De Pauw & Witteman-uitzending over de pedo in Deventer draaide om vier woorden: de gedachte alleen al. Het slachtoffer van de furor was nooit veroordeeld, en om de zaak een beetje in de hand te houden hebben we de afspraak dat we zo iemand dan op zijn minst het voordeel van de twijfel moeten gunnen. Maar de bacchanten die met hun spandoek (een pedo is geen mens) aanwezig waren, konden niet tot bedaren gebracht worden. Niet alleen het misbruiken van een kind was misdadig, ‘de gedachte alleen al’ was genoeg. Ik schrok van het slechten van deze laatste barrière, de onbeschermde binnenkamer permanent in het volle licht. Verder was het een mooie uitzending, met ferme uitspraken: ‘definitief opruimen’, ‘aan de ratten voeren’, ‘ik heb er wel tien jaar voor over’. De schrijver Özca Akyol, stadgenoot en ooggetuige, en minister Kamp (die om half vijf ’s morgens opstaat om aan het werk te gaan) probeerden het evenwicht te herstellen. Volgens mij slaagden ze daarin (omdat ik hun uitgangspunten deel), maar ik weet niet voor hoeveel mensen de gedachte alleen al genoeg is, en daarom bleef het een onrustige avond.
De Pauw & Witteman-uitzending over de pedo in Deventer draaide om vier woorden: de gedachte alleen al.