Derk Sauer is mijn favoriete televisiepersonage. Ik zag hem voor het eerst in een praatprogramma, waar hij op zijn hoofd ging staan – yoga of een andere spirituele handeling. Het lukte hem niet, hij viel steeds om, hij had direct mijn sympathie.

Derk Sauer is mijn favoriete televisiepersonage. Ik zag hem voor het eerst in een praatprogramma, waar hij op zijn hoofd ging staan – yoga of een andere spirituele handeling. Het lukte hem niet, hij viel steeds om, hij had direct mijn sympathie. Ik wist toen nog niet dat hij erg rijk is, ongewoon rijk. Later hoorde ik dat hij sympathiseert met de sp, de partij van de armoede. Zo ziet hij er inderdaad uit, als een fanatieke, armoedige colporteur uit die partij. Niet alleen zijn gezicht heeft iets armoedigs, ook zijn dunne stem. Steeds als ik hem zie, voel ik me schuldig dat ik goed ontbeten heb, en denk ik aan de dichtregels van Elsschot:

Ik zal ter kerke gaan / en biechten mijne zonden / en leven met de honden / maar staar mij niet zo aan.’

Vorige week vertelde hij dat Boris Jeltsin alle huurders in één beweging tot huiseigenaar had gemaakt. Een geniale daad, iedereen begon zijn huis op te knappen, eigendom maakt gulzig. Ik verlang naar het volgende televisieoptreden van Derk Sauer, hij maakt het leven begrijpelijk.