Leraren in het basisonderwijs gaan staken om nu eindelijk eens meer salaris te eisen. Tim haalt herinneringen op aan zijn leraren en steekt ze een hartje onder de riem.

Toen ik een jaar of acht was en ik tijdens mijn hele basisschooltijd nog nooit een voldoende voor rekenen had gehaald, bedachten mijn ouders een plan. Als ik voor de volgende toets een voldoende voor rekenen zou halen beloofden ze mij (en mijn zusje) een weekend Euro Disney.

Ze hielden mij een worst voor en ineens had ik na jaren zwoegen en onvoldoendes een voldoende voor rekenen. Het was een wonder. Ik weet nog hoe trots ik was. Veel later zou mijn moeder toegeven 'dat juf Monica het jou gewoon heel erg gunde'. Ik had haar natuurlijk wel verteld van de Euro Disney-deal en ze had mijn toets 'met een groot hart beoordeeld'. Maar het zelfvertrouwen dat ik kreeg door die voldoende (en het weekend Euro Disney) zorgde ervoor dat ik de rekentoetsen daarna veel beter maakte. Ik zou juf Monica nooit vergeten.

Ik wist dat zij wist dat ik natuurlijk gewoon een gaytje was. Het was ons onuitgesproken geheim.

Tim den Besten

De grappigste lerares die ik heb gehad was mevrouw Borawitz, ze gaf Duits op de middelbare school. Ze droeg oorbellen gemaakt van oude theelepeltjes en als ze de les begon nadat ze had gesport, zei ze met een scherp Duits accent 'Jullie kunnen aan mij zien dat ik heb gesport want ik heb een knotje in mijn haar!' Ook mochten we haar ‘vieze’ dingen vragen in het Duits: ficken en blasen enzo. Nou, dat was me wat toen, hoor. Ik vond haar fantastisch en zij mocht mij ook graag denk ik. Met Valentijnsdag kon je elkaar op school rozen sturen en ik stuurde er een naar Borawitz. Ze stuurde mij er snel een terug met op het kaartje de tekst: 'Was ik maar wat jonger!'. Ik wist dat zij wist dat ik natuurlijk gewoon een gaytje was. Het was ons onuitgesproken geheim.

Maar zouden leraren dat zelf wel beseffen? Dat ze twintig jaar later nog aanwezig zijn in onze hoofden en ons af en toe iets toeroepen uit het verleden?

Tim den Besten

Toen ik op het Grafisch Lyceum in Rotterdam zat, hebben veel leraren indruk op mij gemaakt want wat hebben ze daar veel leuke mensen lopen. Maar de meeste indruk maakte meneer Brodie, die in de bus op weg naar een excursie in Parijs aan een klein groepje leerlingen een persoonlijk verhaal vertelde. Iets waar hij op dat moment nogal mee zat. Ik was een jaar of zestien, maar weet nog precies hoe bijzonder ik het vond dat hij ons in vertrouwen nam. Dat hij ons vertrouwde.

Leraren zijn naast ouders misschien wel de eerste volwassen mensen die je als kind en later als puber intensief meemaakt. Jaren later herinner je je nog de dingen die ze zeiden. Maar zouden ze dat zelf wel beseffen? Dat ze twintig jaar later nog aanwezig zijn in onze hoofden en ons af en toe iets toeroepen uit het verleden? Dat alleen al lijkt me een goede reden om ze meer te betalen. Want ze blijven eigenlijk je hele leven lang een beetje je leraar.

meer columns van Tim

    • Tim den Besten is programmamaker bij de VPRO. Zo maakte hij korte maar krachtige interviews in Zomergifjes, ging hij achter de geraniums kijken in Oudtopia en knuffelde hij veel dieren voor het Villa Achterwerk-programma Beestieboys. Met Tims ^ Tent was Tim in de zomer van 2017 elke woensdag op de camping te vinden, waar hij gasten als Maartje Wortel en de jongens van Rundfunk in zijn tent ontving. Tim zit ook op Twitter en hij schrijft wekelijks een column voor vpro.nl.