Atjar of kimchi is dit niet. Zuur, stinkend en ruikend naar waspoeder, ik twijfel of dit echt te eten is. Ik had het niet in mijn kerrie en rijst moeten doen, want nu is mijn hele diner verkloot.

Dus ik ging naar de wc en spoelde de rest van de zuurkool in de verpakking weg. Maar op dat moment gebeurde iets magisch: de ranzige zuurkool leek te reageren met de overgebleven poepvlekjes in mijn toilet… er kwam een betoverende geur van vers gebakken brood uit! Sterker nog, die van de krokante, volkoren variant: warm, wonderbaar en helemaal klaar voor oma’s thuisgemaakte kruidenboter.

Dit had ik natuurlijk kunnen weten. Dat ik eerder de zuurkool in mijn mond had gestopt! Dit is helemaal geen eten; het is een menselijke variant van kattenbakvulling. Waarschijnlijk uitgevonden in dit gedeelte van Europa in de middeleeuwen toen er nog geen spoeltoiletten waren om de stank van poep en urine te neutraliseren.

Dom van me dat ik het niet wist; dat had zeker iedere Nederlandse tiener op middelbare school geleerd in geschiedenisles.

Goed, volgende keer als ik zuurkool koop bij de supermarkt, koop ik ook een extra theelepeltje en een klein stenen potje met deksel erbij, zodat ik – naast mijn drielaags kamillelotion toiletpapier – ook een gezellig potje zuurkool kan hebben. Lekker ouderwets!

Guangmian Kung (25) is een Singaporese oudluchtvaarttechnicus met het talent zich in ongewone Nederlandse situaties te werken.