"Afval is een gebrek aan verbeelding." Uit elektronisch afval kun je grondstoffen winnen, maar je kunt het ook recyclen en opwaarderen tot kunst.

Milieubewuste kunstenaars kiezen voor groen en hergebruiken afgedankte iPhones, computers, en andere electronica in hun projecten. Het is kunst met een boodschap. De meeste electronica die we niet meer gebruiken worden vervangen omdat er iets nieuws op de markt is gebracht dat beter, mooier en sneller is. Deze kunstenaars laten zien dat er met elektronisch afval op een mooie manier om bewustwording kan worden gevraagd. Als consumenten zullen we de vraag moeten stellen: zijn al deze producten wel echt afgeschreven?

Julia Christensen verzamelde afgedankte iPhones voor haar project Burnouts. De iPhones worden in 3D-geprinte projectors geplaatst om vergeten sterrenbeelden op het plafond te projecteren. Die kunnen we vanaf de aarde niet meer zien vanwege alle belichting op onze planeet. Het project is een commentaar op de snelle consumptie stromen van producten als iPhones, en tegelijkertijd een herinnering aan iets wat door technologische ontwikkelingen en snelle groei uit het gezichtsveld is verdwenen. 

Gabriel Dishaw ontwerpt schoenen met afgedankte computers uit de jaren zestig en zeventig, printplaten, typemachines, kabels en hebbedingetjes die hij tegenkomt in tweedehandszaken. Voor de hippe nikes en adidas’jes die in zijn schoenengalerij te zien zijn, waren zijn favoriete modellen de inspiratie.
 

To me, waste is just a lack of imagination

Peter McFarlane

Bewustzijn creëeren voor duurzaam gebruik van electronica kan ook samengaan met een ander aspect van duurzaamheid. Peter Schudde maakt T-bones, steaks en karbonades van elektronisch afval zoals printplaten en computerboards. Zo vraagt hij aandacht voor de vreemde ingrediënten in ons voedsel (digitaal voedsel), terwijl hij elektronische afdankertjes een nieuw doel geeft.

Maria Hanson maakt juwelen van e-waste, en laat met een interactief project zien welke (waardevolle) chemische elementen en metalen in onze dagelijkse gebruiksobjecten zitten. Het begon in 2011 als research project bij de Sheffield Hallam University, om de relatie tussen mens en apparaat te verkennen.

Peter McFarlane maakt landschappen en fossielen met verouderde circuit printplaten. McFarlane schrijft op zijn website dat de korte levensduur van computers hem schokte, en hij wilde deze verlengen. Hij leeft onder het mom van "elk materiaal kan ergens voor gebruikt worden". Zijn uitdaging is om een passende rol voor het materiaal te vinden. De fossielen die hij maakte van printplaten zullen een raadsel zijn voor toekomstige archeologen.

Van iPhone-projectoren tot ledverlichte T-bone steaks van printplaten. Ons elektronisch afval hoeft niet in Ghana of andere delen van de wereld terecht te komen, of in eenzelfde context te worden hergebruikt. De printplaten in de steaks van Peter Schudde en de schoenen van Gabriel Dishaw hebben een heel andere functie dan dat ze ooit hadden. "Waste is just lack of imagination": de gedachte dat een voorwerp maar één functie kan hebben, is achterhaald.