Alice Walker is een kanjer, maar ze had geen dochter moeten krijgen.

Holland Doc

Alice Walker, beauty in truth

Ze werd geboren in een kartonnen hut in de katoenvelden van Georgia, in het zuiden van de Verenigde Staten en groeide uit tot een van de belangrijkste schrijvers van de 20e eeuw. Als eerste zwarte vrouw won Alice Walker de Pulitzer Prize for Fiction, met haar unieke roman The Color Purple. Een universeel verhaal over onderdrukking en emancipatie en niet eens zo verschillend van Walkers eigen leven. Deze documentaire vertelt het aangrijpende verhaal van een buitengewone vrouw. Geboren in 1944 als achtste kind van landarbeiders verliepen Walkers vroege jaren te midden van gewelddadig racisme en armoede. Dat alles tegen de achtergrond van een van de meest politiek turbulente jaren in de Amerikaanse geschiedenis. Walkers persoonlijke reis vertelt daarmee ook het verhaal van een heel volk en een veranderende natie. Alice Walker: Beauty in Truth geeft een diep inzicht in het leven en de kunst van deze schrijfster, rebel en sociaal hervormer.

Holland Doc: Alice Walker, Beauty in Truth
Nederland 2, 22.55-0.05 uur

Goh, wat een geweldige vrouw!, denk je na het zien van Beauty in Truth, een portret van Alice Walker. De schrijfster/feministe/activiste is begin zeventig inmiddels, maar nog net zo strijdbaar als toen ze twintig was. Aan de hand van foto’s, filmpjes en getuigenissen leren we hoe Walker, als achtste kind van straatarme arbeiders in Georgia, opklom tot inspirerend icoon van de vrouwenbeweging. Een vrouw die voor niemand bang was, nooit compromissen sloot en altijd haar hart volgde. Zo trouwde ze als zwarte vrouw met een witte Joodse jongen in een tijd dat interraciale huwelijken in sommige staten nog verboden waren. Haar ouders waren diep geschokt, haar schoonmoeder krijste drie weken onafgebroken. Er kwam een dochter, die zwart, wit en Joods was. The Color Purple, waarvoor ze de Pulitzer won, zou een vloek en een zegen blijken. Een boek dat de zwarte gemeenschap tot op het bot verdeelde, omdat er incest, verkrachting en een lesbische liefde in voorkomt. Je kan niet anders dan onder de indruk zijn van deze vrouw, over wie vrienden, collega’s en familieleden zonder uitzondering met grote bewondering vertellen.

Maar na afloop denk je ineens: waarom kwam die dochter eigenlijk niet aan het woord? Omdat deze Rebecca, 43 intussen, al jaren geen contact met haar monumentale moeder blijkt te hebben. Alice Walker was veel, maar geen goeie moeder. Het moederschap beschouwde zij als hardcore feministe als een vorm van slavernij. Je moest reizen, werken en onafhankelijk zijn. Rebecca ondervond de gevolgen van deze opvatting. Ze was nog maar dertien toen ze zichzelf moest zien te redden. Alice zat honderd kilometer verderop te schrijven. Nooit, zegt Rebecca Walker, kwam haar moeder op school, gingen ze samen kleren kopen, of hielp ze haar met haar huiswerk. ‘Ik stond erg laag op haar prioriteitenlijstje – na werk, politieke integriteit, zelfontplooiing, vriendschap, spiritualiteit, roem en reizen.’ Toen Rebecca na jaren twijfelen zelf zwanger werd, betekende dat de nekslag voor de relatie met haar moeder. Alice onterfde haar dochter en verbrak het contact met een brief. Haar enige kleinkind heeft ze nooit gezien.