zuurkool
Atjar of kimchi is dit niet. Zuur, stinkend en ruikend naar waspoeder, ik twijfel of dit echt te eten is. Ik had het niet in mijn kerrie en rijst moeten doen, want nu is mijn hele diner verkloot.
Dus ik ging naar de wc en spoelde de rest van de zuurkool in de verpakking weg. Maar op dat moment gebeurde iets magisch: de ranzige zuurkool leek te reageren met de overgebleven poepvlekjes in mijn toilet… er kwam een betoverende geur van vers gebakken brood uit! Sterker nog, die van de krokante, volkoren variant: warm, wonderbaar en helemaal klaar voor oma’s thuisgemaakte kruidenboter.
Dit had ik natuurlijk kunnen weten. Dat ik eerder de zuurkool in mijn mond had gestopt! Dit is helemaal geen eten; het is een menselijke variant van kattenbakvulling. Waarschijnlijk uitgevonden in dit gedeelte van Europa in de middeleeuwen toen er nog geen spoeltoiletten waren om de stank van poep en urine te neutraliseren.
Dom van me dat ik het niet wist; dat had zeker iedere Nederlandse tiener op middelbare school geleerd in geschiedenisles.
Goed, volgende keer als ik zuurkool koop bij de supermarkt, koop ik ook een extra theelepeltje en een klein stenen potje met deksel erbij, zodat ik – naast mijn drielaags kamillelotion toiletpapier – ook een gezellig potje zuurkool kan hebben. Lekker ouderwets!
Guangmian Kung (25) is een Singaporese oudluchtvaarttechnicus met het talent zich in ongewone Nederlandse situaties te werken.
Meer columns
gesplitst
Ik zit in de Intercity van Tilburg terug naar Delft en het rechter dopje van mijn koptelefoon is kapot. Maar het geeft niet. Ik ben ontzettend ‘emo’ vandaag en heb nergens zin in behalve in mezelf te keren, al is mijn koptelefoon niet meer het beste middel om alles buiten te sluiten.
small-talk
Ik vind dat columns net als brieven nooit met ‘ik’ zouden moeten beginnen, want dat is egocentrisch. Maar niet over jezelf praten is moeilijk, want als je op “Hoe gaat het?” meteen “Goed hoor. Jij?” antwoordt is het gesprek snel voorbij. En small-talk is belangrijk.
wortelschieten
Met de deken over me heen lig ik ’s middags in bed. Ik wil niet meer bestaan, want de waslijst aan taakjes die ik mezelf heb opgelegd krijg ik maar niet af en vanochtend was ik wel gelukkig.
bruikleenverzoek
Geacht Nederland, naar aanleiding van het voorproefje tijdens het International Film Festival Rotterdam wil ik, namens het Singaporese volk, hierbij een officieel verzoek indienen voor het in bruikleen nemen van de Rotterdamse cultheld en muzikant Harry Merry, voor onbepaalde tijd.
misschien kunnen bosjes toch leuk zijn
Het was vijf jaar geleden en het was 32 graden; mijn spieren waren vermoeid, mijn ziel gefrustreerd en mijn helm doorweekt door zweet en modder. Hijgend verborg ik me in een struik, terwijl een heel grote, lelijke gele kever steeds dichterbij mijn ogen kroop. ‘Naar het volgende checkpunt rennen!’ schreeuwde mijn commandant achter ons. Doei kever! Ik pakte mijn m16 geweer op, barstte uit de struiken en rende vooruit met mijn hart kloppend in mijn keel.
verkazen? waarom?
Donderdagavond was ik in een Rotterdamse kroeg om flyers uit te delen. Een van de vrouwen die ik bij de bar aansprak was erg nieuwsgierig en vroeg me waar de flyer voor was. Ik vertelde haar dat er een link naar mijn blog op staat. Ik zoek namelijk nieuwe lezers die misschien ook nog een beetje feedback willen geven. Het gaat onder andere over mijn poging om te integreren in Nederland.