Gordon maakt dankbaar gebruik van een distortionapparaat om zijn doel te bereiken - invloeden uit de popmuziek zijn hem niet vreemd dankzij een achtergrond als rockmuzikant in de New Yorkse underground. Gordon, mede-oprichter van het collectief Bang on a Can, heeft als componist een solide manier gevonden om die werelden met elkaar te verweven.
Nieuwsgierig geworden naar de verdere achtergronden van Industry stuitte ik op een quote van Michael Gordon en ziedaar: Mosolov was niet zo gek ver weg, toevallig.
Gordon: 'After the Russian Revolution, there was a period where Russian composers tried to make pieces that sounded like factory sounds. When I wrote Industry in 1993, I was thinking about the Industrial Revolution, technology, how instruments are tools and how industry has crept up on us and is all of a sudden overwhelming. I had this vision of a 100-foot cello made out of steel suspended from the sky, a cello the size of a football field, and, in the piece, the cello becomes a hugely distorted sound. The fact that the piece is difficult to play is an understatement.'
De jonge Australische cellist Alistair Sung zal tijdens zijn concert in de Gaudeamus Muziekweek spelen op een cello van vertrouwde afmetingen en gaat op zoek naar de scheidslijn tussen mens en technologie. Want ook Sung vindt dat technologie gereedschap zou moeten zijn waarmee we ons menselijk bestaan gemakkelijker maken, maar dat in de laatste decennia onze behoeftes steeds complexer zijn geworden en onze persoonlijke gegevens meer en meer gebruikt worden als commerciële data. Zo raakt de scheidslijn tussen mensen en technologie op drift.