In een nieuw seizoen Hollandse zaken wil presentator Cees Grimbergen ‘kwesties aan de kaak stellen, troost bieden en een lach’.

Hollandse zaken
Nederland 2, 21.10-22.00 uur.
Een nieuw seizoen met nieuwe Hollandse zaken?
‘Voor een deel hebben we onderwerpen gezocht binnen de persoonlijke levenssfeer, zoals gezin en opvoeding, gezondheid en leefgewoontes – inclusief de liefde, seks of verslavingen in allerlei varianten. Een aflevering gaat bijvoorbeeld over de groei van extreem dikke mensen in Nederland. Maar natuurlijk wordt ook stilgestaan bij de economische en financiële crisis. Dat een groot deel van Nederland er wat betreft koopkracht steeds meer op achteruit gaat en moet sappelen – óók mensen met banen. We proberen in onze onderwerpkeuze zowel gevarieerd als eigenzinnig te zijn. Dat je soms denkt: “Waar hebben die lui van Max het nú weer over?” Andere afleveringen raken juist weer het hart van de actualiteit.’

En dan wil Hollandse zaken ook nog iedereen aan het woord laten.
‘Twee weken voor de Tweede Kamerverkiezingen maakten we een aflevering waarin gewone Nederlanders vertelden hoe weinig politiek nog met hun eigen leven te maken heeft; ondanks de opkomst van de pvv zijn er nog veel mensen die zich niet vertegenwoordigd voelen. SP-politica Sharon Gesthuizen sprak er schande van dat we die ontevreden mensen een podium gaven. Dan zie ik weer hoe belangrijk het is deze mensen consequent aan het woord te laten. In Hollandse zaken horen we niet alleen ‘weldenkende’ VPRO-standpunten, maar geven we – die elite zal zich er wel weer aan ergeren – bijvoorbeeld ook laagopgeleiden een stem. Met afgewogen gedachten kom je verder dan alleen een paar impulsieve kreten, maar dat betekent niet dat je die kreten mag negeren. De redactionele opvatting is dat we een Nederlands programma maken. Ik ben dan ook een voorstander van lekker veel verschillende accentjes in de uitzending.’

Hollands glorie?
‘De aflevering over Nick van Leeuwen, de man die zelfmoord pleegde op de stoep van de Rabobank, was misschien wel de sterkste, omdat we als programma een standpunt innamen ten aanzien van de bijna immorele opstelling van banken. Daar kwam de harde bankensector samen met de wanhoop van de woekerhypotheekontvanger. Het is belangrijk om dingen aan de kaak te stellen, maar er moet ook zelf iets te bedenken zijn. En het moet een beetje troost bieden – dat er wat te lachen valt. Dat de kijker denkt: “Goh, dat Hollandse zaken is toch wel een geinig programma.” En dat je dan die saaie presentator met dat brilletje op de koop toe neemt.’