McPherson legt in haar artikel uit hoe het werkt: de taal van de Sambla heet Seenku en is tonaal; de muzikant encodeert de tonale en ritmische aspecten van het Seenku en is in staat om concrete boodschappen door te geven. De Sambla zijn een kleine Mande gemeenschap in het Zuidwesten van Burkina Faso. Hier komt Mamadou Diabaté ook vandaan; hij is een belangrijke informant voor McPherson geweest. De balafon wordt gespeeld bij allerlei soorten gelegenheden. De balafon heeft een pentatonische toonschaal (4,5 octaaf groot), en er wordt alleen 'gepraat' met de hoge tonen; de midden- en de bastonen zijn er voor het ritme en het tempo.

1 bâ̰a̰-ɲȁ  lit. ‘balafon-mother’  
♭3 jîo-bȁ̰a̰-dȅn lit. ‘fetish-balafon-key’ 
3       bâ̰a̰-ɲȁ-gṵ̏-nɔ̰̏ lit. ‘the one under the balafon-mother’  
5 tərɔ́n-tərɔ́n (no translation)   
6 səràkùa-kɔ̀-nɔ̰̀ lit. ‘the one above the sərakua’ 
(8 sərȁkȕa (no translation))

© Laura McPherson

The Sambla Baan is een documentaire uit 2013 over de muziek van de Sambla. De visuele antropoloog Lorenzo Ferrarini heeft samen met etnomusicoloog Nicola Scaldaferri een jaar gefilmd bij de families Konaté en Traoré in Karankasso Sambla (Burkina Faso). De documentaire laat zien welke functie de balafon heeft in de gemeenschap. Hoe de balafon wordt gemaakt - de toetsen komen van een afgestorven boom. Hoe de kalebassen onder de toetsen worden bevestigd en waar dat gezoem vandaan komt. In het fragment hieronder zie je een balafonist die speelt terwijl er gewerkt wordt op het land. In het tweede fragment zie je hoe er gecommuniceerd wordt tussen een balafonist en iemand die een verzoeknummer heeft.

Klik hier als je meer wilt weten over dit project.