angstaanjagende sfeer te scheppen, bevolkt door dubbelzinnige personages.

Onorato

1990 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1990. Romantiek van Marcel Bluwal. Met o.a. Béatrice Agenin, Luciano Bartoli, Danièle Lebrun, Jean Franval en Hélène Surgère.

Een bewerking van een vrij bekende roman van Jean Giono of hoe een rijke Franse onderneemster aan het hoofd van een groot industriël bedrijf en lid van de adel van Aix-en-Provence verliefd wordt op een doodegewone metselaar uit Italië en hoe dat zich verder allemaal ontwikkelt. Een doelmatige regie van een groot televisiemaker. Een goede observatie van de zeden, karakters en gedragingen. Opmerkelijk gebruik van de mogelijkheden die de Provence de camera te bieden heeft.

Coeur de hareng

1990 | Misdaad, Drama, Film noir

Frankrijk 1990. Misdaad van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Nicolas Silberg, Anouk Ferjac, Dora Doll en Roger Pigaut.

Bewerking van de door Pierre Lesou geschreven roman uit de collectie Série noire. Het verhaal gaat over een op zijn retour zijnde pooier, en over inbraak en valstrikken. Ongetwijfeld goed uitgevoerd, maar deze film heeft niet het niveau van Vecchiali's beste produkties voor het witte doek. Overtuigende vertolking.

Les fortifs

1989 | Oorlogsfilm

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Marco Pico. Met o.a. Christine Dejoux, Hélène Surgère, Paul Crauchet, Jean-Claude Leguay en Anouk Grinberg.

Pico`s zeer eigen talent voor amusement is ook weer te vinden in deze geschiedenis rond een netwerk van geheime inlichtingendiensten, in 1943 aangelegd in de Parijse buitenwijken, die nog altijd worden omsloten door een netwerk van oude vestingswerken (LES FORTIFS is jargon). De sfeer van die tijd is opmerkelijk goed weergegeven en de figuren doen zeer realistisch aan.

Australia

1989 | Drama

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1989. Drama van Jean-Jacques Andrien. Met o.a. Fanny Ardant, Jeremy Irons, Tchéky Karyo, Agnès Soral en Hélène Surgère.

België omstreeks 1955. De gegoede burgerij van Verviers dankt zijn macht aan de wol-industrie. Zoals de titel al aangeeft komt de wol uit Australië, waar een verschrikkelijke crisis ontstaat. Tegelijkertijd beleeft een jong paar een hartstochtelijke liefde. Andrien staat bekend als een ambitieus cineast maar hij had misschien beter niet op deze manier een tijdperk kunnen behandelen dat hij niet heeft gekend. Het resultaat is een wat aarzelende film met niet altijd even overtuigende dialogen, als het gaat om het verband waarin ze gezien moeten worden. Wat rest is een werk dat de cineast zich niet eigen heeft kunnen maken en dat niet af is. Maar bij wijze van troost zijn er wel enkele flitsende en poëtische scènes tussengevoegd. Scenario van Jean Gruault, Jacques Audiard en J.J. Andrien. Camerawerk van Yorgos Arvanitis.

Attention Bandits

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Jean Yanne, Marie-Sophie L., Patrick Bruel, Charles Gérard en Corinne Marchand.

Een `kleine` Lelouch zonder enorme ambities en zonder veel middelen gemaakt, die erg doet denken aan SMIC, SMAC, SMOC, LE VOYOU of LA BONNE ANNEE. Maar dat zijn precies zijn meest verteerbare films. De heldendaden van deze twee ellendelingen brengen zowel een glimlach als (soms) ontroering teweeg, hoewel deze film eerder komisch dan tragisch is. Een vertelling met scènes zonder groot onderling verband. Amusement dat dan ook met het omdraaien van elke cent tot stand kwam. Maar ditmaal is het tenminste niet te mooi gemaakt, waar zijn 'grootse' films verzanden in de stijl van Elle en Paris-Match. Er zijn ook versies van 103m. Het scenario is van Lelouch. Het camerawerk is van Jean-Yves Le Mener.

Zone rouge

1986 | Thriller, Misdaad, Drama

Frankrijk 1986. Thriller van Robert Enrico. Met o.a. Richard Anconina, Hélène Surgère, Jacques Nolot, Jean Bouise en Pierre Frejek.

