Het filmpje heette: Dogs Annoying Cats With Their Friendship. De titel was genoeg, ik hoefde het niet eens meer te zien. De ander met je vriendschap tergen, dat is natuurlijk prachtig en je ziet het meteen voor je; een hond kan dat als de beste.

Het filmpje heette: Dogs Annoying Cats With Their Friendship. De titel was genoeg, ik hoefde het niet eens meer te zien. De ander met je vriendschap tergen, dat is natuurlijk prachtig en je ziet het meteen voor je; een hond kan dat als de beste.

Onder de mensen zijn ook honden. Mensen die je niets kunt verwijten, behalve dat ze er steeds weer zijn, met al hun liefde en aandacht, met hun blijheid en enthousiasme. Het is gemakkelijk om zulke mensen te bespotten. Dat doen de depressieve lafaards graag.

Ik ben niet vaak een hond, maar juist op de goede dagen wel. Dan is er een moeder op het schoolplein die ver van de anderen vandaan staat, die misschien wel helemaal geen zin heeft in een praatje, ze staat daar niet voor niets, en uitgerekend haar spreek ik aan. Ik vraag haar wat ze gaat doen vanmiddag of vertel haar ongevraagd mijn eigen plannen. Ik merk het heus wel, dat ze nauwelijks reageert, maar als een hond houd ik vol. Gewoon nog eens met mijn natte neus in haar zij porren, dan speelt ze zo wel mee.

De hondendagen zijn heerlijke dagen. Ik herinner me dat ik tijdens mijn studie soms ook zulke dagen had. Dan zat ik vooraan in de klas en vond alles interessant. Als ik op zo’n dag een nieuwe docent had, werd ik meestal genegeerd. Ik begreep dat men van zo’n blije enthousiasteling niets verwachtte. Dat verstoorde mijn humeur niet, ik was een hond.

Enthousiasme wordt niet met intelligentie geassocieerd. Daarom denken mensen vaak dat katten slimmer zijn dan honden, maar dat is dom van de mens, en honden weten beter. Er zijn onderzoeken genoeg waaruit blijkt dat honden slimmer zijn.

Toen ik me ging verdiepen in de intelligentie van honden en katten vond ik in een artikel deze opvallende zin: ‘Katten lijken soms intelligenter, omdat ze minder aandacht nodig hebben.’ Waarom zou dat nuffige solitaire gedoe toch intelligent lijken?

Als student zat ik jarenlang in de medezeggenschapsraad. Ik snapte eigenlijk nooit goed waar we het over hadden, maar ik hield vol. Volhouden is een talent dat je op veel verkeerde manieren kunt benutten. Tijdens de vergaderingen zweeg ik en ik hoopte dat met het volhouden het begrip zou komen. Er kwam niets. Later hoorde ik dat de anderen dachten dat er veel in mij om ging.