Ik bedoel hiermee dat het ze in eerste instantie niet uitmaakt of ze de waarheid spreken of zich aan de wet houden. Het zijn democraten, het gaat ze om de helft plus een. Is die bereikt, dan beginnen ze meteen met het genezingsproces, hun volgende instrument.
Trump beschimpt en vernedert zijn tegenstanders, maar als hij ze verslagen heeft, prijst hij ze. Aanvankelijk ben ik verontwaardigd, omdat hij mijn herinneringsvermogen negeert. Na korte tijd echter vind ik het ook wel nobel van hem, hij blijft niet kwaad, hij is eigenlijk wel een betrouwbare christen die de woorden van Jezus serieus neemt. Als hij in november die snaar bij me raakt, zou ik, gesteld dat ik Amerikaan zou zijn, misschien wel op hem stemmen. Van zwevende kiezers zoals ik moet hij het hebben.
Voor Holleeder geldt hetzelfde. Hij is weliswaar geen politicus, maar hij is wel een mens. Als er geruchten gaan dat hij zijn zusters wil laten ombrengen, komt hij dadelijk met een verklaring dat hij zijn eigen familie toch geen kwaad zal doen. Ik ben meteen om, hij heeft gelijk, er gaat toch niets boven familie? Hij heeft natuurlijk verschrikkelijke dingen gedaan door Heineken en zijn chauffeur aan een muur te ketenen om losgeld te verkrijgen, maar dat is lang geleden en je kunt toch niet blijven wrokken?
En dan Duterte, de nieuwe sociaal-democratische president van de Filipijnen, een man die er prat op gaat dat hij duizenden criminelen buiten de wet om heeft laten doden, en er ook nog een paar eigenhandig heeft omgebracht. Ikzelf heb wel sympathie voor de sociaal-democratie, ik heb vaak op zo’n partij gestemd, maar ik weet niet of ik dat met Duterte ook zou hebben gedaan, er zijn tenslotte grenzen.
Toch acht ik het mogelijk dat deze sociaal-democraat zijn beloften nakomt en een einde aan armoede en criminaliteit maakt. Ik denk dat Holleeder tenslotte van alle blaam gezuiverd wordt en met opgeheven hoofd de gevangenis zal verlaten. En verder ben ik van mening dat Trump als president een heel aardig husje zal maken van de denkbeelden van Reagan, Thatcher en Bush.
Rodrigo Duterte, Willem Holleeder, Donald Trump. Deze mannen maken het me moeilijk, ze gebruiken de taal als een volstrekt waardevrij instrument.