Wat heb ik in Amstelveen gezien? De televisiecamera’s hebben gezien dat de burgemeester de billen van de koningin aanraakte. In een sprookje zou de koningin op het balkon verschijnen, ze zou een verklaring afleggen: het is niet waar, ik heb niets gevoeld, de camera’s worden ontmanteld. Of: het is waar, ik ga verder met de burgemeester, de koning wordt vanavond op de binnenplaats onthoofd, komt allen, de prinsesjes zijn er ook. (Dit laatste is een gruwelijk detail, waaraan je kunt zien met welk type sprookje we hier te maken hebben, Duits of Deens.) In de werkelijkheid van mijn oog niets van dit alles, de burgemeester was nerveus en oppassend, een burgervader die het beste met ons voorhad.
Later in de week werd mijn oog weer op de proef gesteld. In aflevering 3 van Slaapkamers ontmoette ik een vriendelijke, licht autistische bodybuilder, die vijf keer getrouwd was geweest. Met zijn zesde echtgenote had hij het eindelijk getroffen. Boven hun bed hing een grote naaktfoto. De vrouw stond in een kooi, de man stond ervoor en keek naar haar op. Het oog zou kunnen zien dat zijn hand op haar geslachtsorgaan rustte, maar in werkelijkheid hield hij een tralie vast. Tot slot een delicate wijsheid: het oog zegt iets over de kijker, de werkelijkheid bestaat niet, maar we moeten het ermee doen.
Wat heb ik in Amstelveen gezien? De televisiecamera’s hebben gezien dat de burgemeester de billen van de koningin aanraakte. In een sprookje zou de koningin op het balkon verschijnen, ze zou een verklaring afleggen: het is niet waar, ik heb niets gevoeld, de camera’s worden ontmanteld. Of...