Je kunt dan niet in een stad wonen, want de stad is het nieuws. Je moet ergens wonen waar je zelf kunt beslissen over de krant, de radio, de tv. Het beste is een huis in een bergachtige streek, als laatste aan een moeilijk begaanbare steenweg in een hoog, doodlopend dal. Ikzelf luister of kijk altijd in de ochtend naar het nieuws, maar juist op dinsdag 22 maart 2016 deed ik dat niet. Terugkijkend kan ik de oorzaak niet achterhalen. Aan het eind van de ochtend reed ik naar Elburg waar ik een sjoelbak ging ophalen die ik via Marktplaats bij een vreemde gekocht had. In de auto heb ik een radio, maar daar luister ik nooit naar. Terwijl ik Elburg naderde, realiseerde ik me dat dit gebied de kern van ons calvinisme is.
Ik sprak ooit een jongen die in deze plaats geboren was. Hij vertelde dat hij door een golf existentiële angst getroffen werd toen hij voor het eerst in zijn leven in een grote stad kwam (Apeldoorn!) en een café passeerde waarvan de deur openstond – hij rook drank, hoorde muziek en zag veile vrouwen, hij keek in de hel. Ik dacht dat hij een grap maakte, maar hij keek me met holle ogen aan en zei langzaam en met nadruk: ‘Ik keek in de hel’.
Ik zag in Elburg niets van dien aard, maar het lot had ook voor mij iets bijzonders in petto. In de straat waar ik moest zijn, was één huis met een tijdloze mededeling op het raam: ‘Er is hoop, want Jezus leeft’. In dat huis haalde ik de keurig onderhouden sjoelbak op (plus het boekje met de spelregels). De verkoper was een erg aardige man, we praatten op mijn verzoek nog even over Jezus, maar hij verzuimde me iets te vertellen over de gebeurtenissen in Brussel. Toen ik thuiskwam moest ik boodschappen doen en pas na het avondeten kon ik voor het eerst in mijn leven gaan sjoelbakken. Om elf uur zette ik de tv aan en landde op aarde. Een man vertelde dat hij een beetje laat in Zaventem was voor zijn vakantiereis naar Spanje. Gelukkig mocht hij in een korte rij voor laatkomers staan. De zware bom ontplofte in de rij waarin hij had gestaan als hij op tijd was geweest.
Ik fantaseer wel eens over een leven zonder nieuws.