misschien kunnen bosjes toch leuk zijn
Het was vijf jaar geleden en het was 32 graden; mijn spieren waren vermoeid, mijn ziel gefrustreerd en mijn helm doorweekt door zweet en modder. Hijgend verborg ik me in een struik, terwijl een heel grote, lelijke gele kever steeds dichterbij mijn ogen kroop. ‘Naar het volgende checkpunt rennen!’ schreeuwde mijn commandant achter ons. Doei kever! Ik pakte mijn m16 geweer op, barstte uit de struiken en rende vooruit met mijn hart kloppend in mijn keel.
Maar zo’n dagje is vandaag niet. De wind is gehoorzaam, de lucht is helder, de zon is schijnend en het is zo’n verfrissende zes graden. In plaats van trainen in een regenbos met mijn aanmatigende commandanten van het Singaporese leger, sta ik nu lekker in het midden van de Veluwe met mijn Nederlandse vrienden voor een dagje ‘geocaching’.
Ik loop achter mijn vrienden terwijl ze dieper en dieper de bos ingaan. Ze lachen en ‘trollen’ met elkaar; ik ben stil en voorzichtig. Langzaam begin ik te merken wat er om mij heen is: symmetrische dennenbomen, smaragdgroene Lord of the Rings-achtige struiken en mooie zonnestralen tussen de takken. De lucht ruikt naar frisse munt, niet buskruit of rottende bladeren.
Op dat moment trekt een mooi blaadje op de grond mijn aandacht. ‘Eikenboom,’ zegt iemand. Ik kijk op en zie heel veel wilde, blonde krullen! Een bosheks? Zoals in de Europese fabeltjes van mijn jeugd? Gelukkig niet; het is gewoon mijn Nederlandse vriend Pim, en ook nog met lieve glimlach en kuiltjes erbij. Wat een opluchting; geen reden tot paniek dus. Misschien kunnen bosjes toch leuk zijn.
Guangmian Kung is een Singaporese blogger, studeerde lucht- en ruimtevaarttechniek, woont sinds 3 jaar in Nederland en doet een poging hier te integreren. Om de drie weken schrijft hij een column voor Dorst in de VPRO Gids over zijn ervaringen.
meer columns
verkazen? waarom?
Donderdagavond was ik in een Rotterdamse kroeg om flyers uit te delen. Een van de vrouwen die ik bij de bar aansprak was erg nieuwsgierig en vroeg me waar de flyer voor was. Ik vertelde haar dat er een link naar mijn blog op staat. Ik zoek namelijk nieuwe lezers die misschien ook nog een beetje feedback willen geven. Het gaat onder andere over mijn poging om te integreren in Nederland.
star wars
Tegen de tijd dat je dit leest, is de première van mijn eerste lange speelfilm achter de rug. Dit zeg ik niet om op te scheppen, maar eigenlijk wel.
stadsmens
Op een besneeuwd pad wandel ik met mijn armen omhoog en mijn vingers gespreid. ‘Wat ga ik dit missen!’ zucht ik, stralend om me heen kijkend en beseffend dat mijn maand afgezonderd werken in Frankrijk bijna voorbij is.
zuurkool
Atjar of kimchi is dit niet. Zuur, stinkend en ruikend naar waspoeder, ik twijfel of dit echt te eten is. Ik had het niet in mijn kerrie en rijst moeten doen, want nu is mijn hele diner verkloot.
gesplitst
Ik zit in de Intercity van Tilburg terug naar Delft en het rechter dopje van mijn koptelefoon is kapot. Maar het geeft niet. Ik ben ontzettend ‘emo’ vandaag en heb nergens zin in behalve in mezelf te keren, al is mijn koptelefoon niet meer het beste middel om alles buiten te sluiten.
bruikleenverzoek
Geacht Nederland, naar aanleiding van het voorproefje tijdens het International Film Festival Rotterdam wil ik, namens het Singaporese volk, hierbij een officieel verzoek indienen voor het in bruikleen nemen van de Rotterdamse cultheld en muzikant Harry Merry, voor onbepaalde tijd.