Valt
20 juni 2014
Het overkwam me de afgelopen weken een paar keer dat mijn goede humeur als een pudding ineenzakte op het moment dat ik mijn teen stootte of mijn fietsslot liet vallen. Het gebeurde alleen wanneer ik vlak ervoor erg tevreden was geweest met mezelf. Ik fietste door de stad in de vrolijke waan dat ik alles goed voor elkaar had en dat de mensen dat aan mij zagen. Maar dan schoot ik met mijn hak van de trapper, bezeerde mijn been en meteen was het helemaal mis en fietste ik met gebogen hoofd terug naar huis, de blikken van mijn medemensen vermijdend.