Als je cowboyhoed maar goed zit

Deze zomer reed ik door de Tabernaswoestijn in Spanje. Wat luister je dan? Ik wilde The Desert Music van Steve Reich draaien tijdens de tocht, maar kon het niet zo snel vinden. Omdat ik zou gaan paardrijden en samen met paard Mika langs plekken wilde struinen waar vroeger spaghettiwesterns met Clint Eastwood werden opgenomen, en waar ook Harrison Ford als Indiana Jones in gevecht ging met een tank, kwam ik ineens op het idee om countrymuziek te gaan draaien.

Ik ben geen groot kenner, maar de kreet 'yippie ah jee, yippie-yi-yo' spookte wel door mijn hoofd. Zo kwam ik uit bij Johnny Cash en raakte ik nu écht verliefd op zijn stem. Via zijn ontroerende songs 'The Man Comes Around'  en 'Hurt'  stuitte ik op dit album van The Highwaymen:'Live - American Outlaws'  van de Amerikaanse countrysupergroep The Highwaymen.

De opnames dateren van hun concert in het Nassau Coliseum op Long Island, New York, in 1990. Een hoogtepunt in de carrière van deze legendarische band, bestaande uit Johnny Cash, Waylon Jennings, Willie Nelson en Kris Kristofferson. Vier kleurrijke stemmen die kietelen in het hoog en masseren in het laag.

De song Highwayman, geschreven in 1977 door Jimmy Webb, draaide ik over and over again. De dalende lijn in dit briljante nummer is grappig genoeg een hoogtepunt. Wat heb ik genoten van een album vol stoere en sterke verhalen, emotionele diepgang en af en toe een hallikidee-liedje – als mijn cowboyhoed maar goed zit.

Eenmaal thuis in Amsterdam, eerlijk is eerlijk, raakt het album me toch iets minder dan in het woestijnlandschap van Spanje. Hoe dat komt? Misschien omdat de vakantie weer voorbij is.