Het programma 'De verandering' zag ik voor de eerste keer en ik had er geen spijt van. Een jonge vrouw was in een kerk aan het zingen, toen ze aangeraakt werd door Jezus, die haar met beide handen bij de schouders pakte – het veranderde haar leven.

Het programma De verandering zag ik voor de eerste keer en ik had er geen spijt van. Een jonge vrouw was in een kerk aan het zingen, toen ze aangeraakt werd door Jezus, die haar met beide handen bij de schouders pakte – het veranderde haar leven.
Haar zuster, die aan meditatie deed, maakte zich ongerust, ze was bang dat het nieuwe geloof haar zou afsluiten van alle andere spirituele ervaringen die de wereld te bieden heeft. Ze gingen samen mediteren en bezochten een hervormde kerkdienst. Deze moderne, tolerante aanpak bood geen uitkomst, de door Jezus aangeraakte zuster bleef haar heil van buiten halen, terwijl de ander alles in zichzelf zocht. De moeder van de meisjes had de katholieke kerk verlaten, maar legde haar dochters geen strobreed in de weg, wat ze ook deden, haar liefde zou ze altijd vergezellen.
Omdat ikzelf niet veel affiniteit heb met het spirituele – ik ben materialist – kijk ik graag naar deze mooie programma’s. Zoals ik ook graag kijk naar de langzaam varende vrachtschepen op het Twente kanaal. Ze hebben vaak bijbelse, godvrezende namen, maar de mooiste vind ik altijd De Twee Zusters. Als iemand me vraagt wat daar nou zo mooi aan is, zeg ik: dat kan ik niet uitleggen, het is mijn hoogst persoonlijke spiritualiteit.