Deze film is een bewerking van G.J. Arnauds boek [KL]Br[KA4]ulez les tous[KLE]. Het is een thriller met een politiek-economisch-milieuvriendelijk tintje, maar het is iets te hoog gegrepen. Het verhaal is ongeloofwaardig en verwarrend over een dorp dat opzettelijk in brand is gestoken door een chemische industrie (de plaats is de bekende 'chemische doorgang' ten zuiden van Lyon) omdat de inwoners ongeneeslijk ziek zijn. Een overlevende vecht met man en macht om de waarheid aan het licht te doen komen. Een goed verfilmde brand, verder wat actie en achtervolgingen, maar het is een beetje weinig. Scenario van regisseur Enrico en Alain Scoff. Camerawerk van Didier Tarot.

Marie Love

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Pierre Richard. Met o.a. Béatrice Camurat, Roger Mirmont, Françoise Christophe, Catherine Rich en Hélène Surgère.

Een ontmoeting in Parijs tussen, zoals de titel al doet vermoeden, een stripteasedanseres, afkomstig uit een uithoek van het land, die in haar vak tot een beroemdheid is uitgegroeid en een jonge gekozen burgemeester van eenzelfde soort gat, die echter onverwachts van hoger hand in Parijs benoemd. Tegen een achtergrond van laaghartige politieke intriges en striptease- optredens. Met andere woorden armoede en banaliteit komen in deze film samen en tempo zit er ook al nauwelijks in.

L' Air du crime

1984 | Sciencefiction, Film noir

Zwitserland 1984. Sciencefiction van Alain Klarer. Met o.a. Hélène Surgère, Tchéky Karyo, Laura Morante, Jean Bouise en Hanns Zischler.

Een 'schijn van misdaad' hangt over de Onderneming, gevestigd in Neuchâtel, maar in feite een tentakelachtig internationaal netwerk. De scenario-schrijvers namen als aanleiding een verdwijning, teneinde te kunnen laten zien hoezeer zij die er werken, tot slaven zijn geworden. Deze visie op de moderne tijd doet denken aan Orwell; een verscheurende aanklacht. De regisseur nam te veel hooi op zijn vork. Het resultaat: een aarzelende opbouw en een keur aan niet goed uitgewerkte scènes. De acteurs doen hun best.

En haut des marches

1983 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1983. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Danielle Darrieux, Hélène Surgère, Françoise Lebrun, Nicholas Silberg en Giselle Pascal.

Een vrouw wier echtgenoot als Pétain-sympathisant na WOII is gedood, keert na jaren terug in Toulon om zich te wreken op degenen die haar destijds uit haar huis verdreven, maar confrontaties met haar zuster en nicht doen haar aan zichzelf twijfelen. De dwarse en marginale regisseur - een levenslange fan van Darrieux - geeft zijn idool de rol van zijn eigen moeder en wordt daarvoor beloond met opmerkelijk spel. De episodische opbouw van losse ontmoetingen en gesprekken geeft ook aan het spel van de andere actrices meer dramatiek dan de tekst aandraagt en het fantasierijke muzikaal intermezzo door Darrieux past wel in het eerbetoon, maar is inhoudelijk misplaatst. Het politiek revisionisme is in deze film interessant en discutabel.

Un chien dans un jeu de quilles

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Bernard Guillou. Met o.a. Pierre Richard, Jean Carmet, Julien Guiomar, Béatrice Camurat en Hélène Surgère.

De Parijse psycholoog Pierre Cohen (Richard) keert terug naar zijn Bretonse geboortedorp om zijn broer Joseph (Carmet) die bedreigd wordt met de onteigening van zijn boerderij, bij te staan. De komiek Richard produceerde zelf deze plattelandskomedie in een welkome en geslaagde afwijking van zijn verstrooide stuntelaarsimago. Hij kreeg goed tegenspel van Carmet en vooral van Camuret, als resp. zijn broer en schoonzus Françoise. Het scenario van Claude Gallot en regisseur Guillou vermijdt de gebruikelijke vulgaire pastorale humor, maar de regie had meer flair kunnen hebben. Niettemin was de desinteresse van het Franse bioscooppubliek toentertijd onverdiend en onverklaarbaar. Het camerawerk is van Claude Agostini.

