In de nieuwe serie van Fotostudio de Jong heeft het publiek een actieve rol. Veertig bezoekers hebben een foto opgestuurd met een bijzonder verhaal. In de uitzending bespreekt De Jong de voor hem meest aansprekende foto's. Op vpro.nl een extraatje: na iedere uitzending vijf foto's die in de laatste aflevering niet zijn besproken, met een door de bezoekers zelf geschreven bijzonder verhaal.

Caitlin Sas, 25 jaar, Beneden-Leeuwen:

Ervaring:
Professioneel fotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt: 
Canon 5D

"Op twaalfjarige leeftijd ben ik geopereerd aan mijn flaporen. Nu nog steeds worstel ik met de vraag of dat dit de goede beslissing is geweest. Maakte deze flaporen mij eigenlijk niet uniek. Een bleke huid. Een moedervlek boven je lip. Kuiltjes in je wangen. Sproeten. Deze uiterlijke kenmerken behoren tot de zeven schoonheden. Deze schoonheden worden door de drager vaak ervaren als een ‘imperfectie’. Zij werden daarom in de 16e eeuw als iets moois of speciaals bestempeld om zo de drager een beter zelfbeeld te geven. Om deze reden zouden flaporen daar ook toe moeten behoren. Namelijk als nummer acht.

De fotoserie 'De 8ste schoonheid' maak ik om de geportretteerde, mijzelf en de maatschappij te overtuigen van de schoonheid van flaporen.
(Voor deze serie zoek ik nog meer jongeren/jongvolwassenen met deze prachtige oren.)"  

Caitlin, Sas

pieter de leeuw, 22 jaar, uit amsterdam:

Ervaring:
Amateurfotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt:
Canon T90

"Bij Iran denk je al gauw: strenge islam, vrouwenonderdrukking en geen vrijheid. Als je even verder kijkt, blijkt dat heel anders te zijn. In tegenstelling tot landen als Saudi-Arabië mogen vrouwen gewoon autorijden en dat doen veelvuldig. Vrouwen bekleden vaak ook (relatief) hoge functies en zijn actief in de maatschappij. Deze foto is genomen uit de laadbak van een pick-up truck, bestuurd door twee gesluierde Iraanse vrouwen die achter het stuur zaten. Deze dames ontmoette ik in een bergdorpje en ze stonden erop om ons achter in hun pick-up de hele omgeving te laten zien. Assertief, dominant maar toch traditioneel, dat is wat de foto laat zien."

hennie keeris, 59 jaar, uit eindhoven:

Ervaring:
Professioneel fotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt: 
Canon 5d

"Onze zoon heeft stage gedaan in Ecuador en werd daar 21 jaar. Omdat dat toch een speciale leeftijd is hebben we hem daar opgezocht om zijn verjaardag te vieren en een kleine rondreis te maken. Deze foto, een meisje dat langs de route ineens opdook, heeft hij nu in zijn kamer hangen en herinnert mij aan zijn 21e verjaardag en een mooie reis naar Ecuador."

mats van soolingen, 24 jaar, uit amsterdam:

Ervaring:
Professioneel fotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt:
Iphone 5s

"Voor een opdracht van Het Parool was ik bij de Heineken brouwerij om een reportage te schieten over koetsier Wouter, die na bijna 37 jaar met pensioen zou gaan. Maar tegelijkertijd was een hoefsmid bezig om alle paarden van nieuwe hoefijzers te voorzien. Nieuwe hoefijzers zijn belangrijk, want er wordt nog dagelijks een rondje door de stad gereden met een Heinekenkoets. Er kwam ontzettend veel rook vrij bij het plaatsen van de nieuwe hoefijzers. De geur van deze rook is vergelijkbaar met het verbranden van haar, dat stinkt enorm. Ik vind het moeilijk voor te stellen dat een hoefsmid dagelijks op deze manier aan het werk is ('Maar ik hou mijn adem in, hoor'). Op de foto krijgt paard Freddy (geen grap) een nieuw hoefijzer aangemeten. De foto maakt ik met mijn telefoon omdat ik het zo'n indrukwekkend tafereel vond dat ik dit graag direct wilde delen op social media."

