Maar laten we alle scepsis over De Grey’s programma eens opzij zetten. Wat zou dit voor de wereld betekenen? Stel je voor, je bent 143 en in de kracht van je leven, en je hebt een kleinkind van 58 dat na haar scheiding aan de tweede leg begint. Je eigen kinderen zijn al 89 jaar het huis uit, dus dat wil je best nog een keer meemaken. Leuk, als je op verjaardagspartijtjes zelf weer kinderen hebt die ongeveer net zo oud zijn als je achterkleinkinderen.
Kan zoiets, met het oog op de overbevolking? Daar kun je wat simpele rekensommetjes aan wijden. Als normale veroudering - waaronder hart- en vaatziekten, kanker en dementie – is uitgeschakeld, zal een mens toch ooit een keer overlijden door een ongeluk of wellicht een onverwacht opduikend virus, zeg gemiddeld na driehonderd jaar.
Dus zelfs zo'n maatschappij heeft voortplanting nodig. Maar als je eeuwenlang gezond blijft, mag je verwachten dat je ook vruchtbaar blijft. En waarom zouden alle 'onsterfelijken' die al een keer kinderen gekregen hebben, daar de resterende eeuwen vrijwillig vanaf zien? Als we de Europese situatie als uitgangspunt nemen, zal elk paar 'onsterfelijken' eens in de dertig jaar twee kinderen op de wereld zetten, terwijl al hun nageslacht natuurlijk hetzelfde doet.
Stel dat de remedie tegen veroudering in de EU vanaf 2040 in het basispakket komt, dan is de consequentie dat de bevolking vanaf dat moment iedere dertig jaar verdubbelt, zodat het aantal Europeanen toeneemt van circa 500 miljoen in 2040 tot een miljard in 2070, tot vijf miljard in 2140, en tot vijftig miljard in 2240. Kortom: dat loopt uit op een ramp.
De enige oplossing: een rigoureuze inperking van het recht op voortplanting. De minimumoptie die iedereen gelijke rechten geeft, is dat iedereen één nakomeling mag hebben (dat wil zeggen, twee per paar, maar hoeveel relaties houden eeuwen stand?).
De groei is dan veel minder onstuimig. Als ook 'onsterfelijke' stellen al rond hun dertigste de toegelaten twee kinderen nemen, zal de populatie Europeanen groeien van 500 miljoen in 2040 tot anderhalf miljard in 2140, en tot ruim drie miljard in 2240. De gemiddelde leeftijd neemt in die tijd toe tot ruim honderd jaar.
Het zal een maatschappij zijn met maar tien procent kinderen en verder vooral honderdplussers. Er zouden nauwelijks speelplaatsen, scholen of popconcerten zijn, en maar zelden zou een nieuwe trend in mode, cultuur of muziek opduiken.