Le Retour de Christophe Colon

1982 | Drama

Frankrijk 1982. Drama van Jean-Pierre Saire. Met o.a. John Dobrynine, Claire Wauthion, Jean-Jacques Moreau, Hélène Surgère en Michel Pilorge.

Een jonge Amerikaan keert terug naar het land van zijn voorouders in de Provence. Hij vindt er dubieuze nieuwsgierigheid en wantrouwen. Vanaf dat moment zal hij besluiten volledig met zijn afkomst te breken. Een zeer bijzonder thema maar nogal slecht behandeld door de regisseur/scenarioschrijver. Hij verpakt het op kunstmatige wijze in een zeer goedkope moordgeschiedenis, waarvan de Amerikaan (een ongeloofwaardige truc om hem enige tijd aan de betreffende plek te binden) even verdacht wordt. Deze psychologische zedenstudie verzandt in een te veel aan stof, maar de poging verdient lof.

La Femme-enfant

1980 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1980. Familiefilm van Raphaële Billetdoux. Met o.a. Penelope Palmer, Klaus Kinski, Michel Robin, Hélène Surgère en Georges Lucas.

Een dorpsmeisje met muzikale aanleg heeft jarenlang een dubbelleven met stiekeme ontmoetingen met een doofstomme tuinman die haar verwent en spelletjes met haar doet, tot ze zich in toenemende rijpheid van hem afkeert en een studiebeurs krijgt voor het conservatorium. Voor haar vriend is haar vertrek onverdragelijk. Verrassend regiedebuut van een romanschrijfster typeert volwassenen wat al te schetsmatig, maar geeft spanningen en mysteries van de kindertijd een vanzelfsprekende overtuigingskracht, al werkt Kinski (belast door eerdere psychopatenrollen) averechts voor de onschuldige erotiek in hun rituele spelletjes. Palmer is een ontdekking in de titelrol. Landschappen en dorpsmilieu van Noord-Frankrijk dragen meer dan alleen sfeerbepalend bij.

Cauchemar

1980 | Drama, Thriller

Frankrijk 1980. Drama van Noël Simsolo. Met o.a. Pierre Clémenti, Beatrice Bruno, Hélène Surgère, André Thorent en Philippe Chemin.

Interessante debuutfilm die onder zijn rechtlijnige intrige en structuur allerlei filmische referenties en dubbele bodems verbergt. Interessant voor wie zich met dat soort spelletjes bezig wenst te houden. Hoewel de pretenties van de maker betrekkelijk goed onder controle worden gehouden heeft de film toch iets koels en is té bestudeerd en misschien daarom niet echt boeiend.

C'est la vie

1980 | Drama, Musical, Experimenteel

Frankrijk 1980. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Chantal Delsaux, Jean-Christophe Bouvet, Cécile Clairval, Ingrid Bourgoin en Hélène Surgère.

Een gescheiden vrouw zoekt in haar isolement steun bij haar ex-schoonmoeder, die een troost-programma op de radio heeft. Ze laat zich op advies van een vriendin het hof maken door een toneelspeler, maar krijgt genoeg van zijn bezitsdrang en kiest voor verantwoordelijkheid voor zichzelf en haar kinderen. Een filmexperiment dat in vier dagen werd opgenomen in een gestileerd decor. Zowel om financi[KA3]ele redenen als in de hoop op intensief spontaan acteren van de acteurs. De film geeft een satirisch beeld van vrouwen onderling, die het voor elkaar allemaal veel beter weten, de invloed van de massa-media, de ondoordachte veeleisendheid van de mannen, maar wordt verstoord door overbodige franje: musical-inlassen, referenties aan andere films, en (foeilelijke) kleur-experimenten. De film is afwisselend interessant en ergerlijk, óók omdat hij, ondanks de goedgeschreven dialoog, een abominabele en nauwelijks verstaanbare geluidskwaliteit heeft.

Les soeurs Brontë

1979 | Drama, Historische film, Biografie

Frankrijk 1979. Drama van André Téchiné. Met o.a. Isabelle Huppert, Isabelle Adjani, Marie-France Pisier, Patrick Magee en Pascal Greggory.

