In het kielzog van Darwin ligt de Clipper Stad Amsterdam nog steeds voor anker bij de Galápagoseilanden, de plaats waar Darwin tot zijn evolutietheorie kwam.

Na de vorige aflevering over schoonheid, diversiteit, Darwin, en de evolutionaire betekenis van de Galápagos, kijken we nu naar een andere speler op de Galápagos: de mens.

Toen Darwin in 1835 de Galápagos-eilanden bezocht, woonden er 400 man: een klein groepje politieke ballingen en nog wat losse verdwaalde zielen. Sinds de invasie van gelukzoekers, toeristen en keiharde zakenlui, worden de 'evolutie-eilanden' voor de kust van Ecuador bevolkt door ongeveer 30.000 mensen, waarvan, opmerkelijk genoeg, het grootste deel in de Schepping gelooft. Er is sprake van armoede, prostitutie en vervuiling.

De schoonheid van de Galápagoseilanden

Deze human footprint zorgde voor het massale uitsterven van schildpadsoorten en tot de razendsnelle invasie van allerlei soorten die oorspronkelijk niet op de Galápagos thuishoren.

Kortom, de Galápagos vertegenwoordigen niet meer uitsluitend het paradijs met de bijzondere diersoorten voor biologen. En daaraan draagt iedereen zijn steentje bij: de autoriteiten, die steeds moeten kiezen tussen de snelle toeristendollar of de duurzaamheid van de omgeving; de toeristen die het allemaal met eigen ogen willen zien; de project-ontwikkelaars van zogeheten 'eco-resorts' en zelfs de evolutietheorie zelf, die door zijn goddeloosheid aanzet tot 'immoreel gedrag'. En uiteraard heeft Darwin zelf ook zijn aandeel: dankzij zijn populariteit, zijn de Galápagos-eilanden ook populair.

De twintigste aflevering van Beagle, in het kielzog van Darwin gaat over een ecologisch paradijs dat dreigt te verdwijnen.

De keerzijde van de Galápagoseilanden