Albino's in Tanzania zijn hun leven niet zeker. Hun ledematen zouden de magische krachten bevatten om iemand rijk te maken.

VPRO import: In the Shadow of the Sun
nederland 2, 23.00-0.05 uur

Een deel van de bevolking in Tanzania is anders. De kenmerken zijn terug te vinden in het uiterlijk. De vreemde ogen, de bleke huidskleur. De ‘normale’ bevolking is bang en begaat gruweldaden, zich verschuilend achter verhalen over witte demonen en de duivel in de mens. En wat als toverdokters ook nog eens voorspoed beloven als men de ledematen van zo’n ‘andere’ afhakt en meeneemt?
Een hek eromheen. Wegstoppen in kampen met hoge muren. Voor hun eigen veiligheid, of eigenlijk toch ter geruststelling van de gewone bevolking. Dat is dagelijkse realiteit voor albino’s in Tanzania, hoewel het meer klinkt als een horrorscenario in de trant van Neill Blomkamps film District 9. Xenofobie in haar rauwste vorm.

Josephat Torner voert in Tanzania campagne voor acceptatie van albino's.

De belofte van toverdokters maakt iets los in de angstige, bijgelovige, maar vooral arme bevolking van Tanzania. Josephat Torner, zelf een albino, probeert de haatvoedende mythologie rond albino’s met een campagne te ontkrachten. Hij reist door het land en gaat in gesprek met dorpelingen. Als geschoolde albino maakt hij indruk. ‘Mijn educatie is mijn enige wapen.’ Maar hoe ontkracht je argumenten als: ‘Je ouders zijn zwart, jij bent wit. Dus je bent een demon.’? Tegelijkertijd wil de veertienjarige Vedastus Zangule niets liever dan opgeleid worden, maar hij wordt geweigerd bij verschillende scholen.
De dreiging die Josephat en Vedastus voelen is zeer reëel. Zo zei een man ooit tegen Vedastus’ moeder: ‘Als je eerder dood gaat dan je zoon, nemen wij zijn ledematen.’ Iets wat maar zo zou kunnen gebeuren, aangezien de moeder van Vedastus met hiv besmet is.
Documentairemaker Harry Freeland volgt Josephat in zijn strijd voor albino’s en Vedastus in zijn zoektocht naar een school die hem wil accepteren. De persoonlijke verhalen van deze sterke persoonlijkheden tonen enerzijds een relatief onbekend fenomeen. Anderzijds staat deze situatie symbool voor racisme in elke denkbare vorm.