kijken kijken niet kopen
Laatst was ik uitgenodigd om een voordracht te geven tijdens het Egosphere evenement bij Foam Lab in Amsterdam. Het thema voor die avond was ‘het collectief versus het individu’.
Het was de bedoeling dat ik iets voordroeg over hoe ik het Nederlandse collectief zie. Ik vertelde verschillende anekdotes die lieten zien dat ik beetje bij beetje begon te begrijpen wat er eigenlijk achter de ogenschijnlijke afstandelijkheid zit die veel Nederlanders hebben ten opzichte van buitenlanders. De hypothese van mijn voordracht was: ‘Om in Nederland te integreren, moet je je verlangen naar hechte vriendschappen met Nederlanders aan de kant zetten. In een notendop: je individueel opstellen is als buitenlander de enige manier om bij het Nederlandse collectief te horen.’
Normaal gesproken, als een Nederlander een voordracht over integratie geeft aan een Nederlands publiek, kan hij tientallen vurige reacties verwachten. Maar na mijn laatste woord was het publiek ontzettend stil en aandachtig. Er kwamen nog een paar vragen ter verduidelijking van mijn punten en mijn afkomst. Maar van tegenspraak was geen sprake. Nadat ik de zaal verliet, kwam ik een paar mensen van het publiek tegen die mij vertelden dat ze mijn voordracht leerzaam en interessant vonden. Mijn voordracht had ze aangegrepen. Maar daar bleef het bij. Ik kreeg niet de indruk dat ze van plan waren om dieper contact met me te hebben.
En daar was het weer: kijken, kijken niet kopen. Eigenlijk het hoogste niveau van respect die Nederlanders aan een buitenlander kunnen geven; hem niet beoordelen of aanraken als ze hem niet begrijpen.
Wat aan het begin van de avond nog een hypothese was, is nu een conclusie geworden.
Guangmian Kung (25) is een Singaporese oudluchtvaarttechnicus met het talent zich in ongewone Nederlandse situaties te werken. Om de drie weken schrijft hij voor Dorst een column in de VPRO Gids.
meer columns
sterkte met werk
Nou, dit is het dan. Vijftien jaar door het pittige onderwijs geploeterd om eindelijk op dit moment aan te komen: mijn eerste werkdag.
crowdfunding
Crowdfunding is het nieuwe flippo’s. Iedereen doet eraan mee. Vooral in Amerika werkt dit als een trein, want er zijn tussen die 315 miljoen mensen altijd wel een paar gekken te vinden die jouw idee goed genoeg vinden voor een donatie.
rotbeest
Voor de zon schuift een grote grijze wolk. Ik loop langs de gracht en zie een vrouw met een hond. De hond loopt van haar weg de straat over naar een boom. De vrouw schreeuwt: ‘Hier!’
De hond reageert niet.
zuurkool
Atjar of kimchi is dit niet. Zuur, stinkend en ruikend naar waspoeder, ik twijfel of dit echt te eten is. Ik had het niet in mijn kerrie en rijst moeten doen, want nu is mijn hele diner verkloot.
gesplitst
Ik zit in de Intercity van Tilburg terug naar Delft en het rechter dopje van mijn koptelefoon is kapot. Maar het geeft niet. Ik ben ontzettend ‘emo’ vandaag en heb nergens zin in behalve in mezelf te keren, al is mijn koptelefoon niet meer het beste middel om alles buiten te sluiten.
bruikleenverzoek
Geacht Nederland, naar aanleiding van het voorproefje tijdens het International Film Festival Rotterdam wil ik, namens het Singaporese volk, hierbij een officieel verzoek indienen voor het in bruikleen nemen van de Rotterdamse cultheld en muzikant Harry Merry, voor onbepaalde tijd.
misschien kunnen bosjes toch leuk zijn
Het was vijf jaar geleden en het was 32 graden; mijn spieren waren vermoeid, mijn ziel gefrustreerd en mijn helm doorweekt door zweet en modder. Hijgend verborg ik me in een struik, terwijl een heel grote, lelijke gele kever steeds dichterbij mijn ogen kroop. ‘Naar het volgende checkpunt rennen!’ schreeuwde mijn commandant achter ons. Doei kever! Ik pakte mijn m16 geweer op, barstte uit de struiken en rende vooruit met mijn hart kloppend in mijn keel.
verkazen? waarom?
Donderdagavond was ik in een Rotterdamse kroeg om flyers uit te delen. Een van de vrouwen die ik bij de bar aansprak was erg nieuwsgierig en vroeg me waar de flyer voor was. Ik vertelde haar dat er een link naar mijn blog op staat. Ik zoek namelijk nieuwe lezers die misschien ook nog een beetje feedback willen geven. Het gaat onder andere over mijn poging om te integreren in Nederland.