‘De Iraanse staat,’ zegt Thomas Erdbrink, ‘is als een gezin waarvan de vader wil dat
niemand in het gezin ooit opgroeit. Met name de kinderen niet. Alles moet hetzelfde blijven als de dag dat de kinderen geboren werden.’
Het gezin-Iran werd geboren tijdens de islamitische revolutie van 1979. In Tegenlicht laat Erdbrink, correspondent in Iran voor onder meer de NOS, NRC Handelsblad en The Washington Post, zijn licht schijnen over het land dat volgens hem anders is dan wij denken. ‘De leiders van Iran hebben gekozen voor isolatie, maar dat is iets wat de bevolking helemaal niet wil. De beeldvorming van Iran wordt bepaald door de boze mannen met baarden die we in het nieuws zien, die hun vuisten in de lucht pompen en “Dood aan Amerika!” roepen. De ándere Iraniërs zagen we toen ze in 2009 de straat op gingen om te protesteren tegen de herverkiezing van president Ahmadinejad.
En toen de Iraanse film A Separation onlangs een Oscar won en de regisseur zijn dankspeech hield.’ Erdbrink heeft de afgelopen jaren in Iran een verandering gezien, een beweging die volgens hem niet te stoppen is. ‘Je kunt de tijd niet stopzetten, ook al zouden de leiders dat willen. Daarvoor is de wereld te veel geglobaliseerd en kunnen mensen te veel informatie krijgen, via satelliet-tv, internet en reizen naar het buitenland.’
Directe aanleiding voor deze ‘Doelwit Iran’-aflevering van Tegenlicht is de toenemende dreiging dat Israël de nucleaire installaties van Iran gaat bombarderen. ‘De oorlogsdreiging is een stuk serieuzer dan in het verleden, maar ik denk dat er nog genoeg redenen zijn waarom het niet gaat gebeuren,’ zegt Erdbrink. ‘Maar er kan altijd een incident plaatsvinden waardoor het ineens wél gebeurt.’
Uit: VPRO Gids #13, 2012