Na de opname van Kristina Vårlid in Amare wist ik het zeker: ik wil ook gitaar spelen! Dat gaat niet meer gebeuren, maar dat geeft niet -de gedachte alleen is goud waard. Ik vroeg me ook af: waarom klinkt ieder stuk op de klassieke gitaar alsof het ter plekke wordt geboren? Waarom zie ik altijd een verliefd iemand onder een robuuste eik zitten -met het instrument op schoot, in alle rust en uit de zon.
Gitarist Kristina Vårlid komt uit het Noorse Stavanger. Voor haar zesde verjaardag kreeg ze een klein gitaartje. Het begon met akkoorden leren voor bij het kampvuur. Ik gok ‘Let it Be’ en ‘Oh when the Saints’. Na dit opstapje koos ze een ander pad. Heel simpel. Ze hoorde haar leraar klassieke stukken spelen en toen was er geen weg meer terug.
Op plaat ontdekte ze de legendarische Julian Bream, hij werd haar grote voorbeeld. Kristina won vele concoursen en haar liefde voor de laat 19e eeuwse componisten groeide meer en meer. Om die liefde nog meer uit te bouwen verhuisde ze naar het Prins Claus Conservatorium in Groningen. In 2017, na het winnen van het Grachtenfestival Conservatorium Concours werd ze uitgeroepen tot beste muziekstudent van Nederland. Al rap werd ze docent aan het Conservatorium in Groningen.
In deze sessie speelt ze werk van Mario Castelnuovo-Tedesco, Maurice Ravel en Ariel Ramirez. En op Spotify staan twee fraaie cd’s. Haar laatste cd ‘5 Stages of Grief’ kwam uit in 2023 met werk van oa. Toru Takemitsu en Pēteris Vasks.
Accepteer de 'social' cookies om deze 'youtube'-content te bekijken.
Klik hier om je cookie-instellingen aan te passen.Een moment geduld, de content wordt geladen.
