Een BBC-serie volgt al dertien jaar 25 Britse kinderen naar hun volwassenheid. Een wetenschappelijk experiment en een tijdsbeeld in een.

Koppen XL
Eén, 20.55-21.30 uur

In zijn meesterwerk Annie Hall (1977) laat Woody Allen een paar lagere schoolgenootjes van het door hemzelf gespeelde hoofdpersonage vertellen wat er later van hen geworden is. ‘Ik was een heroïneverslaafde,’ zegt een bebrild jongetje, ‘nu ben ik een methadonverslaafde.’ En een wat muizig meisje: ‘Ik ben een leerfetisjiste.’ In een paar zinnen worden hele mensenlevens tot hun essentie teruggebracht. Dat kan alleen in een speelfilm of een ander werk van fictie. Voor de bbc-documentaireserie Child of Our Time is maar liefst twintig jaar uitgetrokken. Hierin worden 25 kinderen van hun geboorte tot het bereiken van de volwassenheid gevolgd. De kinderen werden tussen september 1999 en februari 2000 geselecteerd en hebben een rijke verscheidenheid aan sociale, geografische en etnische achtergronden. Het doel van de serie is een samenhangend en wetenschappelijk accuraat beeld te geven van de interactie tussen genen en omgeving bij het vormen van een kind tot een jongvolwassene. Dit gebeurt met portretten van de kinderen en hun familie en met wetenschappelijke tests en experimenten waaraan de kinderen meedoen. De leidende vraag is die van het nature or nurture-debat: worden we geboren of worden we gemaakt? Of een beetje van beide? Tegelijk komt het familieleven in het Verenigd Koninkrijk van vandaag de dag aan bod.
Child of Our Time wordt gepresenteerd door professor Robert Winston (1940), een chirurg en specialist op het gebied van menselijke vruchtbaarheid. Hij ziet eruit als Robin Williams met de snor van Groucho Marx. In een interview met The Sun ter gelegenheid van de dertiende verjaardag van de serie en het jaar dat de kinderen aan de middelbare school gaan beginnen, vertelde Winston dat hij trots is op de kinderen, aan wie hij zeer gehecht is geraakt. ‘Sommigen zijn sneller opgegroeid dan anderen, door rouw, financiële onzekerheid, ziekte en invaliditeit in de familie. Voor velen kwam het door het einde van hun ouders’ relatie. Het was geen verrassing dat ze er als dertienjarigen niet happig op waren om gefilmd te worden, maar mijn productieteam heeft ze op een briljante manier zover gekregen om mee te doen en met ons te praten. Child of Our Time toont het uitzonderlijke verantwoordelijkheidsgevoel en de menselijke waarden van deze fantastische kinderen. Ze zijn prachtige voorbeelden van zovele Britse tieners. Caring, sensitive, alert, they give us all hope.’ Maar de twaalfjarige Rhianna zegt in de serie: ‘As a kid, empathy is useless, cos people will just take advantage of this.’ Onder de titel ‘Kinderen van de 21ste eeuw’ zendt Koppen XL een tweedelige samenvatting van de serie uit. Volgende week volgt deel twee.