De man heet Abel, hij is getrouwd met drie vrouwen en heeft twaalf kinderen. Zijn broer Jim woont er ook, hij heeft een gezin met twee vrouwen en zeven kinderen. Hij heeft kanker en gaat dood. Hij vraagt zijn broer of hij zich na zijn dood over de twee vrouwen wil ontfermen, hij bedoelt trouwen. Hij belooft het en daarmee begint het gedonder.
Gedonder is bij nader inzien toch niet het goede woord, te zwaar. Alles gaat ten slotte om de liefde, die licht en zoet is. Jim benadrukt de vrije wil van zijn toekomstige weduwen. En ook de drie vrouwen van Abel mogen een mening hebben over de toetreding van de twee schoonzusters. Abel legt het geduldig uit, God probeert met de polyamorie de liefde op een hoger plan te brengen door de voornaamste spelbederver, de jaloezie, te bestrijden.
Als Jim gestorven is, zijn we getuige van de harde werkelijkheid. De drie vrouwen aarzelen bij het idee dat er twee vrouwen en zeven kinderen bij komen, hoewel ze erg hun best doen om de liefde voorrang te geven boven ongemak en jaloezie. Abel moet heel wat ruzie maken, maar heeft het vermogen midden in een ruzie in slaap te vallen, en dat is mooi meegenomen.
Bovendien raadpleegt hij God regelmatig, en als God hem aanraadt de belofte aan zijn broer na te komen, doet hij wat hij altijd doet in zo’n situatie, hij gehoorzaamt. Desnoods moet de rebellerende vrouw vertrekken. Dat valt hem zwaar, want dan ziet hij de kinderen ook niet meer zo vaak. Daarom vraagt hij God het hart van de weerspannige vrouw te verzachten. De moeilijkheid is dat de vrouw dezelfde God om raad vraagt, en wie maakt nu uit welk goddelijk antwoord het juiste is? Ik vrees dat het niet alleen mormonen maar ook bijvoorbeeld cynische atheïsten in zo’n geval alleen om de macht gaat.
In dit geval wint uitstel, na een jaar zijn de twee weduwen nog niet toegetreden. De ene heeft een minnaar buiten de mormonenwereld gevonden, hij komt kijken, hij schrikt en beëindigt de verhouding, maar zij geeft niet op, ze heeft de smaak te pakken en blijft zoeken in het buitengebied. De andere weduwe heeft gemerkt dat ze zich wel goed voelt buiten het huwelijk. Er is hoop, het zijn mensen, verandering lokt overal.