Het accordeon heeft een imagoprobleem in Nederland. Er ligt hier een iets te zwaar Kermisklanten-sausje overheen. Teveel Jordanese hatsjee-en-wie-heeft-er-zeepsop-in-de-pruimenpap-gedaan-gezelligheid. Niet dat dat geen serieus te nemen muziek is, maar het is voor veel mensen een beetje te specifiek. Het hoort teveel bij lange polonaises en kleintjes pils. De andere breed levende connotatie die Nederlanders bij het accordeon hebben, is die van sentimentele tranentrekker. Denk aan een moeilijk kijkende Carel Kraayenhof die Adiós Nonino speelt voor een snotterende Máxima. Dat werk. Allebei veel te beperkt natuurlijk, want het accordeon is een pracht van een veelzijdig en lyrisch instrument en bovendien geschikt voor vele soorten muziek.
Er zijn allerlei grote en kleine festivals en clubjes die dat hardnekkige beeld van de trekzak nuanceren. Met succes. Een van de leukste van die clubjes is Festival Het Accordeon. Dat festival begint op vrijdag 12 februari, en wordt gehouden in Arnhem en Deventer. Er is een sleutelrol weggelegd voor het Noorse accordeonkanon Frode Haltli. Die speelt voornamelijk voor hem gecomponeerde werken, maar kan ook uitstekend uit de voeten met modern accordeonrepertoire van bijvoorbeeld John Cage en Pauline Oliveros. Hij laat nu eens de accordeon folky en springerig klinken, en dan weer langgerekt en melancholisch.