In 1834 wonen de Brontë-zussen in Haworth, een dorp op de woeste Yorkshire-moors. Emily (Adjani), Charlotte (Pisier) en Anne (Huppert) schrijven stiekem, broer Branwell (Greggory) schildert. Téchinés film chroniqueert hun harde levens getekend door ziekte, eenzaamheid, onbeantwoorde liefde, rigide mores en stands- en sekseverschillen. Zelden dringt er door het sombere palet van meestercameraman Bruno Nuytten een lichtstreepje. Het typeert deze onbarmhartig authentieke productie, die met zijn cineliteraire zwaarmoedigheid evenzeer kan hypnotiseren als afstoten. De drie topactrices ademen hun personages.

Corps à coeur

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Nicolas Silbert, Madeleine Robinson, Myriam Mézières en Béatrice Bruno.

Eenvoudige auto-monteur die makkelijk succes heeft bij de vrouwen in een Parijse voorstad wordt verliefd op een sjieke vooraanstaande weduwe van middelbare leeftijd, die nog maar korte tijd te leven heeft en zijn liefde accepteert, ondanks verzet en afweer in beider omgeving. Dit melodrama in de vroegere volkse filmtraditie zet zonder ironie heftige emoties tegenover een onpersoonlijke moderne samenleving, maar verliest aan overtuigingskracht door het liefdespaar ook nog binnen een schilderachtige microkommos te plaatsen van aan oude scenario's van Prévert ontleende personages die alleen filmcitaten blijven en geen eigen bestaansrecht krijgen. Centrale tragische romance heeft een grote overtuigingskracht, maar is niet voor ieders smaak.

Les Belles manières

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Hélène Surgère, Emmanuel Lemoine, Martine Simonet, Hervé Duhamel en Nicolas Silberg.

Arbeidersjongen wordt bediende in huis van rijke vrouw en moet haar zoon verzorgen die zijn moeder weigert te zien. In kalm en comfortabel bestaan wordt werkgeefster voor jongen een tweede moeder of object voor romantischer gevoelens, tot hij tijdens haar afwezigheid woning in brand steekt. Broze film wordt bepaald door contrast tussen gesloten impulsiviteit van niet-acteur Lemoine en elegante gekunsteldheid van Surgère. Regie van andere spelers is zwak en scenario ontspoort tegen het einde, maar niettemin interessant debuut.

La Machine

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Sonia Savange, Monique Mélinand, Philippe Chemin en Danielle Gain.

Een gefrustreerde jongeman zoekt enige aanhankelijkheid bij jonge meisjes, maar vermoordt vanwege haar schrikreactie een achtjarige in paniek. Hij wordt gearresteerd en verhoord door politie en psychiaters. De media storten zich ook op de zaak, en tenslotte wordt hij ter dood veroordeeld en naar het schavot gebracht. Vecchiali geeft zijn gebruikelijke, gestileerde melodrama`s op voor klinische, gedetailleerde en op feiten gebaseerde films, die effectief het Franse justiti[KA3]ele apparaat en de doodstraf bevechten, zonder veel psychologische uitdieping van de moordenaar te geven (hoe goed Bouvet die rol ook speelt, vooral in zijn onverwacht pleidooi tijdens de rechtszaak).

L' Aigle et la colombe

1977 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1977. Drama van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Lisbeth Hummel, Vania Villers, Hélène Surgère, Pierre Londiche en Colette Teissèdre.

Een Amerikaanse studente werkt aan haar scriptie over het priv[KA1]e-leven van Adolf Hitler, als ze in M[KA3]unchen wordt ontvoerd door een groep neo-nazi`s, die vanuit een bunker een nieuwe coup voorbereiden. Aan de vooravond daarvan weet ze het gifgas, dat daartoe gebruikt zal worden, in de bunker te laten ontsnappen en met opoffering van haar eigen leven de wereld te redden. Merkwaardige politieke fabel, die enerzijds al te gemakkelijk doet voorkomen dat er sinds de jaren dertig niets veranderd is en anderzijds de waarschuwing verpakt in nogal wat seks en sensatie. (Ofwel de waarschuwing als alibi kiest voor diezelfde martelingen en orgieën.) Er wordt ook nog eens bedroevend slecht geacteerd.