marjon zijlstra, 39 jaar, uit 's hertogenbosch:

Ervaring:
Professioneel fotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt: 
Canon EOS 5D

"Op de foto zie je een jonger broertje (3 jaar) op de dag van de uitvaart van zijn oudere broer (5 jaar) een nagel in de kist van zijn oudere broer slaan... met een hamertje uit zijn speelgoed gereedschapskist. Ik ben family life cycle photographer en leg dierbare momenten in een mensenleven vast. Dit begint vaak bij een bruiloft, zwangere buik, gezinsportret tot aan uitvaarten. De laatste categorie is heftig om te doen. Ik ben vaak bij het afscheid nemen in de kleine kring. Daarbij maak ik ook foto's van de overledene. Daarna de uitvaart zelf waarbij ik alle momenten zo goed mogelijk vastleg. De nabestaanden hebben in het rouwproces een mogelijkheid om de dag, het verlies en het verdriet een plaats te geven. Bijzonder dat ik dit voor mensen mag doen."

mo juriaan barends, 34 jaar, uit amsterdam:

Ervaring:
Professioneel fotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt:
iPhone

'Ik fotografeer al meer dan tien jaar en werk zes jaar als freelance fotograaf in Amsterdam. Mijn specialiteit is erg breed ik maak zowel product foto's in de studio als portretten voor verschillende bladen. Daarnaast werk ik als bruidsfotograaf onder een pseudoniem. Mijn werk kunt u bekijken op www.mojuriaanbarends.nl www.moosmemories.nl'

Het verhaal bij de foto:
'Ik was voor een opdracht in het Erasmus mc ziekenhuis in Rotterdam. Ik was daar om een portret te schieten van een dokter. Terwijl ik met mijn koffers en statief tassen achter de dokter aanliep zag ik dit tafereel. Snel wurmde ik mijn iPhone uit mijn zak en kon deze foto maken. Zo zie je maar dat het loont om ook tussen de zaken door goed je ogen open te houden.'  

rené de kruyf, 57 jaar, uit gouda:

Ervaring:
Amateurfotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt:
Leica Digilux 5

'Van alle thema's binnen de fotografie, beoefen ik het liefst de straatfotografie. New York is wat dat betreft een mekka hiervoor. Ik ben er pas 2 keer geweest (2012 en 2014), maar wel telkens voor 2 volle weken (vanwege de chronische ziekte van mijn dochter). En dan minstens 10 van de 14 dagen 's-morgens in alle vroegte (tussen 4 en maximaal 6 uur) de stad in. Met de metro naar een eindstation van The Bronx, Queens, Brooklyn, etc. en dan maar grotendeels teruglopen en je laten verrassen. Één van mijn New York-foto's werd onlangs derde in de fotowedstrijd van de (zie) www.fotobond.nl.'

Het verhaal bij de foto:
'Ik zag deze heren in Harlem, New York, op straat en zag er gelijk een fotomoment in. Ik vond ze goed gekleed, imponerend, intimiderend, black powerfull & maffia-achtig. Maar zodra ik een enkele opname had gemaakt, kwam de minder goed geklede persoon op de foto dreigend op mij af en vroeg mij wat ik in hemelnaam dacht te kunnen doen. Nadat ik hem had verteld dat ik maar een amateur straatfotograafje ben en helemaal uit het verre Holland kwam, sprak hij de voor mij legendarische woorden: "no way brother, no way" (ik heb zelf een kleurtje). Pas later bleek het mij, dat het één van de lijfwachten van de "heren" was.' 

malou evers, 22 jaar, uit zundert:

Ervaring:
Professioneel fotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt:
Nikond700

'Ik heb fotografie gestudeerd aan de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen. Dit is een foto uit mijn afstudeerwerk. Ik ben een mensenmens en fotografeer het liefst allerlei soorten mensen. Het was een uitdagend afstudeerwerk om bij de ouderen binnen te komen. Maar door mijn vlotte babbel en vertrouwelijke uitstraling is het me toch gelukt. Portretten maken, het liefst op locatie, is inmiddels mijn dagelijks werk. Families, gezinnen, baby's, huwelijken.. en in mijn 'vrije tijd' reeksen zoals deze..

