baksteen
Op Antwerpen Centraal moest ik overstappen. In de coupé staarden een aantal mensen naar de reusachtige koffer die naar binnen probeerde te komen maar steeds op een andere manier bleef klemmen. Mijn moeder had me op de trein gezet en nog een extra jas erin gepropt waardoor mijn slaapzak erbovenop moest.
Ik schopte tegen mijn koffer en schreeuwde tegen de onbekenden: Oh, ik ben ook veel te lomp! Ik lachte hard. Maar niemand lachte terug en ik werd direct ingeruild voor het uitzicht door het raam.
Huizen in de vorm van een stacaravan, bunker of kasteel schoten langs. Er was mij verteld door een nieuwe Belg, dat Belgen geboren worden met een baksteen in hun maag. Er heerst een enorme drang om een eigen thuis te bouwen. Ik vroeg me af wat Nederlanders in hun maag zouden hebben. Een inschrijving bij de Kamer van Koophandel?
Aangekomen in het grijze dorpje wachtte ik onder een knipperend groen farmacie-bord op een taxi. Er reden auto’s langs met starende mensen. Ik voelde me net een geïmporteerde hoer in mijn Afghaanse schapenjas.
Dat ik in januari een maand alleen in een oud nonnenklooster zou gaan schrijven, stond al een half jaar gepland. Tegen mijn vrienden schreeuwde ik: Ik heb er zin in! Ik hoop op een crisis! Ik werk het beste in paniek!
Nu lig ik al drie dagen in bed naar adem te happen en krijg smsjes van vriendinnen: Ben je al eenzaam? Hahahaha xxx loveu!!. Het enige wat ik terug wil sturen is: baksteen.
Roos Pollmann schrijft, heeft eigenlijk een heel klein hartje, maar stampt rond en praat het liefst over ongemakkelijke situaties. Om de drie weken schrijft ze voor Dorst een column in de VPRO Gids.
meer columns
verkazen? waarom?
Donderdagavond was ik in een Rotterdamse kroeg om flyers uit te delen. Een van de vrouwen die ik bij de bar aansprak was erg nieuwsgierig en vroeg me waar de flyer voor was. Ik vertelde haar dat er een link naar mijn blog op staat. Ik zoek namelijk nieuwe lezers die misschien ook nog een beetje feedback willen geven. Het gaat onder andere over mijn poging om te integreren in Nederland.
2013 is begonnen...
2013 is begonnen en daarmee ook de lawine aan teksten die beginnen met de woorden ‘2013 is begonnen en daarmee ook...’. De beschaving is in de afgelopen 2013 jaar ver gekomen. Kattenplaatjes bijvoorbeeld (hebben de Egyptenaren de toekomst toch beter voorspeld dan de Maya’s).
café geen flauw idee
Bij mij om de hoek is een fenomeen opeens verdwenen. De witte krulletters van Café Geen Flauw Idee zijn zorgvuldig van de ruit gekrabd.
wachtrij
We staan met z’n allen in de rij bij de ambachtelijke bakkerijketen met lunchroom waar je, volgens de slogan, elke dag, overal en écht kan genieten van zuurdesembrood.
stadsmens
Op een besneeuwd pad wandel ik met mijn armen omhoog en mijn vingers gespreid. ‘Wat ga ik dit missen!’ zucht ik, stralend om me heen kijkend en beseffend dat mijn maand afgezonderd werken in Frankrijk bijna voorbij is.