Barocco

1976 | Mysterie, Romantiek, Thriller, Drama

Frankrijk 1976. Mysterie van André Téchiné. Met o.a. Isabelle Adjani, Gérard Depardieu, Marie-France Pisier, Jean-Claude Brialy en Julien Guiomar.

Intriges en corruptie tijdens een verkiezingscampagne vormen de achtergrond voor een bezeten liefde van Laure (Adjani) die haar dode geliefde Samson doet herleven in de persoon van zijn moordenaar (dubbelrol van Depardieu). De ondoorzichtige plot is bijzaak. De film is grotendeels opgenomen in Amsterdam dat door de camera werd getransformeerd in een expressionistisch decor. De toespelingen op andere films zijn in de briljante vormgeving perfect geïntegreerd. Het scenario is van Marilyn Goldin en regisseur Téchiné. Het camerawerk is van Bruno Nuytten. Eastmancolor, Mono.

Souvenirs d'en France

1975 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1975. Oorlogsfilm van André Téchiné. Met o.a. Jeanne Moreau, Michel Auclair, Marie-France Pisier, Claude Mann en Orane Demazis.

Hector (Auclair), de oudste zoon van een familie-onderneming in het Z.W. van Frankrijk (dat bekend staat als de Grand Sud Ouest of denigrerend behoort bij het `basse France`) trouwt tegen de wil van zijn verwanten in met Berthe (Moreau), die een eenvoudige wasvrouw is. Deze buitenstaanster zal tijdens de oorlog en de economische veranderingen erna het bedrijf draaiende weten te houden totdat ook zij niet meer tegen de moderne tijd is opgewassen. Deze familiekroniek gedurende veertig jaar wordt gebracht in een reeks ironisch gestileerde tableaux die Téchiné als opmerkelijk talent deden kennen. Veel aandacht voor de vrouwelijke personages, naast de kordate Moreau is Pisier verrukkelijk als de frivole schoonzuster Régina die zich op háár manier subversief in de familie werkt. Het scenario is van Marylin Goldin en regisseur Téchiné. Het camerawerk is van Bruno Nuytten. Eastmancolor, Mono.

Salò o le 120 giornate di Sodoma

1975 | Drama, Oorlogsfilm, Erotiek, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1975. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Paolo Bonacelli, Elsa de Giorgo, Giorgio Cataldi, Umberto Paolo Quintavalle en Hélène Surgère.

In de situering van de roman van De Sade in de fascistische republiek van Salò laten vier officieren negen platte- landsjongens en -meisjes gevangen nemen om hen in een kasteel tot machteloze slachtoffers van seksuele, lichamelijke en psychische vernederingen te maken in door vier 'gastvrouwen' voorgezeten rituelen, waarna ze tenslotte worden doodgemarteld. Noch sensationeel effectbejag, noch bevrijdende esthetiek geeft de kalme en klinische presentatie van gruwelen een ontsnappingsmogelijkheid, waardoor de afstompende verveling eerder het resultaat is dan afgrijzen. Het nagenoeg absoluut moreel pessimisme roept gevoelsmatig verzet op, maar Pasolini's eigen gewelddadige dood onmiddellijk na de voltooiing van de film en de onverkwikkelijke nasleep daarvan, lijken hem gelijk te geven.

Change pas demain

1975 | Mysterie, Thriller

Frankrijk 1975. Mysterie van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Myriam Mezières, Jean-Christope Bouvet, Sonia Savange en Liza Braconnier.

Vrouwelijke politicus met een ministerkandidatuur wordt gechanteerd met gefilmde seks-escapades van haar zoon en schakelt daarom een vrouwelijke detective in. Als diens assistente/levensgezellin wordt vermoord, verandert haar opdracht in een persoonlijke wraakneming; ze rolt tenslotte een organisatie van ex-OAS-leden op. Curieuze en geslaagde poging om detective-genre te vertalen in vrouwelijke termen en om de [KL]hard-core [KLE]-porno functioneel te integreren in `normale cinema`. Amusant om alle stereotiepen nu door vrouwen gespeeld - en daarmee verrassend geparodieerd - te zien, terwijl de porno zowel gepresenteerd wordt volgens morele vooroordelen (gedoe in morsig zwart-wit, de chantage-films), als met bevrijdende vanzelfsprekendheid in de handeling zelf.

