Nicolaas is in India voor een aflevering van De Westerlingen over hindoe-nationalisme. Tot zijn verbazing ziet hij hoe de mannen daar op straat intiemer met elkaar zijn dan in het Nederland van nu normaal is.

Het is een van de eerste dingen die me opvallen als ik Allahabad binnenkom, een studentenstad in Noordoost-India: jongens die op straat zwierig om elkaar heen hangen en hand in hand lopen. Ze zouden niet misstaan op de Gay Pride. 

Ik sta ernaar te kijken als een kind dat voor het eerst in Disneyland is. Een zekere seksuele spanning tussen jongens, die in het openbaar voelbaar is: dat had ik hier nooit verwacht. Ik ben een homo uit de voormalige 'Gay Capital of the World', maar hand in hand lopen doe ik daar sporadisch – en alleen op plekken waarvan ik weet dat mensen er niet op zullen reageren.

Ik weet dat ze in India weinig ophebben met homorechten; het merendeel van de Indiase bevolking zal zeggen dat homo’s niet bestaan in India. In sommige delen van het land is homoseksualiteit zelfs strafbaar. Maar dat jongens hand in hand lopen is hier doodnormaal. En ik voel me vergeleken met hen preuts. 

Dat jongens hand in hand lopen is hier in India doodnormaal. En ik voel me vergeleken met hen preuts.

Een bandje speelt traditionele liedjes die ik ken uit Bollywoodfilms. Ik zit in de bar met een Kingfisher-biertje. Er zijn alleen mannen: vrouwen komen hier niet, op de zangeres na. Want er mag niet gedronken worden als er een vrouw in de buurt is. Mannen zouden zich dan niet kunnen inhouden en – zo denkt men – vrouwen aanranden.

Ik dans op mijn stoel een beetje mee met de muziek. Het is een groep drinkende oudere mannen niet ontgaan. Ze beginnen te klappen en te schreeuwen dat ik naar hun tafel moet komen om te dansen. Ik schud vriendelijk nee en glimlach. Eén man, eind vijftig met buik en borstelsnor, geeft zich niet gewonnen. Hij schreeuwt in halfbakken Engels de hele tent bij elkaar: ‘DANCE WITH ME!’

Ik probeer hem te negeren, omdat ik me nu opeens een gebruiksvoorwerp voel. Het baat niet: hij komt naar mijn tafel. Ik schud weer nee. En hij begint aan mijn arm te trekken. Ik trek terug, maar zijn vingers graven zich in mijn arm. De borstelsnor begint harder en harder te trekken. Wat begon als een grap, voelt nu als publiekelijke seksuele intimidatie. Hij trekt zo’n beetje mijn arm uit de kom. Ik word half aangerand door een oude man. En al zijn vrienden klappen er hard bij. Dat kan kennelijk ook in India. 

Serohi, een geschiedenisstudent uit New Delhi met wie ik optrek in India, vertel ik later over het incident. Hij reageert niet helemaal verbaasd. ‘Die dingen gebeuren hier. Bij vrouwen, maar ook bij mannen.’ 
Ik vraag of ik de homoseksualiteit erin projecteer, of dat mijn gevoel klopt.
‘Je begrijpt India al goed’, lacht Serohi. ‘Ik heb vaak genoeg sjans van jongens op straat.’

Seks tussen mannen onderling is hier niet vreemd, legt Serohi uit. Ik vraag of de jongens die ik hand in hand zie lopen dan ook gay zijn. ‘Het is hier gewoon dat mannen genegenheid tonen aan elkaar. Lang niet elke man die hand in hand loopt is homo, zo kan je dat niet stellen. Gebeurt er wel iets tussen twee mannen, dan praat je daar niet over. Maar iedereen weet dat het bestaat.’

Gebeurt er iets tussen twee mannen, dan praat je daar niet over. Maar iedereen weet dat het bestaat.

Serohi weet dat de meeste Indiërs moeite hebben met het woord homoseksualiteit. Het is er natuurlijk wel, maar het wordt vooral gezien als iets westers. Tenminste, het is westers om je identiteit te ontlenen aan het feit dat je als man seks met andere mannen hebt. Traditionele waarden en familiebanden zijn hier in India belangrijker om te bepalen wie je bent. Je moet als man een gezin stichten. Als je dingen ernaast doet, dan spreek je daar niet over.

Het ideaal van seksuele vrijheid, dat hoort heel erg bij het Westen. ‘En er heersen hier sterke antiwesterse sentimenten', zegt Serohi. 'Homoseksualiteit wordt gezien als een westers exportproduct, dat een aanval is op Indiase tradities.'

Het Westen staat voor veel Indiërs niet voor de universele normen die ik zo belangrijk vind. Het wordt gezien als de koloniale onderdrukker, de exporteur van moreel verwerpelijke waarden, het grootkapitaal dat de boel wil overnemen. Homoseksualiteit verwerpen is een middel geworden om je af te zetten tegen het Westen. 

Maar dat is de politiek. Tijdens het dagelijks leven, op straat, mag je als mannen onderling gewoon hand in hand lopen. Of als je je echt niet kan bedwingen: je kan ook altijd nog een blonde jongen aanranden in een café.

Als je er maar niet over praat, want dan ben je homo. 

Bekijk De Westerlingen over hindoe-nationalisten in India op vrijdag 12 mei om 21.20 uur op NPO 3.