Ik gebruik de navigatie-app om thuis te komen, maar in de auto die ik heb geleend, kan mijn telefoon nergens hangen. Ik leg deze op de stoel naast me en ik navigeer met hulp van enkel de stem van de mevrouw die de weg weet. Maar als deze vrouw me via de provinciale weg in Bunnik wil sturen in plaats van de snelweg, terwijl ik nog minstens een uur te gaan heb, vermoed ik dat er iets mis is met haar route. Wat is ze met me van plan?
Ik wil niet typen onderweg, heb ook geen zin om te stoppen. dus ik roep Siri om hulp. ‘Siri, geef me de route naar Amsterdam.’ Siri begrijpt me meteen en start een andere route. Tegelijkertijd gaat de mevrouw die ik eerder heb ingevoerd gewoon door. Zo rijd ik naar huis terwijl er een man en een vrouw tegen me praten die me allebei een andere weg wijzen.
‘Neem de afslag.’
‘Ga negen kilometer rechtdoor.’
‘Keer om.’
Ik heb geluk dat het een vrouwen- en een mannenstem zijn zodat ik ze gemakkelijk uit elkaar kan houden en weet naar wie ik moet luisteren. Het heeft op zich ook wel iets realistisch dat er meerdere stemmen klinken en dat het aan mij is om te kiezen naar welke ik luister. Het andere voordeel van dit door-elkaar-heen-geklets is dat ik heel slaperig ben, en dat deze vreemde routezang me alert houdt.
Ik zie wel mogelijkheden voor de meerstemmige navigatie. Een koor naast je dat je op de nachtelijke snelweg wakker blijft zingen, met daarin altijd één heldere stem om te volgen, als een vuurtoren die je veilig om de kliffen loodst. De andere stemmen zijn weliswaar prachtig, maar prachtig als de sirenen die je op de rotsen te pletter doen varen wanneer je hen volgt.
Aan het eind van de route, bijna thuis, rijd ik toch nog verkeerd. Ik luister niet naar de vrouw, ik luister niet naar de man, maar denk dat ik nu zelf wel weet hoe ik moet rijden, ik herinner me heel goed dat dit de afslag is die ik nemen moet.
Zo rijd ik uiteindelijk recht op het Leidseplein af, waar geen auto’s meer mogen komen. Ik zal niet zeggen dat dit hetzelfde is als op de rotsen te pletter varen, maar dood loopt het spoor zeker. De misleidende sirene komt niet uit mijn telefoon, maar blijkt de stem van mijn geheugen te zijn.