A.L. Snijders over drie vrouwen die een televisietoestel uit het raam hebben gegooid.

Ik ken drie vrouwen die een televisietoestel uit het raam hebben gegooid. Twee zelfs door het glas. De eerste zat nietsvermoedend te kijken naar een praatprogramma waarin een minnaar van lang geleden haar beschuldigde van hypocriet gedrag en regelrechte politieke onbetrouwbaarheid. Ze had hem in de politiek ontmoet, het was passie op het eerste gezicht, liefde op het tweede en ten slotte sleur. Dat ze niet bij dezelfde partij zaten, bleek bij de scheiding geen nadeel, ze konden elkaar makkelijk ontlopen. Ze was uit idealisme in de politiek gegaan en had uiteraard gemerkt dat idealisme het kwaad niet uit de mens verdrijft. Maar zelf had ze zich nooit bezondigd aan vuile streken. Bovendien was de politieke wereld gesloten, de meeste kuiperijen bleven ondergronds, journalisten kregen kleine kluifjes toegeworpen – het bewijs dat de democratie functioneerde. Maar nu ze daar alleen in haar kamer op drie hoog zat en bij niemand kon uithuilen, kwam er een lelijk plan in haar op, ze zou wraak nemen. Ze belde hem op, beheerste zich, toonde zich geschokt, eenzaam, kwetsbaar en vroeg of hij langs wilde komen, ze wilde praten over zijn televisieoptreden. Hij deed het, maar kwam nooit boven. Ze wachtte hem op achter het open raam, met de televisie in het kozijn. Toen hij op de stoep voor de deur stond keek hij nog even omhoog alsof er intuïtie bestond, maar toen was het toestel al onderweg. Hij werd vol getroffen en stierf in de ambulance op weg naar het ziekenhuis. Ik heb haar een paar keer in de gevangenis bezocht, ze had geen langdurige straf gekregen, want ze had niet de bedoeling gehad het slachtoffer te doden. In de rechtszaal bleef de dood een toeval.
De andere twee vrouwen uit mijn kennissenkring hebben hun toestel in een plotselinge vlaag van opwinding dwars door een gesloten raam naar buiten gegooid.
In beide gevallen was het apparaat onherstelbaar kapot. In beide gevallen was de impulsieve daad te verklaren uit weerzin tegen het moderne leven. Wel begrijpelijk, want de televisie (beeld én geluid) is tenslotte de buitenwereld. Zonder televisie zou ons leven kleiner en makkelijker zijn.