Sylbing filmde voor de serie Bikkels het verhaal van de 13-jarige Joy. Haar moeder heeft een ernstige longziekte (nog maar 25 procent longinhoud) en heeft niet lang meer te leven. Haar vader, die uit Engeland komt, is ook ziek; hij heeft diabetes. Ze proberen er samen het beste van te maken, maar Joy is altijd ongerust en nooit ontspannen. Ze helpt met de was, afwas en met koken en maakt zich druk of pa zijn medicijnen wel inneemt - anders krijgt hij epileptische aanvallen.
Wegcijferen
Is het goed voor een kind als die moet zorgen voor zijn ouders? Heeft niet iedereen recht op een onbezorgde periode in zijn leven? ‘Natuurlijk gun ik iedereen een onbezorgde kindertijd, maar dit is de harde realiteit’, zegt Sylbing. ‘Het leven is oneerlijk. Ik vind kinderen als Joy niet alleen maar zielig. Ze realiseren zich al heel vroeg dat het leven niet alleen rozengeur en maneschijn is, hoewel we in een maatschappij leven die ons dat probeert voor te houden. Mantelzorg is niet per se een kwalijke zaak voor kinderen. Kinderen willen graag helpen, voelen zich betrokken bij hun ouders. Je moet alleen wel goed opletten dat ze zichzelf niet compleet wegcijferen.’
Dat doet Joy niet, ze heeft ambities en kijkt vooruit. Ze wil graag stewardess worden, is gek van vliegen. Ze doet aan vliegtuigspotten en kijkt als het even kan naar vliegtuigfilmpjes op You Tube. Ondanks de zware dagelijkse kost die ze thuis te verstouwen krijgt, heeft ze haar dromen en wensen. ‘Die twee werelden kunnen prima naast elkaar bestaan’, heeft Sylbing er door geleerd.
Extra ruimte
Op school wordt er met Joy rekening gehouden, ze zijn coulant wanneer ze door de thuissituatie niet goed heeft kunnen leren voor een proefwerk. Bikkels gaat als lespakket naar scholen. Sylbing: ‘Ik denk dat de maatschappij er meer bij gebaat is te beseffen dat we dit soort kinderen een beetje extra ruimte moeten geven dan dat we zeggen: mantelzorg door kinderen is fout.’
Nederland 3, 9.25u