Een column schrijven is, in dit digitale twitter-tijdperk, linke soep. Want op het moment dat ik mijn word-documentje opende om de eerste zinnen te tikken – ok, nog heel even tussendoor twitter aanklikken – verscheen dit berichtje in mijn scherm:
Een column schrijven is in dit digitale twitter-tijdperk linke soep, beseft Chris Kijne. Was dat een historisch moment, zonet, of vals alarm?
Het was half twaalf ’s ochtends, op vrijdag 2 mei 2014. En dit wordt dus een hele andere column. Want een minuut later reageerde een van mijn volgers op dit door mij geretweete bericht:
En inderdaad. Dit zou dat moment kunnen zijn waarvan we over dertig jaar zeggen: weet je nog , vrijdag 2 mei 2014? Het was bewolkt, ze waren het huis van de buren aan het verbouwen. Ik had net lekker gesport, croissantje oude kaas gegeten. En hoewel we het al weken vreesden , had toch niemand echt gedacht dat het zou gebeuren.
Dit zou, om het maar eens in de sfeer van deze dagen te zeggen, onze 10 mei kunnen zijn. Maar het kan ook net zo goed niet, want het is nu, terwijl ik deze alinea’s verder ben, een half uur later en ik heb het bericht nog nergens bevestigd gezien.
zwaar verslaafd
The Fog of War. Verhevigd door de moderne media. Want als het onzin is zou dit bericht ons in vroeger tijden überhaupt nooit bereikt hebben voordat het alweer door de feiten was weerlegd. Ziedaar de downside van het vrolijke internetgekwetter.
Begrijpt u mij niet verkeerd : @Chrkij is een inmiddels zwaar verslaafde twitteraar, met zo weinig mogelijk selfies, lollig bedoelde humor – al kan ik me daar niet altijd beheersen – en persoonlijke ontboezemingen, maar wel een als bijna gedrogeerd volger van allerlei types die door Oekraïne struinen, of door Zuid-Soedan of door Syrië en Egypte. Om van de grote kranten en tijdschriften van de wereld nog maar te zwijgen.
Ik ben er maar druk mee. En het levert heel wat op. Maar dit dus ook: informatie die de illusie geeft dat je er bovenop zit zonder dat je weet hoever de plank mis wordt geslagen. En waardoor je bij jezelf al 10 mei gevoelens genereert die een halve dag later alweer belachelijk kunnen blijken.
Ik hoop dat ze belachelijk zullen blijken, dat er geen Russische militair in uniform de grens over zal gaan, dat de destabilisering van Oekraïne alsnog door diplomatie tot staan gebracht zal kunnen worden, dat het angstaanjagende amalgaam van politiek en criminaliteit dat daar, getuige deze huiveringwekkende analyse van de onovertroffen @MarkGaleotti
inmiddels de samenleving verziekt , geneutraliseerd zal worden door de zachte krachten.
Natuurlijk hoop ik dat.
Maar dat een tweetje bij mij en, gezien de reactie van @EV1888, ook bij anderen een 10 mei-gevoel los kan slaan, vind ik op dit moment, drie weken voor de Europese verkiezingen, een voordeel bij een nadeel. Die Europese verkiezingen zouden, wat de percentages betreft zomaar dit beeld te zien kunnen geven:
En dat zou dan tot zo’n zetelverdeling kunnen leiden.
Ik vind dat een schrikbeeld. En het verhaal is: dat gezeur over nooit meer oorlog, en vrede en veiligheid enzo, waar Europa voor gezorgd zou hebben de laatste halve eeuw, dat gelooft niemand meer.
Oorlog in Europa? Verder alles goed? Nee, Europa kost geld! Fuck Europa, weg ermee.
Als een beetje 10 mei-angst kan helpen om dat tij te keren, mag de oorlogsmist van mij nog even blijven hangen tot 22 mei. Met dank aan Twitter.
PS: Als de oorlog het toestaat: aanstaande dinsdagavond om 20.45 uur het tweede debat van @bbvpro en @nrc in het tot Café Europa omgebouwde NRC-Café in Amsterdam. Komt allen! Gratis! Meldt u aan via info@nrcrestaurantcafé.nl of kijk voor meer informatie hier.