Breskens ligt in Zeeuws-Vlaanderen, een stuk België dat toevallig Nederlands is.
Dat realiseerde ik me toen ik er Willem van Hanegem zag rondlopen in zo’n licht zomerprogrammaatje. Hij is er geboren aan het eind van de oorlog, toen het aan puin geschoten was, Gaza aan de Westerschelde. Het universele gezicht van de oorlog, onherkenbaar puin.
Hij was er met Caroline Tensen. Hij wees haar het hotel waar ze zouden logeren en vertelde dat hij ooit een aanbod had gekregen van Olympique Marseille. Hij zou het tienvoudige verdienen van zijn salaris bij Feyenoord, maar hij voelde niet zoveel voor verhuizen. Zijn vrouw en een van zijn zoons wilden graag naar Zuid-Frankrijk, de andere zoon wilde niet, de stand was 2-2.
Van Hanegem besloot de hond te laten beslissen. De hond blafte toen hij de vraag gehoord had en zijn baas hoorde er een duidelijk nee in. Hij zei tegen Caroline Tensen dat hij toen in dat hotel (hij wees) had opgebeld om te zeggen dat hij bij Feyenoord bleef.
Ik denk dat ik door dit verhaal (hond beslist) het hotel in Breskens nooit zal vergeten.