Femmes, femmes

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Sonia Savange, Michel Duchaussoy, Michel Delahaye en Noël Simsolo.

Twee werkloze actrices die ooit met dezelfde regisseur getrouwd waren, wonen samen en dromen van de carri[KA2]ere die ze nooit gehad hebben. Ze komen steeds ge[KA3]isoleerder te staan in hun volksbuurt en de economische nood wordt steeds groter. Dan blijkt hun ex-echtgenoot overleden te zijn en zijn weduwe komt melden dat ze in het testament worden genoemd. Deze merkwaardige tragikomedie combineert de folklore van de pittoreske buurtbewoners met gestileerd rollenspel van de uitgerangeerde heldinnen. De film weet in opmerkelijke losse sc[KA2]enes (vaak met één enkele camera-instelling) heel veel duidelijk te maken, maar vervalt in onnodige herhaling. Hierdoor werkt ook de bizarre en uitbundige verve van de hoofdrolspeelsters op den duur meer irritant dan aanstekelijk. In de beste momenten is de film niettemin zeer oorspronkelijk en de aandacht waard.

Femmes Femmes

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Paul Vecchiali. Met o.a. Michel Duchaussoy, Sonia Saviange en Hélène Surgère.

Twee werkloze actrices die ooit met dezelfde regisseur getrouwd waren, wonen samen en dromen van de carri[KA2]ere die ze nooit gehad hebben. Ze komen steeds ge[KA3]isoleerder te staan in hun volksbuurt en de economische nood wordt steeds groter. Dan blijkt hun ex-echtgenoot overleden te zijn en zijn weduwe komt melden dat ze in het testament worden genoemd. Deze merkwaardige tragikomedie combineert de folklore van de pittoreske buurtbewoners met gestileerd rollenspel van de uitgerangeerde heldinnen. De film weet in opmerkelijke losse sc[KA2]enes (vaak met één enkele camera-instelling) heel veel duidelijk te maken, maar vervalt in onnodige herhaling. Hierdoor werkt ook de bizarre en uitbundige verve van de hoofdrolspeelsters op den duur meer irritant dan aanstekelijk. In de beste momenten is de film niettemin zeer oorspronkelijk en de aandacht waard.

L' Etrangleur

1970 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1970. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Jacques Perrin, Eva Simonet, Julien Guiomar, Paul Barge en Nicole Courcel.

Een man die als kind een lustmoord heeft gezien, wurgt als volwassene vrouwen om hen uit hun lijden te verlossen, maar wordt gevolgd door een misdadiger die de slachtoffers berooft. Hij neemt telefonisch contact op met de inspecteur om zijn naam te zuiveren. Een jonge lerares biedt zich bij de politie aan om als lokvogel voor de moordenaar te dienen en verstoort daarmee de gegroeide vertrouwensrelatie. Deze tegendraadse verfilming van een misdaadscenario offert suspense bewust op aan de schildering van een tragisch nachtuniversum en is vooral aanleiding voor een reeks boeiende vrouwenportretten, hoewel Perrin de aandoenlijkheid van de wurger wat al te zeer aandikt.

En haut des marches

1083 |

Frankrijk​/​​Zwitserland 1083. Paul Vecchiali. Met o.a. Françoise Lebrun, Hélène Surgère en Danielle Darrieux.

Een man die als kind een lustmoord heeft gezien, wurgt als volwassene vrouwen om hen uit hun lijden te verlossen, maar wordt gevolgd door een misdadiger die de slachtoffers berooft. Hij neemt telefonisch contact op met de inspecteur om zijn naam te zuiveren. Een jonge lerares biedt zich bij de politie aan om als lokvogel voor de moordenaar te dienen en verstoort daarmee de gegroeide vertrouwensrelatie. Deze tegendraadse verfilming van een misdaadscenario offert suspense bewust op aan de schildering van een tragisch nachtuniversum en is vooral aanleiding voor een reeks boeiende vrouwenportretten, hoewel Perrin de aandoenlijkheid van de wurger wat al te zeer aandikt.