Nicolaas wil van zijn vloer af, want hij haat kliklaminaat. Via Facebook vindt hij in no time iemand die de vloer wel uit Nicolaas’ nieuwe huis wil slopen. ‘Ik voel een beetje angst. Dat heb ik vaker zodra iets op internet leidt tot een actie of ontmoeting in de echte wereld.’

Vorige week postte ik op Facebook een foto van een kliklaminaatvloertje, gratis af te halen. Het was al een tijdje geleden dat ik iets op Facebook deed, want ik probeer te minderen met sociale media omdat ik er een beetje ongelukkig van word. Het vloertje, toch een stevige 45 vierkante meter aan planken, lag in mijn nieuwe huis dat ik nog moest gaan betrekken. En ik wilde die vloer daar niet.

Ik ben geen racist, maar ik vind kliklaminaat gewoon niet aantrekkelijk. Door de optische illusie van getekende houtnerven ontkent het hardnekkig wat het daadwerkelijk is: kunststof. Het doet zich voor als goede oplossing voor een echte vloer, daardoor wekken de plankjes misschien de schijn van sympathie. Maar ik vind kliklaminaat alleen maar cynisch en agressief. Daarbij, de vloer deinde mee met elke voetstap vanwege een dikke, sponzige isolatievloer die eronder lag.

Hij moest er dus uit, de vloer, maar dat is geen prettig klusje. Op aanraden van de makelaar zette ik het laminaat op Facebook. ‘Joh, zet ’m erop en mensen komen er ’m zo uit slopen. Echt, ik zeg het je, die is zo weg.’ Ik postte de aanbieding op Facebook en inderdaad: binnen enkele minuten reageerde Gerard. Er volgden er meer, maar die waren te laat want Gerard was eerst. Hij zou een paar dagen later langskomen.

Ik ben geen racist, maar ik vind kliklaminaat gewoon niet aantrekkelijk

Ik voel een beetje angst. Dat heb ik vaker zodra iets op internet leidt tot een actie of ontmoeting in de echte wereld. Gerard belt aan. Zijn auto staat voor de deur, klaar om 45 vierkante meter te verstouwen in de achterbak. Hij is hartstikke vrolijk en terwijl ik de muren sausklaar maak, begint hij de planken los te wrikken. Ondertussen praat hij gezellig.

Gerard is 50 en komt uit Almere. Hij zag de aanbieding en dacht: dit is het moment om iets aan mijn huiskamer te doen. Hij heeft een tijdje in de ww gezeten. Niet omdat hij niet wil werken en geen ervaring heeft, maar omdat hij te oud, te eigenwijs en te duur is, en dat willen bedrijven niet, aldus Gerard.

‘Financieel gezien is zo’n gratis vloertje dan wel lekker, snap je.’ Ik knik. De planken stapelen zich op en er verschijnt een nieuwe vloer in mijn huis. Gerard werkt gestaag door en doet zo nu en dan een peukie. ‘Stress, daar doe ik niet meer aan.’

Ik zie een lege vloer en krijg een klein shotje technologie-euforie; heel even verschijnt de belofte waarmee het internet ooit begon

Tegenwoordig rijdt hij rond met een boodschappenthuisbezorgservicebus. Ik vraag of hij weleens gekke dingen meemaakt. Af en toe moet hij sloffen peuken en kratten bier bij iemand langsbrengen, vertelt hij. En dan neemt hij ook weer een paar kratten mee, waarvan hij weet dat die net op zijn gegaan. ‘Intens zeg’, verzucht ik. ‘Nou ja, weet je, je moet daar niet over oordelen. Weet jij veel wat die mensen hebben meegemaakt. Soms maak je iets mee in je leven waar je niet uitkomt. Ga je die plinten trouwens ook niet gebruiken?’

Samen gooien we zijn auto vol. De planken zijn opgestapeld, de plinten zijn trosjes, klaar voor een nieuw leven. De auto zakt een paar centimenter. Gerard schudt me de hand. ‘Je krijgt nog wat moois van me. Voor deze vloer.’ Echt niet, antwoord ik, want ik ben echt heel blij dat de vloer weggaat. ‘Ja dat heb je nu al een paar keer gezegd, maar ik wil je er iets voor geven als je huis af is. Ik sta erop.’

Gerard rijdt weg. Ik loop mijn nieuwe huis in en tel stiekem de likes op mijn laminaatfoto. Als ik opkijk, naar de lege vloer, voel ik een klein shotje technologie-euforie. Een mist van klik, filters, zelfpromotie en likes trekt op. Heel even verschijnt de belofte waarmee het internet ooit begon. Dat het medium een simpele verandering teweegbrengt in de realiteit, waar iedereen gelukkiger van wordt. Internet als stimulans voor contact – in plaats van als plek om je daarvoor te verschuilen.