De hele reeks is te zien op: http://foto.malouevers.nl/12

Het verhaal bij de foto:
'Op de foto staat Mientje, hier was ze 95. Inmiddels is ze helaas overleden. Mientje speelde een belangrijke rol in mijn eindwerkreeks: 'Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.' Een reeks over ouderen die niet naar een verzorgingstehuis willen en er alles aan doen om hun laatste tijd in hun eigen huis door te brengen. Vaak tegen beter weten in.

Mien kocht haar huis in 1957 voor 7000 gulden, maar inmiddels is het huis veel meer waard. In ieder geval op emotioneel gebied. Door de jaren heen is haar hele huis volgehangen met mijlpalen en belangrijke personen in haar leven. Haar woonkamer, is haar leefkamer. Er staat een tafel midden in de kamer. En een stoel. En daar zit ze, dag in dag uit. Vrolijk, bijna onopvallend tussen de vele schilderijen aan de muur. Je hoeft maar een plaatje aan te wijzen, en je krijgt een levensverhaal te horen. Elk plaatje heeft zijn eigen emotionele waarde en is met zorg opgehangen. Haar ouders, links op de foto, kijken altijd streng met haar mee. Het fijne is dat het Mien is gelukt. Het is haar gelukt om in haar eigen huis te sterven. Tussen al haar levensverhalen.' 

raquel huijgen, 24 jaar, uit rhoon:

Ervaring:
Professioneel fotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt:
Nikon D300s

'Ik ben Raquel Huijgen, 24 jaar en sinds juli 2013 afgestudeerd van de Autonoom Beeldende opleiding. Ik wil zo graag verder met mijn fotografie dat ik mijzelf constant aanzet tot nieuwe werken en mogelijkheden om mijn werk te laten zien. Ik wil graag shockeren en de reacties van de kijkers zien. Ik wil dat de kijker zichzelf voor enkele seconden in mijn werk kan verplaatsen en het eigen kan maken.'

Het verhaal bij de foto:
'Mijn werken bestaan uit zelfportretten. Een intiem proces dat gezien kan worden als een dans met mijn camera. Het zijn poëtische beelden, sommige metaforisch weergeven. De zelfportretten gaan niet over mijzelf maar om een frame dat ik wil creëren wat voor andere toegankelijk is door de lichamen zonder identiteit. Elke foto is een nieuwe weerspiegeling van een zoektocht over het leven. Ik ben een dromer en zo denk/droom ik over de wereld, stel ik vragen maar zijn de antwoorden voor iedereen anders.'  

henk pijnappels, 50 jaar, uit 's-hertogenbosch:

Ervaring:
Amateurfotograaf

Cameramodel of applicatie waarmee de foto is gemaakt:
Canon 1000D

'Fotograferen doe ik al heel lang, maar altijd op vakantie, en als we eens een paar dagen weg gingen. Toen nog analoog. Toch maar eens de stap gemaakt naar digitaal. Een paar keer heb ik een cursus gevolgd. Door het vele lezen van tijdschriften en op internet heb ik een heel andere kijk gekregen op fotografie. Het heeft mij gepakt. Ik vind het helemaal geweldig als je zonder tekst, met je foto een verhaal kunt vertellen. Dit is volgens mij ook hét doel van fotografie: iets vertellen met een foto, en dat op zo'n manier doen dat de kijker word geraakt.'

Het verhaal bij de foto:
'Met de fotoclub ben ik naar Berlijn geweest. Een geweldige stad, ontzettend veel gezien en bezocht. Waaronder het Holocaust Memorial. Het is een zeer indrukwekkend monument, helemaal als je je bezoek aanvult met het eronder liggende bezoekers centrum. Dit monument maakt je stil. Als je tussen de grote stenen door loopt krijg je het gevoel dat mensen gehad moeten hebben in de concentratiekampen. Smalle paadjes, eindeloze gangen, en geen uitweg.
Kracht haalde men uit geloof en hoop. Maar uiteindelijk vonden de meesten hier toch hun dood. Bij geloof, hoop en dood denk ik al snel aan een kruis. Daarom heb ik op deze plek en met deze gedachte mijn foto gemaakt.'