tukkie
“Mama! Sissie! Zijn jullie gek geworden?! Je moet niet tegen het verkeer in fietsen! Oh shit, jullie verstaan geen Nederlands natuurlijk! You must not...” BAM! Ik botste tegen een fietser en mijn fiets viel uit elkaar.
“Aawww!! ... Heh?! Waar komen deze vuile onderbroeken en T-shirts vandaan? Ma! Ik heb je toch verteld mijn vieze kleding in de wasmachine te doen? Waarom heb je ze in mijn fietstas gedaan? ...”
Ik val flauw... maar seconden later ben ik er weer. “Heh, waar ben ik? Ik kan mijn lichaam niet bewegen! En waarom zijn er sneeuwbergen buiten het raam? Er is geen sneeuw in Singapore en er zijn geen bergen in Nederland; waar ben ik?! Waarom zit opa naast mijn bed te schaken? Hij was toch al 15 jaar overleden? En waarom hoor ik mijn klasgenoten van de middelbare school lachen buiten het raam? Ow nee... Sissie ik heb je toch gewaarschuwd mijn dagboeken in mijn kast in Singapore niet te lezen?! Nu worden al die geheugens weer echt! Ik moet hier uit...
... ow nee... mijn lichaam beweegt niet. Brrr, het vriest hier! Waarom is opa nu weer weg? Ma, kun je mij horen schreeuwen?! Kan iemand... wil iemand mij alsjeblieft helpen!!!!!?”
Bzzz. Bzzz.
Ik word wakker. Op mijn bed in mijn nieuwe kamer aan de Witte Vrouwen Singel in Utrecht. Ik kijk naar mijn mobiel naast mij - een vriend smsde of ik vanavond mee naar de Latin America Film Festival wil. Mijn prachtige rode bank staat nog steeds naast mij en de warme lente zon schijnt door de lange glazen ramen. Mijn familie zit, als het goed is, nog steeds in Singapore. Alles is goed en in orde. Het enige ding dat mis is, is dat ik een tukkie heb gedaan met een boek onder mijn rug.
Guangmian Kung (25) is een Singaporese oudluchtvaarttechnicus met het talent zich in ongewone Nederlandse situaties te werken. Om de drie weken schrijft hij voor Dorst een column in de VPRO Gids.
meer columns
kijken kijken niet kopen
Laatst was ik uitgenodigd om een voordracht te geven tijdens het Egosphere evenement bij Foam Lab in Amsterdam. Het thema voor die avond was ‘het collectief versus het individu’.
crowdfunding
Crowdfunding is het nieuwe flippo’s. Iedereen doet eraan mee. Vooral in Amerika werkt dit als een trein, want er zijn tussen die 315 miljoen mensen altijd wel een paar gekken te vinden die jouw idee goed genoeg vinden voor een donatie.
rotbeest
Voor de zon schuift een grote grijze wolk. Ik loop langs de gracht en zie een vrouw met een hond. De hond loopt van haar weg de straat over naar een boom. De vrouw schreeuwt: ‘Hier!’
De hond reageert niet.
sterkte met werk
Nou, dit is het dan. Vijftien jaar door het pittige onderwijs geploeterd om eindelijk op dit moment aan te komen: mijn eerste werkdag.
zuurkool
Atjar of kimchi is dit niet. Zuur, stinkend en ruikend naar waspoeder, ik twijfel of dit echt te eten is. Ik had het niet in mijn kerrie en rijst moeten doen, want nu is mijn hele diner verkloot.
gesplitst
Ik zit in de Intercity van Tilburg terug naar Delft en het rechter dopje van mijn koptelefoon is kapot. Maar het geeft niet. Ik ben ontzettend ‘emo’ vandaag en heb nergens zin in behalve in mezelf te keren, al is mijn koptelefoon niet meer het beste middel om alles buiten te sluiten.
bruikleenverzoek
Geacht Nederland, naar aanleiding van het voorproefje tijdens het International Film Festival Rotterdam wil ik, namens het Singaporese volk, hierbij een officieel verzoek indienen voor het in bruikleen nemen van de Rotterdamse cultheld en muzikant Harry Merry, voor onbepaalde tijd.
misschien kunnen bosjes toch leuk zijn
Het was vijf jaar geleden en het was 32 graden; mijn spieren waren vermoeid, mijn ziel gefrustreerd en mijn helm doorweekt door zweet en modder. Hijgend verborg ik me in een struik, terwijl een heel grote, lelijke gele kever steeds dichterbij mijn ogen kroop. ‘Naar het volgende checkpunt rennen!’ schreeuwde mijn commandant achter ons. Doei kever! Ik pakte mijn m16 geweer op, barstte uit de struiken en rende vooruit met mijn hart kloppend in mijn keel.
verkazen? waarom?
Donderdagavond was ik in een Rotterdamse kroeg om flyers uit te delen. Een van de vrouwen die ik bij de bar aansprak was erg nieuwsgierig en vroeg me waar de flyer voor was. Ik vertelde haar dat er een link naar mijn blog op staat. Ik zoek namelijk nieuwe lezers die misschien ook nog een beetje feedback willen geven. Het gaat onder andere over mijn poging om te integreren in Nederland.