Tim den Besten las in de krant over eenzaamheid en vroeg zich af wat hij kan doen om de mensen om hem heen zich minder alleen te laten voelen.

In de krant van maandag 7 augustus staat een artikel over de Belgische gemeente Brugge die met een plan van aanpak komt om eenzaamheid onder Vlamingen tegen te gaan. In korte tijd werden er op achtereenvolgende dagen mensen dood in hun huis gevonden die daar al weken lagen en door niemand werden gemist. Dit keer waren het geen eenzame mensen van in de negentig, maar eenzame mensen van rond de veertig. En ze werden niet gevonden in achterstandswijken, maar in ‘verzorgde wijken, in mooie straten’. Op internet las ik dat eenzaamheid iets is van alle tijden en bij iedereen voorkomt. En dat mensen die eenzaam zijn vaak denken dat ze de enige zijn.

Een vriend van mij voelt zich ook vaak eenzaam; aan hem moest ik denken toen ik het artikel las. Op het eerste gezicht zou je de eenzaamheid die hij voelt niet bij hem verwachten. Bij hem is de eenzaamheid misschien ook iets anders dan bij de mensen die dood in hun huis worden gevonden en door niemand worden gemist: hij is niet eenzaam, hij voelt zich eenzaam.

Het is pas echt eenzaam als er niemand is met wie je je eenzaamheid kunt delen.

Hij vertelde dat het iets is dat diep in hem zit en dat ook niet echt met de realiteit te maken heeft. Je kunt je zelfs met veel leuke vrienden erg alleen voelen. Ik vroeg hem dat gevoel te omschrijven en hij zei: ‘Dat je het gevoel hebt dat je naar huis wilt gaan, maar al thuis bent.’

Lang moest hij nadenken over het antwoord op de vraag hoe ik hem zou kunnen helpen, hoe ik nou zijn eenzaamheid minder eenzaam zou kunnen maken. Of dat überhaupt kan. Uiteindelijk zei hij: dat doe je eigenlijk door deze vraag aan mij te stellen. Het is pas echt eenzaam als er niemand is met wie je je eenzaamheid kunt delen.

Onlangs keek ik Zomergasten met psychiater Glenn Helberg, die zo tegen het einde van de uitzending zei: ‘Een van de dingen die heel belangrijk is om je geborgen te weten, is aangeraakt te worden.’ Even daarvoor had hij een fragment laten zien waarin Louis Armstrong ‘What a Wonderful World’ zingt. ‘I see friends shaking hands, saying how do you do. They’re really saying: I love you.’

Als ik Oprah zou zijn zou ik spreken van een 'full circle moment'. Ik ga proberen vaker echt te vragen hoe het met iemand gaat, want daar spreekt liefde uit. En liefde is leuk.

Hoeveel vrienden, werk, spullen of geld je ook hebt: uiteindelijk ligt iedereen ‘s avonds in zijn eigen hoofd in bed. Niemand zal ooit weten hoe het is om jou te zijn. Om te voelen wat jij voelt. Daarnaast zweven we op een hele grote bal door het oneindige heelal en zijn we nog nooit iets of iemand tegengekomen. We zijn samen verschrikkelijk alleen. En we willen naar huis, maar daar zijn we al.

meer columns van Tim

    • Tim den Besten is programmamaker bij de VPRO. Zo maakte hij korte maar krachtige interviews in Zomergifjes, ging hij achter de geraniums kijken in Oudtopia en knuffelde hij veel dieren voor het Villa Achterwerk-programma Beestieboys. Tim zit ook op Twitter en hij schrijft wekelijks een column voor vpro.nl. Met Tims ^ Tent is Tim deze zomer elke woensdag op de camping te vinden, waar hij gasten als Maartje Wortel en de jongens van Rundfunk in zijn tent ontvangt.